سَنَسِمُه

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• س‌ (۱۲۴ بار)
• ه‌ (۳۵۷۶ بار)
• وسم‌ (۱۸۱ بار)

قاموس قرآن

علامت گذاشتن. وَسَمَ الشَّىْ‏ءَ وَسْماً» يعنى او را علامت گذارى كرد و علامت را سِمَة گويند [قلم:16]. حتما بر بينى او علامت و داغ ذلت مى‏نهيم. رجوع شود به «خرطوم». [حجر:75]. متوسم آن است كه به علامت نگاه كندو از آن به چيز ديگرى پى ببرد و تفرس كند يعنى در آنچه از اوضاع قوم لوط ياد شد درسها و عبرتهاست به اهل فراست و عاقلان. آنها كه از چيزى به چيزى پى مى‏برند درمجمع از امام صادق «عليه السلام» نقل شده «نَحْنُ الْمُتَوَسِّمُونَ...» البته مصداق واقعى و اولى متوسمون آنها عليهم السلام هستند. در كافى در اين باره بابى منعقد فرموده و در آن پنج حديث نقل كرده است و ضمن يكى از آنها از امام باقر «عليه السلام» است كه: «قالَ رَسُولُ‏اللهِ «صلى الله عليه واله» اَتَقُوا فِراسَةَ الْمؤْمِنَ فَأنَّهُ يَنْظُرُبِنُورِاللهِ عَزَّوَجَلَّ...» اين ماده فقط دوبار در قرآن آمده است.

کلمات نزدیک مکانی

الْأَوّلِين عَلَى أَسَاطِير قَال إِنّا الْخُرْطُوم آيَاتُنَا بَلَوْنَاهُم عَلَيْه کَمَا تُتْلَى بَلَوْنَا إِذَا أَصْحَاب الْجَنّة

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...