فاطر ٤٢

از الکتاب
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ آبان ۱۳۹۲، ساعت ۰۷:۵۱ توسط 127.0.0.1 (بحث) (Edited by QRobot)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)


ترجمه

آنان با نهایت تأکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبری انذارکننده به سراغشان آید، هدایت یافته‌ترین امّتها خواهند بود؛ امّا چون پیامبری برای آنان آمد، جز فرار و فاصله‌گرفتن از (حق) چیزی بر آنها نیفزود!

|و [مشركان‌] با سوگندهاى سخت خود به خدا سوگند ياد كردند كه اگر بيم رسانى براى آنها بيايد، قطعا راه يافته‌تر از هر امّتى خواهند بود، ولى چون بيم‌رسانى برايشان آمد، جز بر رميدنشان نيفزود
و با سوگندهاى سخت خود به خدا سوگند ياد كردند كه اگر هرآينه هشداردهنده‌اى براى آنان بيايد، قطعاً از هر يك از امتها[ى ديگر] راه‌يافته‌تر شوند، و[لى‌] چون هشداردهنده‌اى براى ايشان آمد، جز بر نفرتشان نيفزود.
و (مشرکان عرب) محکم‌ترین قسم به نام خدا یاد می‌کردند که اگر بیم کننده‌ای از جانب خدا برای (هدایت) آنها بیاید از هر یک از امم (یهود و نصاری زودتر و) بهتر هدایت یابند. و آن گاه که بیم کننده‌ای آمد بر آنها چیزی جز مخالفت و نفرت نیفزود.
و [مشرکان] با سخت ترین سوگندهایشان به خدا سوگند خوردند که اگر بیم دهنده ای به سوی آنان آید هدایت یافته ترین ها خواهند بود، پس چون [پیامبری] بیم دهنده برای آنان آمد، آنان را [دعوت او] جز نفرت و دوری از هدایت نیفزود.
به خدا قسمهاى سخت خوردند كه اگر بيم‌دهنده‌اى بيايد بهتر از هر امت ديگر هدايت يابند. ولى چون بيم‌دهنده‌اى آمد، جز نفرتشان نيفزود؛
و سخت‌ترین سوگندهایشان را به [نام‌] خدا یاد کنند که اگر [پیامبر] هشداردهنده‌ای به نزد آنان می‌آمد، از هر یک از امتها [یهود و نصارا] رهیافته‌تر می‌شدند، و چون هشداردهنده‌ای به نزدشان آمد، جز بر گریزشان نیفزود
و [مشركان عرب‌] به خدا سوگند خوردند، سخت‌ترين سوگندها، كه اگر آنان را بيم‌دهنده‌اى بيايد بى‌گمان راه‌يافته‌تر از هر امتى خواهند بود پس چون بيم‌دهنده‌اى بديشان آمد آنان را جز رميدن و دورى [از حق‌] نيفزود
آنان (یعنی کفّار مکّه) مؤکّدانه به خدا قسم می‌خوردند که اگر پیغمبری به میان ایشان بیاید، راهیاب‌ترین ملّتها خواهند بود (و در پذیرش دین او، بر همگان پیشی خواهند گرفت). امّا هنگامی که پیغمبری (از خودشان برانگیخته شد و) به میانشان آمد، (بعثت او) جز گریز و بیزاری (از حق) چیزی بر آنان نیفزود.
و با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند یاد کردند: اگر به‌راستی هشداردهنده‌ای برایشان بیاید، بی‌گمان از هر یک از امّت‌ها(ی دیگر) به‌درستی راه‌یافته‌تر شوند. پس چون هشداردهنده‌ای برای ایشان آمد، جز بر نفرت شدیدشان نیفزود.
و سوگند یاد کردند به خدا سخت‌ترین سوگندان خویش را که اگر بیایدشان ترساننده‌ای هر آینه باشند راه یابنده‌تر از یکی از امتها پس هنگامی که بیامدشان ترساننده‌ای نیفزود ایشان را جز رمیدنی (نفرتی)


فاطر ٤١ آیه ٤٢ فاطر ٤٣
سوره : سوره فاطر
نزول :
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ٢٠
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«أَقْسَمُوا بِاللهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِم»: (نگا: مائده / ، انعام / نحل / ، نور / ). «إِحْدَی الأُمَمِ»: ملّت یگانه‌ای در میان همه ملّتها. واژه (إحْدَی) به معنی (جَمیع) و (هر) است. جنبه عموم و تعظیم را دارد. مراد یگانه و پیشگام است. «نُفُوراً»: گریز. بیداری (نگا: اسراء / و ).

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

تفسیر

نکات آیه

۱ - سوگند مؤکد مشرکان، پیش از بعثت رسول اکرم(ص)، بر ایمان و پذیرش دین الهى در صورت آمدن پیامبرى براى آنان (و أقسموا باللّه جهد أیمنهم لئن جاءهم نذیر لیکوننّ أهدى من إحدى الأُمم)

۲ - باورداشت مشرکان صدراسلام، به اصل وجود خدا و مقدس و محترم بودن او (و أقسموا باللّه جهد أیمنهم) برداشت یاد شده از سوگند مشرکان به «اللّه» استفاده مى شود.

۳ - مشرکان جزیرة العرب پیش از اسلام، شرط ایمان و پذیرش دین الهى را، آمدن پیامبرى ویژه براى آنان از جانب خداوند مى دانستند. (و أقسموا باللّه جهد أیمنهم لئن جاءهم نذیر لیکوننّ أهدى من إحدى الأُمم) بیشتر مفسران بر این باورند که این گفتار از مشرکان، در دوران پیش از اسلام بوده و آنان این سخن را به اهل کتاب - که گاهى آنان را به دین الهى دعوت مى کردند - مى گفتند.

۴ - اعتقاد مشرکان عرب، به محدود بودن قلمرو رسالت پیامبران الهى چون ابراهیم، موسى و عیسى(ع) به امت ها و اقوام غیر ایشان (و أقسموا باللّه ... لئن جاءهم نذیر لیکوننّ أهدى من إحدى الأُمم) از این که مشرکان، آمدن پیامبرى ویژه براى خود را; شرط ایمان خود برمى شمردند، مى توان استفاده کرد که آنان اعتقاد نداشتند که قلمرو ادیان الهى در گذشته شامل آنان نیز مى شود; وگرنه این تقاضا لغو و غیر منطقى بود.

۵ - مشرکان جزیرة العرب، مردمى نژادپرست و متعصب بودند. (و أقسموا باللّه ... لئن جاءهم نذیر لیکوننّ أهدى من إحدى الأُمم) برداشت یاد شده از تأکید مشرکان بر آمدن پیامبرى ویژه براى آنان استفاده مى شود; زیرا تأکید آنان در حالى بود که پیامبران بسیارى براى هدایت بشر آمده و عده اى از مردم ساکن در جزیرة العرب به آنان گرویده بودند.

۶ - مشرکان جزیرة العرب، مردمى سوگندشکن و غیرصادق در ادعاى ایمان به پیامبر الهى ویژه خود (و أقسموا باللّه ... فلمّا جاءهم نذیر ما زادهم إلاّ نفورًا)

۷ - بر دوش داشتن مسؤولیت انذار و اخطار، انتظار مردم پیش از نزول قرآن از پیامبران الهى (و أقسموا باللّه ... لئن جاءهم نذیر ... فلمّا جاءهم نذیر ما زادهم إلاّ نفورًا)

۸ - نفرت شدید مشرکان از بعثت رسول اکرم(ص)، به رغم سوگند مؤکد قبلى خود مبنى بر ایمان به پیامبر برخاسته از میان نژاد آنان (و أقسموا باللّه ... فلمّا جاءهم نذیر ما زادهم إلاّ نفورًا)

۹ - انذار و اخطار، از مسؤولیت ها و شیوه هاى تبلیغى پیامبران (لئن جاءهم نذیر ... فلمّا جاءهم نذیر)

موضوعات مرتبط

  • ابراهیم(ع): محدوده رسالت ابراهیم(ع) ۴
  • انبیا: انذارهاى انبیا ۹; توقع انذار از انبیا ۷; درخواست پیامبر اختصاصى ۳; رسالت انبیا ۹; روش تبلیغ انبیا ۹
  • تعصب: تعصب قومى ۵
  • جاهلیت: تبعیض نژادى مشرکان جاهلیت ۵; تعصب مشرکان جاهلیت ۵; توقعات مشرکان جاهلیت ۷; حنث سوگند مشرکان جاهلیت ۶، ۸; دروغگویى مشرکان جاهلیت ۶; سوگندهاى مشرکان جاهلیت ۱; شرایط ایمان مشرکان جاهلیت ۱، ۳; عقیده مشرکان جاهلیت ۴; نفرت مشرکان جاهلیت ۸
  • خدا: قداست خدا ۲
  • عیسى(ع): محدوده رسالت عیسى(ع) ۴
  • محمد(ص): نفرت از نبوت محمد(ص) ۸
  • مشرکان: خداشناسى مشرکان صدراسلام ۲; عقیده مشرکان صدراسلام ۲
  • موسى(ع): محدوده رسالت موسى(ع) ۴

منابع