نتایج جستجو

آیات شامل این کلمه شعب‌ (۱۳ بار) جمع كردن. متفرّق كردن. در اقرب آن را جمع، تفريق، اصلاح، افساد معنى كرده و گويد در هر دو ضد به كار مى‏رود همچنين است قول

جلد 13 - صفحه 461 ‌آنها‌ ‌را‌ برد ‌در‌ شعب‌ ابي‌ طالب‌ و هيچ‌ وسيله‌ ‌بر‌ امرار معاش‌ نداشتند سه‌ سال‌ ‌در‌ شعب‌ بودند فقط زن‌هاي‌ مكه‌ ‌در‌ خفاي‌ مردان‌

سوط سوف سوق سوى سير سينين سکب سکن شئم شئن شتت شتو شجر شدد شرب شرح شرر شرق شعب شفع شفق شقق شقو شقى شمخ شمس شمل شهد شهو شوى شىء شکر صبب صبح صبر صحب صحف صخخ

۶۱۹ میلادی مصادف با سال ۱۰ بعثت

تمم طلق امم الک نهى هو لئک حمل سنو مرر مئى موسى رحم ظلم الف اخر عزى زوج نجو شعب ذى مناة قرء علم عور عشو کلب سجد فصل ارض نفس اخو ايى خير عظم

مشرك‌، حضرت‌ ‌عبد‌ اللّه‌ ‌إبن‌ جبير ‌را‌ ‌با‌ پنجاه‌ نفر تيرانداز ‌بر‌ ‌در‌ شعب‌ قرارداد و فرمود ‌از‌ اينجا ‌شما‌ حركت‌ نكنيد چه‌ ‌ما ‌بر‌ ‌آنها‌ چيره‌ شويم‌

برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها خطاب‌ ميشود ‌که‌ برويد نزد ظل‌ ذي‌ ثلاث‌ شعب‌ ‌که‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ تاريكي‌ و ظلمت‌ هستند و اينها

مِن مَنْضُود مَمْدُود طَلْح تُکَذّبُون مَاء يَحْمُوم ثَلاَث مَخْضُود بِه شُعَب مَسْکُوب بَارِد سَمُوم فَاکِهَة ظَلِيل کُنْتُم الشّمَال سِدْر کَثِيرَة أَصْحَاب

برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها خطاب‌ ميشود ‌که‌ برويد نزد ظل‌ ذي‌ ثلاث‌ شعب‌ ‌که‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ تاريكي‌ و ظلمت‌ هستند و اينها

برويد نزد ‌او‌ چون‌ ميآيند بآنها خطاب‌ ميشود ‌که‌ برويد نزد ظل‌ ذي‌ ثلاث‌ شعب‌ ‌که‌ فلان‌ و فلان‌ و فلان‌ ‌باشد‌ ‌که‌ ‌در‌ تاريكي‌ و ظلمت‌ هستند و اينها

مى دهد و آن کنایه از یک سایه کامل و همیشگى و مرفه است. ظلل‌ (۳۵ بار) لا شُعَب وَ ثَلاَث يُغْنِي ذِي مِن ظِل اللّهَب إِنّهَا إِلَى تَرْمِي انْطَلِقُوا بِشَرَر

به راه‏هاى وسيع وارد شويد. در اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فج و راه تنگ شعب است. کُل عَمِيق لِيَشْهَدُوا وَ مِن مَنَافِع لَهُم يَأْتِين ضَامِر يَذْکُرُوا

به راه‏هاى وسيع وارد شويد. در اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فج و راه تنگ شعب است. وَ سُبُلا جَعَلْنَا قَال نُوح فِيهَا مِنْهَا رَب لَعَلّهُم الْأَرْض لِتَسْلُکُوا

[بقره:62]. وجود ندارد در صافى از حضرت باقر عليه السلام نقل شده كه «ظِلٍ ذى ثَلثِ شُعَب» را دخان آتش فرموده‏اند. يعنى: برويد به سوى سايه سه شعبه از دود كه گوارا

تَرْمِي مِن بِشَرَر يُغْنِي کَالْقَصْر کَأَنّه وَ جِمَالَة ظَلِيل صُفْر شُعَب ثَلاَث در حال بارگیری...

شىء نور سمو يوم غمم شمل ربب زوج حمم مدد رئى تحت کذب عبد نزل وجه نا ثلث فوق شعب لو ذى شکر دخل اکل هو امر ذلک يمن سود عذب وقى روح بل عکف ذلل شرب طهر ثم سکن

[حجرات:13]. شما را ملتها و طائفه قرار داديم تا همديگر را بشناسيد رجوع شود به «شعب». مِن وَ فَصَدَقَت إِن کَان قُدّ هُو قَمِيصُه الْکَاذِبِين أَهْلِهَا شَاهِد

دعو طوع هود زکو حلف ظلم نکر حتى بين ولى اذ مجد قدر هل صرف خلف ملک اهل جنن شعب ندو

تلک نبء دخل نسو وحد ک بين سعى بنو قدر فى ذلک ظلل قسم جنن غيض ضيز دون احد شعب شتت جلو منى بشر قبل وجه اذ ربب اما عقم شطن هى سود افک کتب اخر عظم

است: پاداش متقين: كيفر مجرمين: «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» «ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِيلٍ» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً» «كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا

[حجرات:13]. شما را ملتها و طائفه قرار داديم تا همديگر را بشناسيد رجوع شود به «شعب». مِن وَ أَن اللّه إِن کَانُوا مَا لا قَال عَلَى فِي هٰذَا قَد الّذِين لَم

و كذابش‌ مي‌ناميدند ‌تا‌ اندازه‌اي‌ ‌که‌ سه‌ سال‌ ‌در‌ جلد 12 - صفحه 213 شعب‌ ابي‌ طالب‌ گرفتار ‌بود‌ ‌پس‌ ‌از‌ رجعتش‌ بمدينه‌ قضاياي‌ بدر احزاب‌ احد و

است: پاداش متقين: كيفر مجرمين: «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» «ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِيلٍ» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً» «كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا

است: پاداش متقين: كيفر مجرمين: «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» «ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِيلٍ» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً» «كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا

است: ايستادگى در راه خدا، استقامت در برابر تحريم اقتصادى سه ساله قريش در شعب ابى‏طالب «عليه السلام» مهاجرت در راه خدا و براى خدا، شركت در جنگ‏هاى متعدد

است: پاداش متقين: كيفر مجرمين: «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» «ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِيلٍ» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً» «كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا

است: پاداش متقين: كيفر مجرمين: «فِي ظِلالٍ وَ عُيُونٍ» «ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ لا ظَلِيلٍ» «كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً» «كُلُوا وَ تَمَتَّعُوا قَلِيلًا

مشركين‌ بودند ‌که‌ بعضي‌ هجرت‌ بحبشه‌ و بعضي‌ بيمن‌ و طائف‌ و بعضي‌ ‌در‌ شعب‌ ابي‌ طالب‌ و دائما مورد اذيت‌ مشركين‌ بودند. و اما انصار ‌پس‌ ‌از‌ هجرت‌

إِلى‌ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ «29» انْطَلِقُوا إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ

إِلى‌ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ «29» انْطَلِقُوا إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ

قوم كه خيلى قوى و جسيم بودند زنان خود را در شعبى از كوه پنهان و خود بر در شعب ايستادند تا باد را رفع كنند، چون باد شديد شد يك يك را برمى‌كند و بر كوه مى‌زد

إِلى‌ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ «29» انْطَلِقُوا إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ

إِلى‌ ما كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ «29» انْطَلِقُوا إِلى‌ ظِلٍّ ذِي ثَلاثِ شُعَبٍ (30) لا ظَلِيلٍ وَ لا يُغْنِي مِنَ اللَّهَبِ (31) إِنَّها تَرْمِي بِشَرَرٍ

معينى براى ايشان نيست. نزد بعضى اين آيه در روز احد نازل شد وقتى كه حضرت در شعب جبل بود، و مردمان بعضى مقتول و جمعى مجروح، مشركان مى‌گفتند: اعلى هبل. مسلمانان

است: قال رسول اللّه صلى اللّه عليه و آله ودّ المؤمن للمؤمن فى اللّه من اعظم شعب الايمان، و من احبّ فى اللّه و ابغض فى اللّه و اعطى فى اللّه و منع فى اللّه

رياضت عبادت، قهر و غلبه را دريابد. تنبيه- احمد حنبل در مسند خود، و بيهقى در شعب الايمان و باب الاعتصام مشكوة، و ابن اثير در نهايت، و بغوى در معالم، در ذيل

خارجيان مستغنى گرداند. در تفسير لوامع التنزيل- احمد در مسند خود، و بيهقى در شعب الايمان، و ابن اثير در نهايه، و بغوى در معالم، در ذيل آيه شريفه‌ (وَ لا تَتَّبِعُوا

نیازمندان، و نماز و روزه، وفای به عهد، و استقامت در برابر مشکلات و حوادث» همه از شعب «برّ» محسوب می‌شوند. بنابراین رسیدن به مقام نیکوکاران واقعی، شرایط زیادی دارد

شكرتم لازيدنكم». و در الدر المنثور است كه ابن ابى الدنيا و بيهقى در كتاب «شعب الايمان»، از ابى زهير يحيى بن عطارد بن مصعب، از پدرش روايت كرده اند كه گفت:

الى اللّه ». مؤلف : الدّرالمنثور اين روايت را از ابن عدى و بيهقى - در كتاب شعب الايمان - از ابن عمر از رسول خدا (صلى اللّه عليه و آله و سلم ) روايت كرده

ميرويم‌ و ‌اگر‌ تو كج‌ رفتي‌ همه‌ ‌ما كج‌ ميرويم‌) اما افتخار و مباهات‌: ‌از‌ شعب‌ كبر و عجب‌ ‌است‌ و ‌هر‌ دو ‌از‌ بزرگترين‌ اخلاق‌ رذيله‌ ميباشد و انساني‌

تهديد بخلود آنها است در جهنم و اينها يك شعبه از نصارى هستند و فرق آنها با شعب ديگر در آيه بعد بيان خواهد شد انشاء اللّه تعالى .. لَقَد كَفَرَ الَّذِين‌َ

مدینه0622-01-010سال میلادی: 622 JL معراج پیامبر0620-01-010سال میلادی: 620 JL تحریم در شعب ابی‌طالب0619-01-010سال میلادی: 619 JL وفات خدیجه و ابوطالب0619-01-010سال میلادی:

علايق و پيوندهاى خويشاوندى و تعصبات قبيله اى تفسير كرد. نمونه زنده آن داستان شعب ابوطالب است همه مورخان نوشته اند هنگامى كه قريش پيامبر و مسلمانها را در يك

و نيز فرمود«5» «السخاء ‌من‌ الايمان‌ و الايمان‌ ‌في‌ الجنة» (سخاوت‌ ‌از‌ شعب‌ ايمان‌ ‌است‌ و ايمان‌ ‌در‌ بهشت‌ ‌است‌) و ‌غير‌ اينها ‌از‌ اخبار ديگر و آيات‌

المنذر، و طبرانى در تفسير كبير، و ابو الشيخ ، ابن مردويه ، و بيهقى در كتاب شعب ، از عقبة بن عامر از رسول خدا (صلى الله عليه وآله و سلم ) روايت كرده اند كه

و ابن منذر و طبرانى ، در كتاب اوسط، و ابو نعيم در حليه ، و بيهقى در كتاب شعب الايمان ، به سند صحيح از عبد اللّه بن سلام روايت كرده اند كه گفت : رسول خدا

در سنن، ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم، طبرانى، ابن مردويه، و بيهقى (در شعب الايمان)، همگى از ابن عباس روايت كرده اند كه گفت: رسول خدا (صلّى اللّه عليه

حقيقت را تكرار مى كند. در الدر المنثور است كه ابن ابى الدنيا، و بيهقى ، در شعب الايمان ، از ابى جعفر روايت كرده كه گفت : رسول خدا (صلى الله عليه و آله و

با او حرف مزن كه او ساحر غريبى است . - و اين در ايامى بود كه مسلمانان در شعب ابى طالب محاصره بودند. اسعد رو به عتبه كرد و گفت پس چه كنم ؟ محرم شده ام و

هم، بالاخره منتهى به ملكيت مى شود. چون ملك اعتبارى در اجتماع، خود يكى از شعب اختصاص است. با اين بيان، اشكالى كه در كلام بعضى از مفسران است، روشن مى گردد

مقابل آن كفر است كه فراموشى نعمت و پوشاندن آن مى باشد. سپس به تقسيم شكر به شعب سه گانه : «شكر قلب » يعنى انديشه درباره نعمت ، و شكر زبان يعنى ثنا گفتن بر

صنعت ها، و علوم ، روز بروز انشعاب نوى بخود مى گيرد، ناگزير براى هر شعبه از شعب علوم ، و صنايع ، به متخصصين احتياج پيدا مى كند، و در صدد تربيت افراد متخصص

نيز از امام على بن الحسين (عليهم الاسلام ) چنين نقل شده كه فرمود: گناهان شعب و سرچشمه هائى دارد، اولين سرچشمه گناه و معصيت پروردگار، تكبر است كه گناه ابليس

المنثور است كه احمد، ابن جرير، ابن ابى حاتم، و ابن مردويه و بيهقى - در كتاب شعب الايمان - از ثوبان روايت آورده اند كه گفت: من از رسول خدا «صلّى اللّه عليه

مقصود اصلى آخرت است ، و به همين دليل مقدم داشته شده است . و از آنجا كه يكى از شعب هدايت هشدار و انذار است در آيه بعد مى افزايد: حال كه چنين است من شما را از

اسلام (صلى اللّه عليه و آله ) مى خوانيم : ود المؤ من للمؤ من فى الله من اعظم شعب الايمان : «دوستى مؤ من نسبت به مؤ من براى خدا از مهمترين شعبه هاى ايمان است

ابن ابى حاتم، حاكم - وى حديث را صحيح دانسته - ابن مردويه و بيهقى - در كتاب شعب الايمان - همگى، از ابى سعيد خدرى روايت كرده اند كه گفت: «بنوسلمه»، در محله

، و نماز و روزه ، و وفاى به عهد، و استقامت در برابر مشكلات و حوادث همه از شعب بر محسوب مى شوند. بنابراين رسيدن به مقام نيكوكاران واقعى ، شرايط زيادى دارد

جمله دوم اشاره به اين حقيقت است كه اين كتاب در عين وحدت ، آنچنان شاخه ها و شعب فراوان دارد كه تمام نيازهاى روحى و جسمى انسانها را در زير پوشش خود قرار مى

فرماييد! «بحث روایی» در الدرّ المنثور است كه: ابن مردويه و بيهقى - در كتاب شعب الايمان - از أنس بن مالك روايت كرده اند كه رسول خدا «صلّى اللّه عليه و آله

مسلم و ترمذى و ابن جرير و ابن منذر و ابن ابى حاتم و ابن مردويه و بيهقى (در شعب الايمان )، از ابن مسعود روايت كرده كه گفت از رسول خدا(صلى اللّه عليه و آله

بديدنيها است ، نه اينكه به معناى بينا و داراى چشم باشد، و در نتيجه بصير از شعب اسم عليم است . ترجمه تفسير الميزان جلد ۱ صفحه : ۳۴۵ قل من كان عدوا لجبريل