أَلْزَمَهُم
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
لَزْم، لُزُوم و لِزام به معنى: ثبوت ودوام است «لَزِمَ الشَّىْءُ: ثبت و دام» اِلْزام به معنى اثبات و ادامه و ايجاب است. [اسراء:13]. عمل هر انسان را به او ثابت و ملازم كردهايم درگردنش يعنى عمل هر كس با او است و قابل انفكاك نيست. رجوع كنيد به «طير». [فتح:26]. كلمه تقوى را ملازم آنها كرد. [طه:129]. اسم «كانَ» ضمير است راجع به هلاك در آيه قبلى، لِزام مصدر است به معنى فاعل، اجل عطف است بر «كَلِمَة» يعنى اگر نبود وعده مهلت و اجلى معين كه از پروردگارت گذشته، هر آينه هلاك بر آنها ملازم بود كه اسراف كرده از حق منحرف شدهاند. [هود:28]. الزام در آيه به معنى اجبار و الجاء است كه نوعى است از الزام، ضمير «ها» راجع است به «رحمة» در صدر آيه يعنى آياشما را به آن رحمت (ايمان بخدا و رسول) اجبارمى كنيم؟ حال آنكه «لا اِكْراه َ فِى الّدينِ».
کلمات نزدیک مکانی
وَ عَلَى کَلِمَة التّقْوَى الْمُؤْمِنِين کَانُوا أَحَق رَسُولِه بِهَا سَکِينَتَه اللّه أَهْلَهَا فَأَنْزَل
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
