مُرْسَاهَا
از الکتاب
«مُرْسا» به معناى مصدر میمى، هم اسم زمان و مکان، و هم به معناى اسم مفعول آمده است، از مادّه «ارساء»; در اینجا معناى مصدرى دارد و به معناى وقوع و ثبوت و پا بر جا شدن است. این تعبیر در مورد پهلو گرفتن کشتى، و همچنین حالت ثبات کوه ها در روى زمین نیز آمده است، مانند: «وَ قالَ ارْکَبُوا فِیها بِسْمِ اللّهِ مَجْراها وَ مُرْساها» (هود، آیه 41).
و جمله «أَیّانَ مُرْساها» مفهومش این است: در چه زمانى قیامت وقوع پیدا مى کند و ثابت مى شود؟
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
أَيّان وَ السّاعَة عَن رَبّي يَسْأَلُونَک هِي فِيم إِن قُل أَنْت مَجْرَاهَا إِنّمَا مِن إِلَى لَغَفُور ذِکْرَاهَا اللّه عِلْمُهَا رَحِيم عِنْد الْمَأْوَى يَعْمَهُون رَبّک بِسْم مُنْتَهَاهَا فِيهَا طُغْيَانِهِم الْجَنّة فِي تَجْرِي ارْکَبُوا لا فَإِن قَال يُجَلّيهَا يَذَرُهُم بِهِم لِوَقْتِهَا إِلاّ
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
