التّعَفّف
از الکتاب
ریشه کلمه
- عفف (۴ بار)
قاموس قرآن
عفّت به معنى مناعت است در شرح آن گفتهاند: حالت نفسانى است كه از غلبه شهوت بازدارد پس بايد عفيف به معنى خود نگه دار و با مناعت باشد [بقره:273]. بىخبر آنها را از مناعتشان غنى مىپندارد. [نور:33]. آنانكه قدرت تزويج ندارند خود نگهدارى و عفّت پيش گيرند تا خدا از كرم خويش آنها را بى نياز گرداند. در نهج البلاغه حكمت 68 آمده: «وَالْعَفافُ زيَنةُالْفَقْرِ» تملك نفس و مناعت زينت فقر است.
کلمات نزدیک مکانی
مِن تَعْرِفُهُم بِسِيمَاهُم لا أَغْنِيَاء الْجَاهِل يَسْأَلُون يَحْسَبُهُم النّاس الْأَرْض فِي إِلْحَافا ضَرْبا وَ يَسْتَطِيعُون مَا تُنْفِقُوا
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
