رَءُوف
از الکتاب
«رئوف» اشاره به محبت و لطف خاص خدا نسبت به مطیعان است.
ریشه کلمه
- رئف (۱۳ بار)
قاموس قرآن
از اسماءِ حسنى است و يازده بار در قرآن مجيد آمده است. دوباره تنها و نه بار توأم با رحيم [آل عمران:30].همچنين بقره:207. در ده محل از يازده محل فوق صفت خداوند و در يك محل صفت حضرت رسول اكرم «صلى اللّه عليه و آله» آمده است [توبه:128]. آياتى كه رؤف در آنها توأم با رحيم آمده است عبارتاند از [بقره:143]، توبه 117، نحل 7 و 47، حج:65، نور:20، حديد:9، حشر:10. در اين آيات به احتمال قوى مراد آن است كه خداوند به عموم اعّم از گرفتار و غير آن مهربان است ناگفته نماند در «رحم» خواهد آمد كه رأفت خدا به معنى تأثر و رقّت قلب نيست چنان كه در بشر است و رأفت خدا همان نعمتهاى خداست كه خوان كرمش براى عموم گسترده است و از رأفت بزرگش هدايت خلق بوسيله فطرت و پيامبران است.
کلمات نزدیک مکانی
اللّه وَ رَحِيم الّذِين آمَنُوا يَا بِالْعِبَاد أَيّهَا عَلَيْکُم نَفْسَه لا إِنّک بِالْمُؤْمِنِين أَ فَإِن قُل بِهِم لَم إِنّه تَوَلّوْا رَبّنَا أَن عَلَى إِن الثّلاَثَة فِي حَرِيص فَقُل تَر عَلَيْهِم کُنْتُم حَسْبِي رَحْمَتُه عَنِتّم تَاب مَرْضَاة لِلّذِين إِلَى تُحِبّون يُحَذّرُکُم مَا خُلّفُوا ثُم ابْتِغَاء ادْخُلُوا غِلاّ تَتّبِعُوا حَتّى مِنْهُم فَاتّبِعُونِي نَافَقُوا قُلُوبِنَا عَلَيْه يَشْرِي خُطُوَات يَقُولُون عَزِيز فَرِيق يُحْبِبْکُم إِذَا بَعِيدا السّلْم إِلٰه فَضْل قُلُوب أَمَدا تَجْعَل أَنْفُسِکُم مَن مِن يَزِيغ بَيْنَه النّاس
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
