تفسیر:المیزان جلد۵ بخش۲۵
از الکتاب
| → صفحه قبل | صفحه بعد ← |
- آيات ۵۴ - ۵۱ سوره مائده
- معناى « اخذ » و « ولاء ولايت »
- اقوال مفسرين درباره اينكه مراد از ولايتى كه در « لا تتخذوا اليهود و النصارىاولياء » از آن نهى شده كدام ولايت است
- حادثه خارجى (شاءن نزول ) عموميت و اطلاق آيات قرآنى را محدود نمى سازد
- شواهدى بر اينكه ولايت منهى عنه ، ولايت مودت و محبت است نه ولايت حلف (هم پيمانى )
- يهود و نصارا در مقابل اسلام و مسلمين يك دست و هماهنگ مى باشند
- منظور از ملحق شدن مسلمانى كه يهود و نصارا را ولى بگيرد به يهود و نصارا
- آيه شريفه ناظر بر منافقين اصطلاحى نيست
- مراد از « فتح » در جمله « فعسى الله ان ياءتى بالفتح » كدام فتح است ؟
- بيمار دلان غير از منافقين هستند
- وجه اشتراك منافق و بيمار دل
- شباهت بين بيمارى دل و بيمارى هاى جسمانى
- بيان ارتباط آيه : « و من يرتدكم منكم ... » با آياتقبل
- در آيه شريفه (فسوف ياءتى الله بقوم ...) پيشگويى غيبى شده است
- نقطه افتراق مهم بين كلام الهى و كلام بشرى
- آنچه از اطلاق كلام خداوند استفاده مى شود
- مراد از « قوم » كه خداوند وعده آمدن آنان را داده است ، اشخاص نيستند
- كسانى كه خدا دوستشان دارد مبرا از رذائل و متصف بهفضائل هستند
- رواياتى در مورد شاءن نزول آيات مربوط به دوست گرفتن يهود و نصارا
- بيان عدم ارتباط آيات شريفه با قصه عبادة بن صامت و عبدالله بن ابى
- منظور از « قومى كه مى آيند و در برابر مؤ منين متواضع و در برابر كفار شديدند » امام على (ع ) و اصحاب اويند
- روايات ديگرى در مورد مراد از قومى كه در آيه آمده است
- رد سخن مفسرى كه گفته است آيه شريفه عام است و اختصاصى به قومى خاص ندارد
- (درباره اهميت مساءله نهى از تولى كفار در خطاب الهى ، و مضامين بلندى كه در وصفقومى كه در آيه آمده است وجود دارد)
- روايتى از رسول الله (ص ) متضّمن اخبار از اوضاع واحوال مردم در آخرالزمان
- روايتى مشروح از امام صادق عليه السلام در همين باره
| → صفحه قبل | صفحه بعد ← |
