إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ «80» إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ «81» ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ «82»
همانا ما نيكوكاران را اين گونه پاداش مىدهيم. به راستى كه او از بندگان مؤمن ما بود. سپس ديگران را غرق كرديم.
نکته ها
در قرآن، بارها دربارهى حضرت نوح كه الگو و اسوهى مقاومت است و تاريخ آن حضرت براى پيامبر اسلام سبب دلگرمى و آرامش بوده، سخن به ميان آمده است. اين پيامبر الهى ويژگىهايى داشت از جمله:
الف) اولين پيامبر اولوا العزم است كه به عنوان شيخ الانبيا ناميده شده است.
ب) تنها پيامبرى است كه مدّت رسالتش در قرآن مطرح شده است.
ج) سلام خداوند به نوح ويژگى خاصى دارد و عبارت «فِي الْعالَمِينَ» به آن اضافه شده است.
د) پيامبرى است كه حتّى فرزند و همسرش با او مخالف بودند و به او ايمان نياوردند.
كلمهى «آخر» در زبان عربى به معناى پايان و «آخرين» به معناى آيندگان است. امّا «آخر» به معناى ديگر و «آخرين» به معناى ديگران است.
فرق ميان تاريخى كه قرآن بيان مىكند با ساير كتب تاريخ آن است كه قرآن بعد از نقل يك ماجراى واقعى، سنّتهاى الهى در مورد آن را بيان مىنمايد. «كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ»
شايد مراد از نداى حضرت نوح در اين آيه، همان آيه 26 سورهى مؤمنون باشد كه گفت:
«رَبِّ انْصُرْنِي بِما كَذَّبُونِ» خدايا در برابر تكذيب آنان مرا يارى كن.
خداوند، «فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ» است، يعنى آنچه را به صلاح بنده باشد اجابت مىكند، نه آنچه را بنده معيّن كرده است. لذا گاهى خواستهاى دارى و خداوند چيز ديگرى جايگزين آن مىكند.
گاهى خواستهات را با تأخير اجابت مىكند و گاهى اصلًا خواستهات را نمىدهد، چنانكه نوح، نجات فرزندش را خواست ولى اجابت نشد.
مقصود از بلا و اندوه بزرگ «الْكَرْبِ الْعَظِيمِ» يا طوفان و غرق است و يا آزار مردم. آرى،
جلد 8 - صفحه 39
رسالت و تبليغ دينى مشكلات و اندوههايى در پى دارد.
امام باقر عليه السلام فرمود: مراد از بقا در آيه «جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ» بقاى دين و كتاب و نبوت در عقب و نسل نوح است. «1»
پیام ها
1- مردان خدا به بن بست نمىرسند و هنگامى كه كار بر آنان سخت شود با دعا و استمداد از قدرت غنى خداوند مشكل خود را حل مىكنند. «نادانا نُوحٌ»
2- با اين كه خداوند از درون همه آگاه است امّا براى گفتن و خواستن و دعا كردن آثار خاصى است. «نادانا» (آرى ندا و دعا و اظهار حاجت به درگاه خداوند اجابت الهى را در پى دارد).
3- اگر كسى از سر اخلاص خدا را بخواند، دعايش مستجاب خواهد شد.
نادانا ... فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ
4- استجابت دعا، همراه با حكمت و رحمت و بدون منّت است. «فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ»
5- نوح هلاكت كفّار و سلامت سفر با كشتى را براى خود و يارانش از خداوند درخواست كرد، لكن خدا نام نيك، بقاى نسل وسلام ابدى خود را نثار او كرد و شايد اين معناى «فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ» باشد يعنى بيش از آنچه تو خواستى داديم.
6- خداوند نوح را در آب حفظ كرد و ابراهيم را در آتش. «نَجَّيْناهُ» (آب و آتش در برابر ارادهى خدا چيزى نيستند).
7- نسبت و قوميّت همه جا سبب اهل بودن نيست. (اين آيه مىفرمايد: ما اهل نوح را نجات داديم در حالى كه مىدانيم خداوند فرزندش را غرق كرد.
بنابراين مراد از اهل، همفكران وپيروان او هستند نه تنها بستگانش). «أَهْلَهُ»
8- انقراض يا بقاى هر نسلى به دست خداست. «جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ»
9- نسل بشر امروز، از حضرت نوح و همراهان او هستند. «هُمُ الْباقِينَ»
«1». تفسير نورالثقلين.
جلد 8 - صفحه 40
10- اولياى خدا زندهاند و سلامها را دريافت مىكنند. «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ»
11- عامل بقاى نام نيك در ميان مردم و سلام از سوى خداوند، نيكوكارى است.
«نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ»
12- پاداش الهى در مورد نيكوكاران، يك جريان و سنّت است نه يك حادثه و جرقّه. «كَذلِكَ نَجْزِي»
13- خداوند پاداش نيكوكاران را در دنيا نيز مىدهد. «إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ»
14- سلام به انبيا و اولياى در گذشته، كار خدايى است. «سَلامٌ عَلى نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ»
15- نيكوكارانى به درجات الهى مىرسند كه كارشان برخاسته از ايمان باشد نه براى نام و شهرت. «نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ»
16- اگر احسان و نيكوكارى با ايمان و عبوديّت همراه باشد، نزد خداوند ارزش بيشترى دارد. «إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ»
17- هنگام نزول عذاب در دنيا، تنها مؤمنان نجات مىيابند و ديگران كيفر مىشوند، چه كافر باشد و چه بىتفاوت. آيه مىفرمايد: «أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ» و نمىفرمايد: «اغرقنا الكافرين»