نتایج جستجو

تاريخ به گونه‌اى است كه گويا همه به يكديگر سفارش موضع‌گيرى عليه حق و تهمت سحر و جنون را مى‌دادند. أَ تَواصَوْا ... 4- ريشه‌ى تهمت به انبيا، طغيان است. «قَوْمٌ

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

باش‌ و بدستورات‌ ‌او‌ عمل‌ فرما. تنبيه‌: ‌پس‌ ‌از‌ ‌اينکه‌ بيان‌ ‌در‌ وقت‌ سحر ملهم‌ شدم‌ بمعنايي‌ ‌که‌ اظهر جميع‌ معاني‌ ‌باشد‌ و ‌آن‌ ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌:

كرد ‌با‌ جلساء ‌خود‌ ‌در‌ امر موسي‌ و هارون‌ گفتند بفرست‌ سحره‌ بيايند ‌تا‌ سحر موسي‌ ‌را‌ باطل‌ كنند (قال‌َ لِلمَلَإِ حَولَه‌ُ إِن‌َّ هذا لَساحِرٌ عَلِيم‌ٌ

ايشان كه نسبت به خالق خود گويند از اتخاذ ولد و شريك و در باره تو از نسبت سحر و كهانت و شعر، إِنَّا نَعْلَمُ ما يُسِرُّونَ‌: بدرستى كه ما مى‌دانيم آنچه

بالا روند هر آينه گويند جز اين نيست كه بسته شده چشمهاى ما بلكه مائيم گروهى سحر كرده شدگان. تفسير كفّار از روى تكبر و استهزاء خطاب مينمودند به پيغمبر اكرم

شخص‌ فرستاده‌ ‌من‌ ‌است‌ چنانچه‌ عصاي‌ موسي‌ ‌عليه‌ السّلام‌ ثعبان‌ گردد و سحر سحره‌ فرعون‌ ‌را‌ ببلعد، و احياء عيسي‌ (ع‌) مردگان‌ ‌را‌ و ساير معجزات‌ ‌که‌

‌را‌ فرستاده‌ و نه‌ دستوري‌ داده‌ تمام‌ اينها كذاب‌ مفتري‌ معجزات‌ ‌آنها‌ سحر ‌که‌ ‌به‌ هيچيك‌ ‌آنها‌ معتقد نيستيم‌. ] (آیه 15)- این آیه عکس العمل این گونه

طمس گردند مانند آيه‌ «فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ‌ «3»». 5- كواكبى كه وقت سحر نزديك غروب شوند و علامت متهجدان است كه در آن وقت به تهجد و عبادت قيام كنند

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

(( و وجوهى كه درباره مقصود از نگران شدن موسى (عليه السلام ) بعد از مشاهده سحر ساحران گفته شده است غلبه موسى (عليه السلام ) به ساحران و ايمان آوردن آنان

سَخّر سَلاَم سَلَفا سَوْف سَيَهْدِين سُبُلا سُبْحَان سُخْرِيّا سُرُرا سُقُفا سِحْر سِرّهُم شَاء شَهَادَتُهُم شَهِد شَهِدُوا شَيْطَانا صَفْحا صِرَاط ضَرَب ضَرَبُوه

بنوشانند تو ‌را‌ ‌بعد‌ ‌از‌ آب‌ سرد ‌که‌ سر ديوارها ميگذاردي‌ ‌که‌ ‌از‌ نسيم‌ سحر خنك‌ شود مينوشيدي‌ ‌از‌ آبهاي‌ جهنم‌ مثل‌ حميم‌ و غساق‌ و بخورانند تو ‌را‌

زنان پاکدامن... و خوردن مال یتیم... و فرار از میدان جنگ... و رباخوارى... و سحر... و زنا... و قسم دروغ (براى حق ناحق کردن) و خیانت... و ندادن زکات... و گواهى

بياورند و چون برگشتند بسوى بلد شصت و چهار نفر مرتدّ شدند و گفتند اين واقعه سحر بوده و شش نفر بايمان خودشان باقى ماندند و از آن شش نفر هم يك نفر بعدا مردد

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

معجزاتى هم داشته ولى آنها تعقّل در ادلّه توحيد نمى‌نمودند و معجزات را حمل بر سحر و شعبده ميكردند و از باب تكبّر و عناد و لجاج نميخواستند زير بار گفتار حقّ

پنهانی به نجوا برخاستند: «آیا این (مرد) جز بشری مانند شماست‌؟ آیا پس سوی سحر می‌روید در حالی‌که شما می‌بینید؟» (پیامبر) گفت: «پروردگارم (همه‌گونه) گفتار

105، و همين‌ نسبتها ‌را‌ بساير انبياء ‌هم‌ ميدادند و معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ سحر ميشمردند و منشأ ‌آن‌ قساوت‌ قلب‌ و سياهي‌ دل‌ و كبر و نخوت‌ و حب‌ رياست‌ و

سجده به درگاه او، قيام به امر الهى است. «قائِمَةٌ يَتْلُونَ» 6- شب و بالاخص سحر، بهترين وقت براى مناجات است. «آناءَ اللَّيْلِ» 7- عالى‌ترين حالات عبادت، سجده

كردى و به پشت خود آوردى و به سر راه حضرت ريختى، تا خار به پاى حضرت رفتى. وقت سحر پيغمبر به قصد نماز در مسجد بيرون آمدى و آنها را به طريق ملاطفت از راه دور

معاشرت، و زندانش گوشه‌نشينى و عزلت است. 2- نفس- سلاحش فراغت و راحت، و حبس او به سحر و طاعت 3- هوى- سلاحش كلام و صحبت، و حبس او به خاموشى و سكوت 4- شيطان- سلاحش

ادب كه احساس مينمودند فوق العاده بودن قرآن را ميگفتند پر واضح است كه اين سحر است در صورتى كه قبلا ما نه كتابى براى آنها فرستاده بوديم كه بخوانند آنرا و

بِالباطِل‌ِ لِيُدحِضُوا بِه‌ِ الحَق‌َّ. فِي‌ آيات‌ِ اللّه‌ِ معجزات‌ ‌را‌ سحر ميگويند قرآن‌ ‌را‌ مفتريات‌ ميشمارند انبياء ‌را‌ مجنون‌ و كذّاب‌ مي‌پندارند

كتاب‌ روشن‌. وَ إِن‌ كَذَّبُوك‌َ و نسبتهاي‌ ناروا بشما دادند معجزات‌ تو ‌را‌ سحر گفتند كتاب‌ قرآن‌ مجيد ‌را‌ مفتري‌ دانستند تو ‌را‌ مجنون‌ شمردند. فَقَد كَذَّب‌َ

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

جهات و هيچ چيز ديگر نيست مراد از كفار از اينكه مساءله معاد و بعث بعد از مرگ سحر خواندند مقصود از كلمه امت در آيه : ((و لئن اخرنا عنهم العذاب الى امة معدودة

‌براي‌ استراحت‌ و فراغت‌ ‌براي‌ عبادت‌ و توجه‌ بحضرت‌ باري‌ بالاخص‌ ‌در‌ وقت‌ سحر، و نهار ‌را‌ ‌براي‌ تحصيل‌ معاش‌ و اصلاح‌ امور و قضاء حوائج‌. وَ آتاكُم‌ مِن‌

نفر كافي‌ ‌بود‌ تمام‌ ‌آنها‌ ‌را‌ اطعام‌ و شير داد ‌که‌ ابو لهب‌ حمل‌ ‌بر‌ سحر كرد و فرمود ‌من‌ مبعوث‌ شدم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ انذار فرمود و فرمود كداميك‌ ‌از‌

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

حاجت بطلبيد وقت سحر است ، آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود كه : يعقوب به فرزندان خود گفت : «سوف استغفر لكم ربى » و منظورش اين بود كه در وقت سحر طلب مغفرت كند

فرمود:«عقده سحر را بگشاولى گره جادوگرى مزن ». از اين حديث استفاده مى شود كه براى گشودن گره سحر، آموختن و عمل آن بى اشكال است . جادوگرى از نظر تورات : سحر و جادوگرى

كه فرمود: هاروت و ماروت دو فرشته بودند كه سحر را بمردم ياد دادند، تا بوسيله آن از سحر ساحران ايمن بوده و سحر آنان را باطل كنند و اين علم را به احدى تعليم

مراد ‌از‌ آيات‌ پروردگار معجزات‌ صادره‌ ‌از‌ رسولان‌ الهي‌ ‌که‌ حمل‌ ‌بر‌ سحر كردند. وَ عَصَوا رُسُلَه‌ُ حضرت‌ هود ‌عليه‌ السّلام‌ يك‌ ‌رسول‌ بيش‌ نبود

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

نمى‌تواند بر خدا پيشى بگيرد. (اينها صبح زود براى چيدن ميوه‌ها برخاستند ولى خداوند سحر باغ را سوزاند.) «وَ هُمْ نائِمُونَ» 8- كيفر و جرم بايد متناسب باشد. چون فقرا

مى‌شوند. مفسّران، عبارتِ‌ «مِنَ اللَّيْلِ فَسَبِّحْهُ» را به نمازشب در هنگام سحر تفسير كرده‌اند و در حديث مى‌خوانيم: مراد از «إِدْبارَ النُّجُومِ» دو ركعت

و بدستورات‌ الهي‌ كافر شدند انبياء ‌را‌ كاذب‌ ساحر مفتري‌ و معجزات‌ ‌را‌ سحر شمردند و لقائه‌ مراد لقاء ‌در‌ قيامت‌ ‌است‌ ‌که‌ آثار عظمت‌ و كبريايي‌ و مثوبات‌

حتّي‌ ‌از‌ تلاوت‌ قرآن‌ مجيد و بالاخص‌ ‌بعد‌ ‌از‌ فرائض‌ و نوافل‌ و ‌در‌ وقت‌ سحر و ‌بين‌ الطلوعين‌ و ‌در‌ شب‌ و روز جمعه‌ و ‌در‌ اوقات‌ شريفه‌ مثل‌ شهر رمضان‌

نافيه‌ ‌يعني‌ نمي‌گيرند تو ‌را‌ مگر ‌به‌ استهزاء، معجزات‌ تو ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ سحر و جادو مي‌كنند، فرمايشات‌ تو ‌را‌ حمل‌ ‌به‌ كذب‌ و افتراء مي‌نمايند، افعال‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نمي‌داند، چون‌ ‌بر‌ ‌او‌ مستور ‌است‌. تصديق‌ انبياء نمي‌كند، معجزه‌ ‌را‌ سحر مي‌پندارد، عقيده‌ ‌خود‌ ‌را‌ حق‌ مي‌داند لكن‌ چون‌ مرگ‌ رسيد و حقايق‌ ‌بر‌

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

تكذيب‌ انبياء و شرك‌ بخدا و بقاء ‌بر‌ كفر و حمل‌ معجزات‌ ‌آنها‌ ‌را‌ ‌بر‌ سحر و ظلم‌ و اذيت‌ بآنها و ارتكاب‌ معاصي‌ و طغيان‌ و سركشي‌ و كبر و عجب‌ و عناد

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

آنچه در آسمانها و زمين است و حال من و حال شما را از معجزاتيكه آوردم و حمل بر سحر و شعبده و چشم بندى نموديد و آنكسانيكه معتقد شدند باين امور باطله در آيات الهى

إِلَّا كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ» «1». 10- سحر و جادو كردن كه فرمود: «وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ فِي الْآخِرَةِ

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

معجزاتى هم داشته ولى آنها تعقّل در ادلّه توحيد نمى‌نمودند و معجزات را حمل بر سحر و شعبده ميكردند و از باب تكبّر و عناد و لجاج نميخواستند زير بار گفتار حقّ

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

و «طاغوت» را اطلاق كنند بر هر چه باطل باشد از معبوديت و غير آن. 2- «جبت» سحر است، و يهودان معتقد بودند. و طاغوت، شيطان كه متابعت او مى‌كردند. 3- «جبت»

مفصلى در باره حقيقت سحر در زمانهاى گذشته و امروز، و حكم سحر از نظر اسلام . و چگونگى تاثير آن بحثهاى مشروحى داشتيم ، و در آن مباحث تاثير سحر را به طور اجمال

و مردم مصر مجبور شوند از سحر شما ساحران كمك بگيرند، آنگاه همين كه در برابر او اجتماع كرديد كه سحر او را باطل كنيد سحر او سحر شما را باطل كند و شما مغلوب

موسى به ايشان گفت : سحر خود را هر چه آوردهايد بيندازيد (۸۰) همينكه انداختند موسى گفت : اينها كه شما براى مبارزه با من آوردهايد سحر است ، و خدا به زودى

فِي‌ آيات‌ِ اللّه‌ِ ‌که‌ تكذيب‌ انبياء ميكنند و اذيت‌ بمؤمنين‌ و معجزه‌ ‌را‌ سحر ميگويند و انبياء ‌را‌ ساحر و مجنون‌ مي‌پندارند. بِغَيرِ سُلطان‌ٍ أَتاهُم‌

‌از‌ قابليت‌ مياندازد چشم‌ قلب‌ ‌که‌ كور ‌باشد‌ حق‌ و باطل‌ ‌را‌ تميز ندهد سحر ‌را‌ ‌با‌ معجزه‌ فرق‌ نگذارد گوش‌ قلب‌ كر ‌باشد‌ پنبه‌ غفلت‌ و خودخواهي‌ ‌او‌

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

ميشد موسي‌ فقط القاء عصا ميكرد ولي‌ ‌خدا‌ ‌آن‌ ‌را‌ حيه‌ و افعي‌ ميكرد و سحر سحره‌ ‌را‌ مي‌بلعيد، و ضرب‌ عصا ميكرد و ‌خدا‌ دوازده‌ چشمه‌ ‌از‌ سنگ‌ جاري‌

جهات و هيچ چيز ديگر نيست مراد از كفار از اينكه مساءله معاد و بعث بعد از مرگ سحر خواندند مقصود از كلمه امت در آيه : ((و لئن اخرنا عنهم العذاب الى امة معدودة

شدند و آنحضرت براى آنها آيه اذ قال اللّه يا عيسى ابن مريم را تا ان هذا الا سحر مبين تلاوت فرمود و آنها گريه كردند و ايمان آوردند و بحبشه معاودت نمودند و

آنكه بر راست عرش جوئى است چند برابر آسمان و زمين و درياها، جبرئيل هر وقت سحر در آن رود، نورش و جمالش افزون شود و خود را بيفشاند؛ به هر قطره كه از او بچكد،

صحت علم سحر را فى الجمله تصديق كرده - بر اين معنا نيز دلالت دارد كه: سحر هم، مانند معجزه ناشى از يك مبدء نفسانى در ساحر است. براى اين كه در سحر نيز مسئله

خداست ۶ قرآن معجزه را به سببى نسبت می دهد كه هرگز مغلوب نمی شود. تفاوت بين سحر و معجزات و كرامات اشكال بر حجيت معجزه بيان جهت اعجاز معجزات و پاسخ به اشكال

رسیده آنجا که می‌فرماید: «قریش و یهود به قرآن نسبت ناروا دادند گفتند: قرآن سحر است، آن را خودش ساخته و به خدا نسبت داده است، خداوند به آنها اعلام فرمود:

‌براي‌ استراحت‌ و فراغت‌ ‌براي‌ عبادت‌ و توجه‌ بحضرت‌ باري‌ بالاخص‌ ‌در‌ وقت‌ سحر، و نهار ‌را‌ ‌براي‌ تحصيل‌ معاش‌ و اصلاح‌ امور و قضاء حوائج‌. وَ آتاكُم‌ مِن‌

هستند. و گاهى مكتب را تضعيف مى‌كردند و مى‌گفتند: سخن شما دروغ و افترا يا سحر يا افسانه‌هاى پيشينيان است و يا سخنان شما حرف‌هاى عادّى است كه اگر بخواهيم

نيستند ولى خدا بر آنها تسلّط دارد و در هر حال عقيده آنها در باب قرآن كه شعر يا سحر يا افسانه پيشينيان است هم باطل و فاسد است بلكه آن قرآن شريف كريم عظيم است

سَافِلَهَا سَعِيد سَلاَم سَلاَما سَنُمَتّعُهُم سَوْف سُلْطَان سُوَر سِتّة سِجّيل سِحْر سِيء شَاء شَاهِد شَدِيد شَقُوا شَقِي شَيْء شَيْئا شَيْخا شَک شُعَيْب شُعَيْبا

پيغمبر ‌را‌ ساحر و كذّاب‌ گويند و قرآن‌ ‌را‌ مفتريات‌ شمارند و معجزات‌ ‌را‌ سحر پندارند. فَما أَرسَلناك‌َ عَلَيهِم‌ حَفِيظاً نظر ‌به‌ اينكه‌ پيغمبر كمال‌

گفتند اين مرد كه مدّعى پيغمبرى از جانب خداى آسمان و زمين است خدايان شما را سحر كرده تا شما را از پرستش آنها منصرف و متوجه بخداى خود كند و بعضى گفتند اين

طبيعى كه يكى از اقسام آن تصرف در خيال مردم است ، كه آنرا سحر ديدگان مينامند، و اين فن از تمامى فنون سحر مسلم تر و صادق تر است . ۲ - دوم علم ليميا است ، كه از

مشاجره و درشتگويى با آنان پرداختند، و گفته اند كه ، اين قرآن سحر و تورات شما هم مثل آن سحر است ، ((سحران تظاهرا : هر دو سحرند. كه يكدگر را كمك مى كنند((

را نبايد كشت؟ فرمود: زيرا شرك بخدا بزرگتر از سحر است (و كافر مشرك است در واقع از حيث طاعت) و براى اينكه سحر و شرك با همند (لذا مسلمان ساحر يعنى كسى كه از

به او گفت: هر آينه پيغام خدا را به من رسانيدى اى پيغمبر خدا، و چون هنگام سحر شد، دانيال برخاست و با پروردگار خود راز گفت و چنين گفت: پروردگارا! به راستى

به سياست و شكنجه ، عجله و شتاب مكن و بفرست ساحران را جمع كنند تا با سحر خود، عليه سحر موسى معارضه نمايند. كلمه «ارجه » به كسر «ها» و «ارجئه » با همزه و ضم

جا برخيزد آن كسى كه شيطان او را با مس خود مخبط و ديوانه كرده است». ۱۰- و سحر و جادو، زيرا خدا عز و جل مى‏فرمايد (۱۰۲ سوره بقره): « [و پيروى كردند آنچه

چشمش از اندوه كور شده بود فرمود بلى ميدانست عرض كردند چگونه ميدانست فرمود در سحر دعا كرد كه ملك الموت بر او نزول نمايد و بصورت خوشى نازل شد و از او سؤال فرمود

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

(كه سفيدى آن به طورى بود كه شعاع آن بر شعاع آفتاب غلبه مى‏نمود) و با آلت سحر و جادو (چيزى چند كه به جادوگرى مى‏مانست)، فرستاد و حضرت عيسى را با آلت طبابت

ميدادند پيروى كردند در حاليكه سليمان با سحر، آن سلطنت را بدست نياورده و كافر نشده بود ولكن شيطانها بودند كه كافر شدند و سحر را بمردم ياد ميدادند ترجمه تفسير الميزان

كرده بودند، گفت: به خدا سوگند كه اين سحر است». راوى مى‏گويد كه: «حضرت امام حسن عليه السلام فرمود: واى بر تو، اين سحر نيست، وليكن دعاى پسر پيغمبر مستجاب است»

افتراآتشان گذشت كه فرعون آيات الهى را سحر ناميده و دعوت حقه را توسل براى بيرون كردن قبطيان خوانده بود و يكى ديگر از افتراها نيز سحر آوردن بود، ليكن افتراء دروغ به

سلم ) بستند تهمت سحر بود، چنانكه در پايان آيه مورد بحث ميخوانيم كسانى كه كافر شدند هنگامى كه حق به سراغشان آمد گفتند: اين چيزى جز سحر آشكار نيست ! (و قال

و از خانه بيرون رفته، مى‌گفتند: حذر كنيد كه مهمانان لوط ساحرند و ما را به سحر كور نمودند، پس جبرئيل به لوط گفت: فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِنَ اللَّيْلِ‌:

و فانى و از صفحه وجود محو مى سازد. و اين حقيقت لازمهاى دارد و آن اينست كه سحر و هر باطل ديگرى در عالم وجود دوام نمييابد، و خداى تعالى در مواردى از كلام

حقيقت و واقعيت ندارد بلكه اين يك سحر آشكار است (و لئن قلت انكم مبعوثون من بعد الموت ليقولن الذين كفروا ان هذا الا سحر مبين ). كلمه هذا اشاره به گفتار پيامبر

، كه تكذيبش كردند، و به سحر نسبتش دادند، همان را بگويد، كه موسى (عليه السلام ) به آل فرعون گفت ، چون كه تكذيبش كردند، و به سحر نسبتش دادند زيرا مشابهت

يُسْبَقْ إِلَيْهَا : هر آينه قسمتى از شعر حكمتست، و هر آينه بخشى از بيان سحر است.

مخالفت برخاستند و گفتند: اين سحر است و ما نسبت به آن كافريم (و لما جائهم الحق قالوا هذا سحر و انا به كافرون ). آرى قرآن را سحر خواندند، و پيامبر بزرگ خدا

کافر نشد، لیکن (همان) شیطان‌ها(یند که) به کفر گراییدند؛ حال آنکه به مردم سحر می‌آموزند. و (نیز از) آنچه بر آن دو فرشته -هاروت و ماروت‌- در بابل فروفرستاده

مُفتَري‌ً وَ قال‌َ الَّذِين‌َ كَفَرُوا لِلحَق‌ِّ لَمّا جاءَهُم‌ إِن‌ هذا إِلّا سِحرٌ مُبِين‌ٌ (سبأ ‌آيه‌ 43) ‌الي‌ ‌غير‌ ‌ذلک‌ ‌از‌ كفريات‌ و مزخرفات‌. بَل‌ هُوَ

و كتاب آسمانيش گمان كرده ، پس كار او و معلوماتش حتى از سحر هم بى ارزش تر است ، (براى اينكه سحر هر چه باشد علمى است و قواعدى دارد) سپس افتراى خود را ترقى

لمس كنند باز مى گويند: اين يك سحر آشكار است ! (و لو نزلنا عليك كتابا فى قرطاس فلمسوه بايديهم لقال الذين كفروا ان هذا الا سحر مبين ). يعنى دائره لجاجت آنها

جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ؛ اى پيامبر مردم را متذكر (حكايت حضرت عیسی|عيسى و معجزات او) گردان

مِنْ بَعْدِي اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَيِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «6» وَ مَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ

فرعونيان گفته اند: اين سحر از بس خلاف واقع است كه گويا عين جعل كردن است ، نه اينكه مجعول باشد اشاره ((هذا(( در جمله ((ما هذا الا سحر مفترى (( اشاره است به

جلد ۱۶ صفحه ۶۰ فرعون از قبول گفته او امتناع مى ورزد، و در مقام برمى آيد با سحر ساحران با معجزه او معارضه كند، و حقا سحرى عظيم نشان دادند، اژدها و مارهاى

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

قَوْماً فاسِقِينَ «12» فَلَمَّا جاءَتْهُمْ آياتُنا مُبْصِرَةً قالُوا هذا سِحْرٌ مُبِينٌ «13» وَ جَحَدُوا بِها وَ اسْتَيْقَنَتْها أَنْفُسُهُمْ ظُلْماً وَ

توطئه قارون گواهى داد. ۳ - گروهى از دشمنان موسى (عليه السلام ) او را متهم به سحر و جنون و دروغ بستن بر خدا كردند، اما خداوند به وسيله معجزات با هرات او را

نتيجه با ديدن آن خوارق ، پيغمبرشان را متهم به سحر كنند و بگويند: آنچه ما مى بينيم واقعيت ندارد، بلكه سحر، ما را مسحور كرده است . بنا بر آنچه كه گفتيم معناى

جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّناتِ فَقالَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ إِنْ هذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ؛ اى پيامبر مردم را متذكر (حكايت حضرت عیسی|عيسى و معجزات او) گردان

جَبَّارٍ عَنِيدٍ، لا تقر به ارض، و لا تقوم به سماء، و يأمن به كل خائف، و يبطل به سحر كل ساحر، و بغى كل باغ، و حسد كل حاسد، و يتصدع لعظمته البر و البحر، و يستقل

آنروز بيشتر كارشان سحر بود، و لذا موسى از طرف خداى تعالى بسوى ايشان مبعوث شد و كارهايى انجام مى داد كه مردم با همه تخصص و قدرتى كه در سحر داشتند از انجام

موقع كه دلايل روشن براى آنها آوردى ولى جمعى از كافران آنها گفتند اينها جز سحر آشكار نيست . تفسير: مواهب الهى بر مسيح اين آيه و آيات بعد تا آخر سوره مائده

دانست كه او زنده است ؟ فرمود: آرى ، عرض كردم از كجا مى دانست ؟ فرمود: در سحر به درگاه خدا دعا كرد، و از خداى تعالى درخواست كرد كه ملك الموت را نزدش نازل

روزى قريش دور هم جمع شده و گفتند: تحقيق كنيد ببينيد از همه شما داناتر به سحر و كهانت و شعر كيست، برود نزد اين مرد كه بين جمع ما تفرقه افكنده و نظام ما

مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ كفَرُوا إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُّبِينٌ(۷) وَ لَئنْ أَخَّرْنَا عَنهُمُ الْعَذَاب إِلى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ

داريد و اگر چنين نكرديد پس رسما با خدا و رسولش اعلان جنگ دهيد) (بقره: ۲۷۹)، و سحر، زيرا خداى عزّ و جلّ ميفرمايد: وَ لَقَدْ عَلِمُوا لَمَنِ اشْتَراهُ ما لَهُ

مى شمردند، و به عنوان دانشمندانى به آنها مى نگريستند. بعضى احتمال داده اند سحر در اينجا به معنى انجام يك كار مهم است ، تفسير نمونه جلد ۲۱ صفحه ۸۱ همانگونه

قدر جادو كرده اند كه ديگر عقلى برايت نمانده . بعضى از علما گفته اند: كلمه «سحر» به معناى بالاى شكم است و مسحر كسى است كه داراى جوف و شكم باشد، در نتيجه مسحر

نجواهاى آنها (تفسير اول نزديكتر به نظر مى رسد). «مسحور» به معنى «سحر شده » و ساحر به معنى سحر كننده است . توصيف پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به مسحور

عنوان پيشگيرى از نسبتهاى ناروائى است كه فرعونيان به او دادند. مانند نسبت سحر، قصد برترى جوئى و حكومت بر سرزمين مصر، و بيرون راندن صاحبان اصلى آن سرزمين

وليد بود) اينهائى را كه محمد (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) مى گويد: چيست ؟ سحر است ؟ يا كهانت است ؟ يا خطبه ؟ گفت : بگذاريد سخنانش را بشنوم ، نزد پيامبر

عَجْوَةٍ عَلَى اَلرِّيقِ مِنْ تَمْرِ اَلْعَالِيَةِ لَمْ يَضُرَّهُ سَمٌّ وَ لاَ سِحْرٌ وَ لاَ شَيْطَانٌ

و غرورى كه داشتند مانند ساير اقوام لجوج ، معجزات را انكار كردند و آنها را سحر شمردند، يا يك سلسله تصادفها و حوادث اتفاقى كه نمى تواند دليلى بر چيزى بوده

اى مردمى كه به او ايمان آورده ايد شما تنها از يك انسان مجنون و كسى كه مورد سحر ساحران قرار گرفته است پيروى مى كنيد))! (و قال الظالمون ان تتبعون الا رجلا

يَذْكُرُونَ(۱۳) وَ إِذَا رَأَوْا ءَايَةً يَستَسخِرُونَ(۱۴) وَ قَالُوا إِنْ هَذَا إِلّا سِحْرٌ مُّبِينٌ(۱۵) أَءِذَا مِتْنَا وَ كُنَّا تُرَاباً وَ عِظاماً أَ ءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ(۱۶)

اشاره كرده اند به رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله و سلّم»، و او را متهم به سحر كرده اند. چون از آوردن مثل آنچه كه آن جناب آورد، يعنى قرآن عاجز شدند. و نيز،

به او گفتند: ما تو را نزد كسى مى‏فرستيم كه از دير زمانى او و خاندانش را به سحر و كهانت شناخته‏ايم، تو در ميان همه اطرافيان ما از خود ما هم بيشتر مورد اعتماد

كرده ، از آن جمله مساءله معجزه آوردن و مقابله با ساحران و ظهور و غلبه حق بر سحر ساحران و ايمان آوردن ساحران و اشاره اى اجمالى به بيرون بردن بنى اسرائيل و

دروغگوئى است ! (و قال الكافرون هذا ساحر كذاب ). بارها گفته ايم كه نسبت دادن سحر به پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) به خاطر مشاهده معجزات غير قابل انكار

پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) تسليم خواسته هاى آنها ميشد با جمله هذا سحر مبين همه را انكار مى كردند همانطور كه از آيات ديگر قرآن استفاده مى شود. لذا

برنامه اى پياده گردد به آن ايرادى مى كنند، و بهانه اى مى تراشند، اگر عربى باشد سحر و افسونش مى خوانند، و اگر عجمى باشد نامفهومش مى شمرند، و اگر مخلوطى از الفاظ

خشكيد، آنها هنگامى كه چنين ديدند سخت ناراحت شدند و گفتند اين مرد خدايان ما را سحر كرده ! بعضى ديگر گفتند: خدايان به خاطر اين مرد كه ما را دعوت به كفر ميكند