بِقِطْع
از الکتاب
«قِطْع» به معناى تاریکى شب است، اشاره به این که در آن هنگام که پرده هاى سیاه شب در همه جا فرو افتاده و این قوم غافل یا در خوابند و یا مست شراب و هوسبازى، بى خبر، از میان آنها بیرون رو.
مرحوم «طبرسى» در «مجمع البیان» مى گوید: گویا «قِطْع» جمع «قطعه» است، و به همین دلیل، از این تعبیر در آیه فوق، گذشتن قسمت عمده شب را فهمیده است. ولى از گفته «راغب» در «مفردات» بر مى آید که «قِطْع» به معناى «قطعه» و مفرد است. اما بسیارى از مفسران این کلمه را به معناى اواخر شب و هنگام سحر گرفته اند.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(به كسر قاف) تكه و مقدارى از شىء [هود:81]. با عائله خويش در قسمتى از شب برو. جمع آن قطع بر وزن عنب است. [رعد:4]. در زمن قطعههاى مجاور هم هست.
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن بِأَهْلِک اللّيْل فَأَسْر إِنّا لا لَصَادِقُون إِلَيْک يَلْتَفِت يَصِلُوا اتّبِع أَدْبَارَهُم بِالْحَق مِنْکُم لَن أَتَيْنَاک رَبّک رُسُل أَحَد إِلاّ لُوط امْرَأَتَک
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
