الْکَيْل
از الکتاب
ریشه کلمه
- کيل (۱۶ بار)
قاموس قرآن
پيمانه كردن. راغب آنرا پيمانه كردن طعام گفته، در اقرب الموارد گويد: بيشتر در پيمانه طعام باشد. اگر گوييم «كِلْتُهُ الطَّعامَ» يعنى به او كيل دادم و اگر گوييم:«اِكْتَلْتُ عَلَيْه» يعنى از او كيل گرفتم. وهرگاه گوييم: «كِلْتُ لَهُ الطَّعامَ» يعنى به پيمانه كردن طعام از براى او مباشرت كردم. [مطفّفين:3-2]. چون از مردم كيل گيرند تمام گيرند و چون به مردم كيل دهند يا وزن كنند كم كنند. [يوسف:63]. برادرمان را با ما بفرست تا كيل بگيريم. كيل مصدر و به معنى آلت كيل نيز آمده است. مثل [انعام:152]. پيمانه و ترازو را به عدالت تمام كنيد. مكيال: اسم آلت است يعنى پيمانه [هود:84].
کلمات نزدیک مکانی
وَ أَوْفُوا لا مِن الْمِيزَان إِن إِلاّ زِنُوا لَنَا أُوفِي خَيْر مِنّا فَأَوْفُوا إِذَا فَأَرْسِل الْعَالَمِين تَصَدّق أَنَا أَنّي مُنِع رَبّکُم رَب کِلْتُم فَأَوْف بِالْقِسْطَاس مَسْئُولا مَعَنَا أَخَانَا أَبَانَا کَان عَلَى تَکُونُوا أَشُدّه بِالْقِسْط عَلَيْنَا مُزْجَاة تَرَوْن نَکْتَل بِبِضَاعَة الْعَهْد يَا فَإِن يَبْلُغ بَيّنَة الْمُنْزِلِين اللّه جِئْنَا جَاءَتْکُم نُکَلّف الْمُخْسِرِين أَجْرِي حَتّى أَ تَبْخَسُوا قَالُوا لَم نَفْسا بِالْعَهْد الْمُسْتَقِيم أَبِيهِم تَأْتُونِي يَجْزِي أَحْسَن قَد النّاس إِنّا أَبِيکُم هِي ذٰلِک أَشْيَاءَهُم إِلَى أَجْر الضّرّ قَال غَيْرُه الْمُتَصَدّقِين بِه لَه لَحَافِظُون لَکُم وُسْعَهَا إِلٰه رَجَعُوا بِالّتِي أَهْلَنَا فَلَمّا بِأَخ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
