لُبَدا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
[جن:19]. لبد را در آيه به ضم و كسر اول خوانده و در قرآنها به كسر اول است. لُبُود به معنى، اقامت، چسبيدن، ازدحام و جمع شدن آمده است و آن در آيه جمع لُبْدَة به ضم اول به معنى ملاصق، مجتمع و متراكم است ناگفته نماند: از آيه 16 سوره جن لحن كلام تغيير يافته و متوجه مشركين است لذا ضمير «كادُوا - يَكُونُون» ظاهراً راجع به آنهاست مراد از «لِبَداً» متراكم بودن است در اقرب الموارد گفته: لِبَد هر پشم و موى متراكم و پيچيده است به علت چسبيده بودن بعضى به بعضى لِبَد ناميده شده. ظاهراً وقت نماز خواندن آن حضرت، كفار براى مزاحمت و تماشا به اطرافش جمع شده مىخواستند از سر و كله همديگر بالا روند معنى آيه چنين مىشود: و چون بنده خدا به نماز برخاست نزديك بود بر او متراكم شوند. به نظر بعضى متراكم بودن راجع به جن است و آنها براى شنيدن قرآن اجتماع كرده مىخواستند از دوش همديگر بالا روند و آيات را بشنوند و ضمير «كادُوا - يَكُونُون» راجع به آنهاست. ولى سياق آيات قبل و بعد با اين نظر ملايم نيست. * [بلد:6]. لُبد را در آيه مشدد و مخفف خواندهاند ولى در قرآنها مخفف و به ضم اول است وبه معنى كثير و بسيار است در مجمع فرموده: لُبد به معنى كثير و مأخوذ از «تَلَبَّدَ الشَّىْءُ» است يعنى بعضى بر بعضى انباشته شد. معنى آيه: مىگويد مال زيادى تلف كردم. | [جن:19]. لبد را در آيه به ضم و كسر اول خوانده و در قرآنها به كسر اول است. لُبُود به معنى، اقامت، چسبيدن، ازدحام و جمع شدن آمده است و آن در آيه جمع لُبْدَة به ضم اول به معنى ملاصق، مجتمع و متراكم است ناگفته نماند: از آيه 16 سوره جن لحن كلام تغيير يافته و متوجه مشركين است لذا ضمير «كادُوا - يَكُونُون» ظاهراً راجع به آنهاست مراد از «لِبَداً» متراكم بودن است در اقرب الموارد گفته: لِبَد هر پشم و موى متراكم و پيچيده است به علت چسبيده بودن بعضى به بعضى لِبَد ناميده شده. ظاهراً وقت نماز خواندن آن حضرت، كفار براى مزاحمت و تماشا به اطرافش جمع شده مىخواستند از سر و كله همديگر بالا روند معنى آيه چنين مىشود: و چون بنده خدا به نماز برخاست نزديك بود بر او متراكم شوند. به نظر بعضى متراكم بودن راجع به جن است و آنها براى شنيدن قرآن اجتماع كرده مىخواستند از دوش همديگر بالا روند و آيات را بشنوند و ضمير «كادُوا - يَكُونُون» راجع به آنهاست. ولى سياق آيات قبل و بعد با اين نظر ملايم نيست. * [بلد:6]. لُبد را در آيه مشدد و مخفف خواندهاند ولى در قرآنها مخفف و به ضم اول است وبه معنى كثير و بسيار است در مجمع فرموده: لُبد به معنى كثير و مأخوذ از «تَلَبَّدَ الشَّىْءُ» است يعنى بعضى بر بعضى انباشته شد. معنى آيه: مىگويد مال زيادى تلف كردم. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::لُبَدا]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۳۶
«لُبَد» از مادّه «لَبَد» (بر وزن لغت) به معناى شىء متراکم و انبوه است، و در اینجا به معناى مال فراوان است.
ریشه کلمه
- لبد (۲ بار)
قاموس قرآن
[جن:19]. لبد را در آيه به ضم و كسر اول خوانده و در قرآنها به كسر اول است. لُبُود به معنى، اقامت، چسبيدن، ازدحام و جمع شدن آمده است و آن در آيه جمع لُبْدَة به ضم اول به معنى ملاصق، مجتمع و متراكم است ناگفته نماند: از آيه 16 سوره جن لحن كلام تغيير يافته و متوجه مشركين است لذا ضمير «كادُوا - يَكُونُون» ظاهراً راجع به آنهاست مراد از «لِبَداً» متراكم بودن است در اقرب الموارد گفته: لِبَد هر پشم و موى متراكم و پيچيده است به علت چسبيده بودن بعضى به بعضى لِبَد ناميده شده. ظاهراً وقت نماز خواندن آن حضرت، كفار براى مزاحمت و تماشا به اطرافش جمع شده مىخواستند از سر و كله همديگر بالا روند معنى آيه چنين مىشود: و چون بنده خدا به نماز برخاست نزديك بود بر او متراكم شوند. به نظر بعضى متراكم بودن راجع به جن است و آنها براى شنيدن قرآن اجتماع كرده مىخواستند از دوش همديگر بالا روند و آيات را بشنوند و ضمير «كادُوا - يَكُونُون» راجع به آنهاست. ولى سياق آيات قبل و بعد با اين نظر ملايم نيست. * [بلد:6]. لُبد را در آيه مشدد و مخفف خواندهاند ولى در قرآنها مخفف و به ضم اول است وبه معنى كثير و بسيار است در مجمع فرموده: لُبد به معنى كثير و مأخوذ از «تَلَبَّدَ الشَّىْءُ» است يعنى بعضى بر بعضى انباشته شد. معنى آيه: مىگويد مال زيادى تلف كردم.
