سوره القلم
| سوره الملك | سوره القلم | سوره الحاقة | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
در حال بارگیری... |
|
متن سوره
ن، سوگند به قلم و آنچه (با آن) می‌نگارند،
که) تو، با نعمت (پرورش وحی از) پروردگارت، دیوانه نیستی.
و بی‌گمان، تو را همواره پاداشی بی‌‌منت و پایدار است.
(که) در کدام یک از شما (عقلی) آتشبار (و) آشفته است.
و به‌راستی که تو بر خُلقی بس بزرگ سلطه داری.
پس به زودی خواهی دید و خواهند دید،
همانا پروردگارت، (هم)او بهتر می‌داند چه کسی از راهش منحرف شده، و (هم) او به راه‌یافتگان داناتر است.
پس، از تکذیب‌کنندگان فرمان مبر.
دوست داشتند اگر (با آنان) نرمی کنی تا (با تو) نرمی نمایند.
و از هر قسم‌خورنده‌ی بی‌مبالات بس فرومایه‌ای فرمان مبر،
(که) بسیار عیب‌جوست و برای خبرچینی پیاپی گام برمی‌دارد،
و بسی مانع از خیر، متجاوز و گناه‌پیشه است،
ترک‌کننده‌ی تمامی فضیلت‌ها و عمل‌کننده‌ی به همه‌ی رذیلت‌ها (و) پس از آن بی‌تبار است.
(برای) اینکه صاحب مال و پسرانی بوده،
هنگامی که آیاتمان بر او خوانده شود گوید: «(این‌ها) افسانه‌های پیشینیان است.»
زودا که بر (بینی همچون) خرطوم(اش) داغ (رسوایی) نهیم.
ما بی‌گمان آنان را همان گونه که باغداران را آزمودیم، -چون سوگند خوردند بی‌چون صبحگاهان برخیزند و (میوه‌ی) آن (باغ) را همواره برچینند- مورد آزمایش قرار دادیم.
حال آنکه (این اموال را برای بینوایان) استثنا نکنند.
پس در حالی که آنان خواب بودند، (بلای) گردشگری (بر سروسامانشان) از جانب پروردگارت بر آن (باغ) به گردش درآمد.
پس (آن) باغ (آکنده) همچون برکنده شد.
پس (باغداران) بامدادان یکدیگر را ندا در دادند.
که: « اگر میوه‌چین هستید بامدادان سوی کشت خویش روید.»
پس (خستند و) رستند درحالی که (خود را از بینوایان) بسی پنهان می‌کردند.
که: «امروز هرگز نباید در باغ، بینوایی بر (مَنظر) شما درآید.»
و صبحگاهان در حالی که خود را بر منع (بینوایان) توانایان و تقدیرکنان می‌دیدند، رفتند.
پس چون آنان را دیدند گفتند: «همواره ما همی (از) گمراهانیم.»
«(نه!) بلکه ما (از) محرومانیم.»
میانه‌روتر‌شان گفت: «آیا به شما نگفتم (چرا خدا را) به پاکی نمی‌ستایید؟»
گفتند: «پروردگارمان! تو را به پاکی می‌ستاییم. ما همانا ستمگران بوده‌ایم.»
پس بعضیشان رو به بعضی دیگر آوردند، در حالی که همدیگر را به نکوهش گرفتند.
گفتند: «ای وای برما که همواره سرکش بوده‌ایم!»
«امید است که پروردگارمان بهتر از آن را به ما عوض دهد. ما به‌راستی سوی پروردگارمان مشتاقانیم.»
عذاب (دنیا) چنان است، و عذاب آخرت - اگر می‌دانستند- بی‌چون بزرگتر است.
بی‌گمان برای پرهیزگاران، نزد پروردگارشان باغستان‌های پرناز و نعمت است.
پس آیا فرمانبرداران را چون مجرمان و (نافرمانان) قرار خواهیم داد؟
شما را چه شده؟ چگونه داوری می‌کنید؟
یا شما را کتابی (وحیانی) است که در آن (وحی) فرا می‌گیرید،
که هرچه را برمی‌گزینید، بی‌گمان برای شما در آن (کتاب) خواهد بود؟
یا اینکه شما تا روز قیامت (از ما) سوگندهایی رسا گرفته‌اید که هر چه دلتان خواست همواره (به آن) حکم کنید؟
از آنان بپرس کدامشان بدین گمان است؟
یا برایشان شریکانی است؟ پس اگر راست می‌گویند شریکانشان را بیاورند.
روزی که از ساق (و سوق اعمالشان) پرده برگرفته شود به سجده فراخوانده شوند، پس نتوانند (سجده کنند).
چشمانشان خاشعانه [:برهم] است و ذلت آنان را فراگرفته. در حالی که همواره به سجود دعوت می‌شدند (سجده نمی‌کردند) با آنکه سالم بودند.
پس مرا رها کن با کسی که به این حدیث (قرآن) تکذیب می‌کند. زودا (که) آنان را در عذاب پیاپی داخل می‌کنیم، بدان گونه که نمی‌دانند.
و برایشان مهلت می‌دهیم. بی‌گمان کید من پای‌برجاست.
یا از آنان اجری می‌خواهی، پس ایشان از زیانشان گران‌بارند.
یا نزدشان غیب است، پس ایشان (آن را) می‌نویسند؟
پس برای حکم پروردگارت صبر کن، و مانند همراه ماهی [:یونس] مباش، چون (خدا را) ندا در داد در حالی که غضبش فرونشسته بود.
اگر نعمتی از پروردگارش او را در نیافته بود، بی‌گمان در بیابان (خشک و بی‌آب و گیاه) افکنده می‌شد در حالی که مذموم بود.
پس پروردگارش او را برگزید و از شایستگانش نهاد.
و بی‌گمان کسانی که کافر شدند، نزدیکند بی‌امان تو را به هنگامی که ذکر [:قرآن] را شنیدند با چشم‌هایشان متزلزل کنند، و گویند او همواره بس مجنون است.
در حالی که او جز یادواره‌ای برای جهانیان نیست.
