عُتُوّا

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• عتو (۱۰ بار)

قاموس قرآن

(بضم اول و دوم) تجاوز. نافرمانى. [فرقان:21]. پيش خود خويش را بزرگ ديده و تجاوز (نافرمانى) كردند تجاور بزرگ. [طلاق:8]. ارباب لغت گفته‏اند: [ملك:21]. بلكه در طغيان و كناره‏گيرى از حق پيوسته شدند. عاتى و عاتيه: طاغى و متجاوز. [حاقة:6]. امّا قوم عاد با بادى بسيار سرد خارج از حدّ هلاك گشتند. * [مريم:8]. حمزه و كسانى آن را بكسر عين و ديگران به ضم آن خوانده‏اند و آن در هر دو صورت به معنى فرتوتى و نهايت پيرى است در صحاح و اقرب آمده: «عَتَا الشَّيخُ عِتِّيّاً: كَبُرَو وَلَّى» ظبرسى آن را خشك شدن وجود در اثر طول زمان فرموده است. غرض زكرّيا در اين كلمه آنست كه از پيرى بفرتوتى رسيده‏ام و پيريم از حدّ تجاوز كرده اميدی بوجود فرزند در من نمى‏رود. آن در آيه [مريم:69]. نافرمانى و طغيان است و به قولى: آن جمع عاتى است.

کلمات نزدیک مکانی

کَبِيرا يَوْم عَتَوْا وَ يَرَوْن الْمَلاَئِکَة أَنْفُسِهِم فِي لا بُشْرَى اسْتَکْبَرُوا لَقَد يَوْمَئِذ لِلْمُجْرِمِين رَبّنَا نَرَى أَو

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...