سوره المنافقون

سوره الجمعة	سوره المنافقون	سوره التغابن
شماره کتابت : ٦٣ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠٤ محل نزول : مدينه اطلاعات آماری تعداد آیات : ١١ تعداد کلمات : ٢٠٢ تعداد حروف :

در حال بارگیری... آمَنُوا أَجَل أَجَلُهَا أَجْسَامُهُم أَحَدَکُم أَخّرْتَنِي أَسْتَغْفَرْت أَمْوَالُکُم أَنْفِقُوا أَوْلاَدُکُم أَيْمَانَهُم أَکُن إِنّهُم اتّخَذُوا السّمَاوَات الصّالِحِين اللّه الْأَذَل الْأَرْض الْأَعَزّ الْخَاسِرُون الْعَدُوّ الْعِزّة الْفَاسِقِين الْقَوْم الْمَدِينَة الْمَوْت الْمُنَافِقُون الْمُنَافِقِين بِأَنّهُم تَسْتَغْفِر تَسْمَع تَعَالَوْا تَعْمَلُون تُعْجِبُک تُلْهِکُم تُنْفِقُوا جَاء جَاءَک جُنّة خَبِير خَزَائِن خُشُب ذِکْر رَأَيْتَهُم رَب رَجَعْنَا رَزَقْنَاکُم رَسُول رُءُوسَهُم سَاء سَبِيل سَوَاء صَيْحَة فَأَصّدّق فَاحْذَرْهُم فَصَدّوا فَطُبِع فَهُم فَيَقُول قَاتَلَهُم قَالُوا قَرِيب قُلُوبِهِم قِيل لَرَسُول لَرَسُولُه لَوّوْا لَيُخْرِجَن لَکَاذِبُون لِرَسُولِه لِقَوْلِهِم لِلّه لِلْمُؤْمِنِين مُسَنّدَة مُسْتَکْبِرُون نَشْهَد نَفْسا يَأْتِي يَحْسَبُون يَسْتَغْفِر يَشْهَد يَصُدّون يَعْلَم يَعْلَمُون يَعْمَلُون يَغْفِر يَفْعَل يَفْقَهُون يَقُولُوا يَقُولُون يَنْفَضّوا يَهْدِي يُؤَخّر يُؤْفَکُون کَأَنّهُم کَفَرُوا

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ إِذا جاءَكَ المُنٰفِقونَ قالوا نَشهَدُ إِنَّكَ لَرَسولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ يَعلَمُ إِنَّكَ لَرَسولُهُ وَ اللَّهُ يَشهَدُ إِنَّ المُنٰفِقينَ لَكٰذِبونَ (١)

هنگامی که منافقان نزد تو آیند گویند: «گواهی می‌دهیم که تو همی به‌راستی پیامبر خدایی‌.» و خدا (هم) می‌داند که تو به‌راستی و درستی پیامبر او هستی، و خدا گواهی می‌دهد که مردم دورو بی‌گمان سخت دروغگویانند.

اتَّخَذوا أَيمٰنَهُم جُنَّةً فَصَدّوا عَن سَبيلِ اللَّهِ إِنَّهُم ساءَ ما كانوا يَعمَلونَ (٢)

سوگندهای خود را (چون) سپری بر خود بر گرفته، پس (مکلفان را) از راه خدا باز داشته‌اند. به‌راستی که آنان چه بد می‌کرده‌اند.

ذٰلِكَ بِأَنَّهُم إمَنوا ثُمَّ كَفَروا فَطُبِعَ عَلىٰ قُلوبِهِم فَهُم لا يَفقَهونَ (٣)

این بدین سبب است که آنان ایمان آورده، سپس کافر شدند، در نتیجه بر دل‌هایشان مُهر زده شد و (دیگر) نمی‌توانند بفهمند.

وَ إِذا رَأَيتَهُم تُعجِبُكَ أَجسامُهُم وَ إِن يَقولوا تَسمَع لِقَولِهِم كَأَنَّهُم خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ يَحسَبونَ كُلَّ صَيحَةٍ عَلَيهِم هُمُ العَدُوُّ فَاحذَرهُم قٰتَلَهُمُ اللَّهُ أَنّىٰ يُؤفَكونَ (٤)

و چون آنان را ببینی، هیکل‌هایشان تو را به شگفتی در می‌آورد و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا می‌‌داری‌. ایشان دشمن (حق)اند. پس از آنان بپرهیز. خدا با آنان کشتار کرده (که) به گزاف (از حق منحرف و کنده و) افکنده می‌شوند.

وَ إِذا قيلَ لَهُم تَعالَوا يَستَغفِر لَكُم رَسولُ اللَّهِ لَوَّوا رُءوسَهُم وَ رَأَيتَهُم يَصُدّونَ وَ هُم مُستَكبِرونَ (٥)

و هنگامی که برایشان گفته شود: «بیایید تا پیامبر خدا برایتان پوشش بخواهد»، سرهای خود را بر می‌گردانند، و آنان را می‌بینی که متکبرانه (از راه خدا) باز می‌دارند.

سَواءٌ عَلَيهِم أَستَغفَرتَ لَهُم أَم لَم تَستَغفِر لَهُم لَن يَغفِرَ اللَّهُ لَهُم إِنَّ اللَّهَ لا يَهدِى القَومَ الفٰسِقينَ (٦)

بر آنان یکسان است: چه برایشان پوشش بخواهی، یا برایشان پوشش نخواهی، خدا هرگز برایشان نخواهد پوشاند. خدا بی‌گمان فاسقان را راهنمایی نمی‌کند.

هُمُ الَّذينَ يَقولونَ لا تُنفِقوا عَلىٰ مَن عِندَ رَسولِ اللَّهِ حَتّىٰ يَنفَضّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّمٰوٰتِ وَ الأَرضِ وَ لٰكِنَّ المُنٰفِقينَ لا يَفقَهونَ (٧)

آنان (همان) کسانی‌اند که می‌گویند: «به کسانی که نزد پیامبر خدایند انفاق مکنید، تا (از گِردَش) پراکنده شوند حال آنکه تمامی گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین از خداست ولی منافقان در نمی‌یابند.

يَقولونَ لَئِن رَجَعنا إِلَى المَدينَةِ لَيُخرِجَنَّ الأَعَزُّ مِنهَا الأَذَلَّ وَ لِلَّهِ العِزَّةُ وَ لِرَسولِهِ وَ لِلمُؤمِنينَ وَ لٰكِنَّ المُنٰفِقينَ لا يَعلَمونَ (٨)

گویند: «اگر به مدینه بر گردیم همواره آنکه عزیزتر است‌، آن زبون‌تر را بی‌چون از آنجا بیرون خواهد راند.» حال آنکه عزت تنها برای خدا و پیامبر او و مؤمنان است‌؛ لیکن این دورویان نمی‌دانند.

يٰأَيُّهَا الَّذينَ إمَنوا لا تُلهِكُم أَموٰلُكُم وَ لا أَولٰدُكُم عَن ذِكرِ اللَّهِ وَ مَن يَفعَل ذٰلِكَ فَأُولٰئِكَ هُمُ الخٰسِرونَ (٩)

هان ای کسانی که ایمان آوردید! (زنهار که) اموالتان و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نگردانند و هر کس چنان کند، پس هم‌آنان خودشان زیانکارانند.

وَ أَنفِقوا مِن ما رَزَقنٰكُم مِن قَبلِ أَن يَأتِىَ أَحَدَكُمُ المَوتُ فَيَقولَ رَبِّ لَولا أَخَّرتَنى إِلىٰ أَجَلٍ قَريبٍ فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُن مِنَ الصّٰلِحينَ (١٠)

و از آنچه روزی شما گردانیدیم، انفاق کنید، پیش از آنکه یکی از شما را مرگ فرا رسد. پس بگوید: «پروردگارم! چرا تا مدتی نزدیک (مرگ) مرا به تأخیر نینداختی تا به‌راستی تصدیق کنم و از شایستگان باشم‌؟»

وَ لَن يُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفسًا إِذا جاءَ أَجَلُها وَ اللَّهُ خَبيرٌ بِما تَعمَلونَ (١١)

و هر کس اجلش فرا رسد، هرگز خدا آن را به تأخیر نمی‌افکند. و خدا به آنچه می‌کنید بسی آگاه است.

محتوای سوره

• تفسیر آیات