أَحْسِنُوا
در این که مراد از «احسان» از مادّه «حسن» در اینجا چیست؟ چند احتمال در کلمات مفسران دیده مى شود: نخست این است که حسن ظن به خدا داشته باشید (و گمان نکنید انفاق هاى شما موجب اختلال امر معیشت شما خواهد شد). و دوم: منظور، اقتصاد و میانه روى در مسأله انفاق است. و سوم این که منظور، آمیختن انفاق با حسن رفتار نسبت به نیازمندان است; به گونه اى که همراه با گشاده روئى و مهربانى باشد و از هر نوع منّت و آنچه موجب رنجش و ناراحتى شخص انفاق شونده است، بر کنار باشد. «احسان» در آیات 181 و 182 سوره «رحمن»، تنها به معناى «توحید» یا به معناى «توحید و معرفت» یا به معناى «اسلام» تفسیر شده است; ولى پیداست که اینها هر کدام مصداق روشنى از این مفهوم گسترده است که هرگونه نیکى در عقیده، گفتار و عمل را شامل مى شود. «راغب» در «مفردات» مى گوید: «احسان» چیزى برتر از «عدالت» است; زیرا «عدالت» این است که انسان آنچه بر عهده اوست بدهد، و آنچه متعلق به او است بگیرد; ولى «احسان» این است که بیش از آنچه وظیفه اوست انجام دهد، و کمتر از آنچه حق اوست بگیرد.
ریشه کلمه
- حسن (۱۹۴ بار)
