يَرْزُقُکُم
از الکتاب
«رزق» در لغت به معناى بخشش مستمر و متداوم است، اعم از مادّى یا معنوى، بنابراین، هر گونه بهره اى را که خداوند نصیب بندگان مى کند، از مواد غذایى، مسکن و پوشاک، و یا علم و عقل و فهم و ایمان و اخلاص، به همه اینها «رزق» گفته مى شود، و آنها که مفهوم این کلمه را محدود به جنبه هاى مادى مى کنند، توجّه دقیق به موارد استعمال آن ندارند، و از آنجا که بخشنده تمام مواهب در حقیقت خدا است، «رازق» و «رزّاق» به معناى حقیقى، تنها بر او اطلاق مى شود.
ریشه کلمه
کلمات نزدیک مکانی
وَ مِن مَن الْأَرْض السّمَاء قُل اللّه أَمّن إِن فِي الّذِي الْکَبِير السّمَاوَات إِلاّ أَمْسَک هٰذَا إِلٰه غَيْر هُو يَفْتَرُون رِزْقَه خَالِق کَانُوا غُرُور يُعِيدُه الْعَلِي بَل مَا ثُم عَنْهُم هَل لا لَجّوا الْخَلْق أَ يَمْلِک ضَل الْکَافِرُون عَلَيْکُم يَبْدَأ الْحَق مَع السّمْع يُشْرِکُون عُتُوّ قَالُوا إِنّا نِعْمَة فَأَنّى نُفُور أَو اذْکُرُوا الْأَبْصَار
تکرار در هر سال نزول
در حال بارگیری...
