يونس ٧: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=همانا آنان که امید ندارند ملاقات ما را و خوشنود شدند به زندگانی دنیا و دل بدان بستند و آنان که از آیتهای ما غفلت دارند | |-|معزی=همانا آنان که امید ندارند ملاقات ما را و خوشنود شدند به زندگانی دنیا و دل بدان بستند و آنان که از آیتهای ما غفلت دارند | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = | {{آيه | سوره = سوره يونس | نزول = [[نازل شده در سال::16|٤ هجرت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::7|٧]] | قبلی = يونس ٦ | بعدی = يونس ٨ | کلمه = [[تعداد کلمات::18|١٨]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«لایَرْجُونَ»: نمیخواهند. انتظار نمیکشند. «إطْمَأَنُّوا بِهَا»: بدان دل بستهاند. بدان آرام گرفتهاند. | «لایَرْجُونَ»: نمیخواهند. انتظار نمیکشند. «إطْمَأَنُّوا بِهَا»: بدان دل بستهاند. بدان آرام گرفتهاند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۴:۵۱
ترجمه
يونس ٦ | آیه ٧ | يونس ٨ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«لایَرْجُونَ»: نمیخواهند. انتظار نمیکشند. «إطْمَأَنُّوا بِهَا»: بدان دل بستهاند. بدان آرام گرفتهاند.
تفسیر
- آيات ۱۰ - ۱، سوره يونس
- كيفيت و مكان نزول سوره يونس و بيان غرض و آهنگ كلى اين سوره مباركه
- اشاره به استعمال كلمه ((آيه )) در مورد معانى ، اعيان واقوال
- بيان مراد از ((حكيم )) در: ((تلك الكتاب الحكيم ))
- وحى مشتمل است بر انذار همه مردم و تبشير مؤ منين . و بيان معناى : ((قدم صدق ))
- جواب خداى تعالى به ترديد و تعجب كفار ازنزول وحى و اينكه پيامبر (ص )
- معناى حق بودن معاد
- استدلال بر اثبات معاد، به سنت جاريه الهيه بر اضافه رحمت تا تماميت وكمال موجودات
- حجت دوم : اعمال فسط و عدل الهى ، با پاداش دادن به صالح و كيفر دادن صالح(ليجزى الذين آمنوا...)
- حقانيت خلقت الهى در آفرينش آفتاب و ماه
- معناى اختلاف ليل و نهار و حكمتهايى كه در آن وجود دارد
- انكار لقاء اللّه و فراموشى روز حساب و دلبستگى به زندگى دنيا و اساس انكار دينمى باشد
- مراد از هدايت مؤ منين به ايمانشان ، و اشاره به رابطه بين ايمان وعمل و آثار هر يك
- محبت خالص مؤ منين به خداى تعالى ، تسبيح او، و تحيت و درود آنان به يكديگر در جناتنعيم
- حمد و ستايش خداى تعالى فقط از بندگان مخلص خدا بر مى آيد
- بحث روايتى
- (رواياتى در مورد: ((قدم صدق عند ربهم ))، و تسبيح و حمد پروردگار توسطاهل بهشت )
- توضيحى درباره معناى تسبيح و حمد خداى تعالى و بيانى درباره انقطاع تمام سخناندر دنيا جز ذكر: ((الحمدلله ))
نکات آیه
۱ - قیامت، روز دیدار با خداست. (إن الذین لا یرجون لقاءنا)
۲ - شرک پیشگان عصر بعثت، منکر روز بازپسین بودند. (إن الذین لا یرجون لقاءنا)
۳ - انکار جهان آخرت، زمینه ساز دلبستگى به دنیا و فریفته شدن به زخارف و زینتهاى آن (إن الذین لا یرجون لقاءنا و رضوا بالحیوة الدنیا)
۴ - ایمان به روز رستاخیز و امید دیدار با خدا، مایه پیراستگى از دلخوش بودن به مظاهر فریبنده دنیا و آرامش یافتن به آن (إن الذین لا یرجون لقاءنا و رضوا بالحیوة الدنیا و اطمأنوا بها)
۵ - شرک و انکار ربوبیت خدا، اعتقادى است برخاسته از جهل و غفلت. (و الذین هم عن ءایتنا غفلون)
۶ - جهان آفرینش، سرشار از آیات و دلایل روشن توحید ربوبى (إن فى اختلف الّیل و النهار ... لأیت ... و الذین هم عن ءایتنا غفلون)
۷ - دلخوش بودن به دنیا و آرامش یافتن به آن و غفلت از آیات الهى، از اوصاف کافران و امرى مذموم و ناپسند (إن الذین ... و رضوا بالحیوة الدنیا و اطمأنوا بها ... غفلون)
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: آیات آفاقى ۶ ; غافلان از آیات خدا ۷
- امور: امور ناپسند ۷
- امیدوارى: آثار امیدوارى به لقاء اللّه ۴
- ایمان: آثار ایمان به قیامت ۴
- توحید: دلایل توحید ربوبى ۶
- جهل: آثار جهل ۵
- خدا: عوامل تکذیب ربوبیت خدا ۵
- دنیاطلبان: ۷
- دنیاطلبى: زمینه دنیاطلبى ۳ ; سرزنش دنیاطلبى ۷ ; ناپسندى دنیاطلبى ۷
- زهد: زمینه زهد ۴
- شرک: عوامل شرک ۵
- غفلت: آثار غفلت ۵ ; ناپسندى غفلت از آیات خدا ۷
- قیامت: آثار تکذیب قیامت ۳ ; لقاءاللّه در قیامت ۱ ; مکذبان قیامت ۲ ; ویژگیهاى قیامت ۱
- کافران: دنیاطلبى کافران ۷ ; صفات کافران ۷ ; غفلت کافران ۷
- لقاء اللّه: وقت لقاء اللّه ۱
- مشرکان: کفر مشرکان صدر اسلام ۲