الْقَاهِر
از الکتاب
«قهر» و «غلبه» گر چه یک معنا را مى رسانند، ولى از نظر ریشه لغوى با هم تفاوت دارند.
قهر و قاهریت به آن نوع غلبه و پیروزى گفته مى شود که طرف، هیچ گونه مقاومتى نتواند از خود نشان دهد. ولى در کلمه «غلبه» این مفهوم وجود ندارد و ممکن است بعد از مقاومت هایى، بر طرف، پیروز گردد.
به تعبیر دیگر، شخص قاهر به کسى مى گویند که برطرف مقابل آن چنان تسلط و برترى داشته باشد که مجال مقاومت به او ندهد، درست مانند ظرف آبى که بر شعله کوچک آتشى ریخته شود که در دم آن را خاموش کند.
بعضى از مفسران معتقدند: «قاهریّت»، معمولاً در جایى به کار برده مى شود که طرف مقابل موجود عاقلى باشد، ولى «غلبه» اعم است و پیروزى هاى بر موجودات غیر عاقل را نیز شامل مى شود.
ریشه کلمه
- قهر (۱۰ بار)
کلمات نزدیک مکانی
وَ هُو فَوْق عِبَادِه قَدِير تَعْمَلُون شَيْء کُنْتُم کُل بِمَا يُرْسِل الْحَکِيم عَلَى يُنَبّئُکُم عَلَيْکُم ثُم حَفَظَة قُل فَهُو الْخَبِير حَتّى بِخَيْر أَي مَرْجِعُکُم إِذَا جَاء
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
