طه ٤: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=فرستادنی از آنکه آفرید زمین و آسمانهای افراشته را | |-|معزی=فرستادنی از آنکه آفرید زمین و آسمانهای افراشته را | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره طه | نزول = | {{آيه | سوره = سوره طه | نزول = [[نازل شده در سال::4|٤ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::4|٤]] | قبلی = طه ٣ | بعدی = طه ٥ | کلمه = [[تعداد کلمات::7|٧]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«تَنزِیلاً»: فرو فرستادن. مفعول مطلق فعل محذوف (نَزَّلَ) است (نگا: اسراء / . میتواند به معنی اسم مفعول، یعنی (مُنَزَّل) باشد (نگا: انعام / شعراء / . «الْعُلَی»: جمع عُلْیا، رفیع، بلند. | «تَنزِیلاً»: فرو فرستادن. مفعول مطلق فعل محذوف (نَزَّلَ) است (نگا: اسراء / . میتواند به معنی اسم مفعول، یعنی (مُنَزَّل) باشد (نگا: انعام / شعراء / . «الْعُلَی»: جمع عُلْیا، رفیع، بلند. |
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۰۳
ترجمه
طه ٣ | آیه ٤ | طه ٥ | ||||||||||||||
|
معنی کلمات و عبارات
«تَنزِیلاً»: فرو فرستادن. مفعول مطلق فعل محذوف (نَزَّلَ) است (نگا: اسراء / . میتواند به معنی اسم مفعول، یعنی (مُنَزَّل) باشد (نگا: انعام / شعراء / . «الْعُلَی»: جمع عُلْیا، رفیع، بلند.
تفسیر
- آيات ۱ - ۸ سوره طه
- غرض كلى آيات ، سوره طه
- توضيحى در مورد ((تذكره (( بودن قرآن كريم ((لمن يخشى ((
- بيان آيه : ((الرحمن على العرش استوى (( كه عموميت ملك و سلطه مطلقه خدا را افاده مىكند
- توضيح معناى آيه : ((و ان تجهر بالقول فانه يعلم السرواخفى (( كه عموميت تدبيرخداى سبحان را اثبات مى كند
- بيان وجه علت بودن (لا الاسماء الحسنى ) براى (لا اله الا الله )
- تفصيلى درباره ((اسماى حسنى (( و اختصاص آنها به خداى تعالى ((له الاسماءالحسنى ((
- بحث روايتى
- نقد و بررسى روايات فوق و بيان عدم سازگارى آنها با يكديگر
- بررسى اقوال مختلف مفسرين در معناى ((طه ((
- احاديثى درباره معناى ((طه (( و بيان حق مطلب در اين خصوص
- توضيح معناى آيه : ((و ان تجهر بالقول فانه يعلم السرواخفى (( كه عموميت تدبيرخداى سبحان را اثبات مى كند
- طريقه و روش ائمه : اهل بيت عليهم السلام در ارجاع متشابهات قرآن به محكمات
- مثالى براى روشن شدن مطلب
- نقد روش اكثر صحابه و تابعين و پيروانشان كه به نفى جهات نقص از خدا اكتفا كرده در آيات متشابه سكوت مى نموده اند
- تاءملى در وجه سكوت صحابه از اثبات صفات براى خدا
- نقد اعتذار فخر رازى درباره سكوت صحابه
- دو طايفه (مفوضه و مؤ وله ) كه هر دسته در تفسير آيات متشابه قرآن راهى (بيراهه اى )در پيش گرفته اند
- روايات و آيات متشابهات
- بررسى رواياتى كه در عرش موجودى جسمانى گفته اند
نکات آیه
۱- قرآن، پیامى فرود آمده از سوى آفریدگار زمین و آسمان ها است. (تنزیلاً ممّن خلق الأرض والسموت ) «تنزیلاً» مصدر به معناى اسم مفعول و حال براى «القرآن» - در آیات قبل - است.
۲- خداوند، آفریدگار آسمان هاى مرتفع و زمین است. (خلق الأرض والسموت العلى ) «عُلى» (جمع «علیاً») اسم تفضیل است. توصیف آسمان ها به مرتفع تر از زمین، براى بیان عظمت رتبه ها و مقام هایى است که قرآن از آن مقام، به زمین نازل شده است.
۳- توجه به مبدأ نزول قرآن زمینه تذکرپذیرى و پندگرفتن از آن است. (تذکرة لمن یخشى . تنزیلاً ممّن خلق الأرض والسموت العلى ) گاهى براى بیان علت، از حال استفاده مى شود. «تنزیلاً» که حال براى قرآن است بیانگر علت «تذکره بودن» آن است; یعنى، قرآن به دلیل صدور از ناحیه خداوند، براى تذکردادن کاملاً شایسته است.
۴- توان مندى خداوند بر آفرینش زمین و آسمان هاى مرتفع، نشان اقتدار او برفرستادن کتابى شایسته، براى تذکر و اندرز انسان ها است. (تذکرة... ممّن خلق الأرض والسموت العلى )
۵- آسمان ها، متعدد و داراى رفعت و عظمت است. (والسموت العلى)
موضوعات مرتبط
- آسمان: تعدد آسمان ها ۵; خالق آسمان ها ۱، ۲، ۴; رفعت آسمان ها ۵; عظمت آسمان ها ۵
- تذکر: زمینه تذکر ۳; عوامل تذکر ۴
- خدا: خالقیت خدا ۲، ۴; نشانه هاى قدرت خدا ۴
- ذکر: ذکر منشأ نزول قرآن ۳
- زمین: خالق زمین ۱، ۲، ۴
- عبرت: زمینه عبرت ۳
- قرآن: نزول قرآن ۱، ۴; وحیانیت قرآن ۱