بِأَوْعِيَتِهِم
ریشه کلمه
قاموس قرآن
حفظ. اعم از آنكه حديث باشد يا غيرآن. [حاقة:12]. يعنى: تا غرق قوم نوح و نجات مؤمنان را براى شما پندى قرار دهيم و تا آن را گوشى كه حافظ مسموعات خويش است بشنود و حفظ كند. در مجمع البيان چند حديث نقل شده كه چون اين آيه نازل شد رسول خدا «صلى الله عليه واله» گفت: «اَللّهُمَّ اجْعَلْنا اُذُنَ عَلِىٍ» خدايا على «عليه السلام» را اذن و اعيه گردان على «عليه السلام» فرمود: پس از آن دعا هر چه از رسول خدا «صلى الله عليه واله» شنيدم از ياد نبردم اين حديث در مجمع از طبرسى نقل شده است. دو حديث ديگر نيز در اين مضمون مىباشد. ايعاء: نيز به معنى حفظ و جمع كردن است [معارج:17-18]. آتش به سوى خود مىخواند آنكه را كه به حق پشت كرده و از آن اعراض نموده و مال را جمع و ذخيره كرده است گويند«اَوْعَى الْمَتاعَ» يعنى متاع را در ظرفى گذاشت و ذخيره كرد، اين آيه نظير [توبه:34]. است. وعاء: ظرف. اين تسميه از آن جهت است كه مال در ظرف جمع و حفظ مىشود به سينه انسان گويند:«وِعاءُ عِلْمِهِ وَ عَقيدَتِهِ» يعنى سينهاش ظرف دانش و عقيده اوست، جمع آن اوعيه است [يوسف:76]. پيش از تفتيش ظرف برادرش شروع كرد به تفتيش ظروف آنها آنگاه ساقيه را از ظرف برادرش بيرون آورد.
