سوره الفجر

سوره الغاشية	سوره الفجر	سوره البلد
شماره کتابت : ٨٩ جزء : نزول ترتيب نزول : ١٠ محل نزول : مكه اطلاعات آماری تعداد آیات : ٣٠ تعداد کلمات : ١٥٨ تعداد حروف :

در حال بارگیری... أَحَد أَمّا أَهَانَن أَيّتُهَا أَکْرَمَن أَکْلا إِرَم ابْتَلاَه ادْخُلِي ارْجِعِي التّرَاث الذّکْرَى الشّفْع الصّخْر اللّيْل النّفْس الّتِي الْأَرْض الْأَوْتَاد الْإِنْسَان الْبِلاَد الْعِمَاد الْفَجْر الْفَسَاد الْمَال الْمَلَک الْمُطْمَئِنّة الْمِسْکِين الْوَتْر الْيَتِيم بِالْوَاد بِجَهَنّم بِعَاد تَأْکُلُون تَحَاضّون تَر تُحِبّون تُکْرِمُون ثَمُود جَاء جَابُوا جَمّا جَنّتِي جِيء حُبّا حِجْر دَکّا دُکّت ذَات ذِي رَاضِيَة رَبّه رَبّي رَبّک رِزْقَه سَوْط صَفّا طَعَام طَغَوْا عَذَاب عَذَابَه عَشْر عَلَيْه عِبَادِي فَأَکْثَرُوا فَأَکْرَمَه فَادْخُلِي فَصَب فَعَل فَقَدَر فَيَقُول فَيَوْمَئِذ فِرْعَوْن قَدّمْت قَسَم لَبِالْمِرْصَاد لَيَال لَيْتَنِي لِحَيَاتِي لِذِي مَرْضِيّة مِثْلُهَا نَعّمَه هَل وَثَاقَه يَتَذَکّر يَسْر يَقُول يَوْمَئِذ يُخْلَق يُعَذّب يُوثِق کَلاّ

لیست آیات ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩ ١٠ ١١ ١٢ ١٣ ١٤ ١٥ ١٦ ١٧ ١٨ ١٩ ٢٠ ٢١ ٢٢ ٢٣ ٢٤ ٢٥ ٢٦ ٢٧ ٢٨ ٢٩ ٣٠

متن سوره

بِسمِ اللَّهِ الرَّحمٰنِ الرَّحيمِ وَ الفَجرِ (١)

سوگند به سپیده‌دم؛

وَ لَيالٍ عَشرٍ (٢)

و به شب‌هایی ده‌گانه (مانند ده شب اول ذیحجه)؛

وَ الشَّفعِ وَ الوَترِ (٣)

و به جفت و تاق [:آفریدگان و آفریدگار‌، همانند و بی‌مانند].

وَ الَّيلِ إِذا يَسرِ (٤)

و به شب، هنگامی که سیر می‌کند.

هَل فى ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذى حِجرٍ (٥)

آیا در این، برای خردمندی خویشتن‌دار (نیاز به) سوگندی است‌؟

أَلَم تَرَ كَيفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ (٦)

مگر ندیدی که پروردگارت با عادیان (نخستین) چه کرد؟

إِرَمَ ذاتِ العِمادِ (٧)

(با) عمارات ستون‌دار اِرَم.

الَّتى لَم يُخلَق مِثلُها فِى البِلٰدِ (٨)

آن که مانندش در شهرها ساخته نشده‌؟

وَ ثَمودَ الَّذينَ جابُوا الصَّخرَ بِالوادِ (٩)

و (با) ثمودیان، همانان که در گودی، تخته‌سنگ‌ها را بریدند؟

وَ فِرعَونَ ذِى الأَوتادِ (١٠)

و (با) فرعون، صاحب (خرگاه‌ها و کاخ‌ها و) میخ‌های بلند.

الَّذينَ طَغَوا فِى البِلٰدِ (١١)

همانان که در شهرها به طغیان سر برافراشتند.

فَأَكثَروا فيهَا الفَسادَ (١٢)

پس در آنها بسی فساد کردند.

فَصَبَّ عَلَيهِم رَبُّكَ سَوطَ عَذابٍ (١٣)

پس پروردگارت بر (سروسامان)‌شان تازیانه‌ی عذابی فرو نواخت.

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالمِرصادِ (١٤)

بی‌گمان پروردگارت بی‌امان در کمین (آنان) است.

فَأَمَّا الإِنسٰنُ إِذا مَا ابتَلىٰهُ رَبُّهُ فَأَكرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقولُ رَبّى أَكرَمَنِ (١٥)

پس اما انسان، هنگامی که پروردگارش وی را بیازماید و گرامیش بدارد، و نعمت به او دهد، گوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است.»

وَ أَمّا إِذا مَا ابتَلىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيهِ رِزقَهُ فَيَقولُ رَبّى أَهٰنَنِ (١٦)

و اما هنگامی که بیازمایدش، پس روزی‌اش را بر او تنگ گرداند، گوید: «پروردگارم به من اهانت کرده است.»

كَلّا بَل لا تُكرِمونَ اليَتيمَ (١٧)

هرگز نه (چنین و نه چنان است)! بلکه یتیم را گرامی نمی‌دارید؛

وَ لا تَحٰضّونَ عَلىٰ طَعامِ المِسكينِ (١٨)

و بر خوراک (دادن به) بینوا (همدیگر را) برنمی‌انگیزید؛

وَ تَأكُلونَ التُّراثَ أَكلًا لَمًّا (١٩)

و میراث را چپاول‌گرانه می‌خورید؛

وَ تُحِبّونَ المالَ حُبًّا جَمًّا (٢٠)

و مال را دوست می‌دارید، دوست‌داشتنی بسیار.

كَلّا إِذا دُكَّتِ الأَرضُ دَكًّا دَكًّا (٢١)

هرگز (نه چنان است)! آن‌گاه که زمین، در هم کوبیده شود کوبیده شدنی،

وَ جاءَ رَبُّكَ وَ المَلَكُ صَفًّا صَفًّا (٢٢)

و پروردگارت با فرشتگان (کارگزار) صف‌اندرصف آیند،

وَ جِا۟يءَ يَومَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَومَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الإِنسٰنُ وَ أَنّىٰ لَهُ الذِّكرىٰ (٢٣)

و جهنم در آن هنگام (هنگامه) آورده شود، آن روز است که انسان (حق را) به خوبی یاد آورد. و کجا و کی برایش جای یادواره است؟

يَقولُ يٰلَيتَنى قَدَّمتُ لِحَياتى (٢٤)

گوید: «کاش برای زندگانی (اصلی) خود (چیزی) پیش فرستاده بودم‌.»

فَيَومَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ (٢٥)

پس در این هنگام (و هنگامه) هیچ کس همچون عذاب کردن او، عذاب نکند.

وَ لا يوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ (٢٦)

و هیچ‌کس (هم) چون در بند کشیدن او، در بند نکشد.

يٰأَيَّتُهَا النَّفسُ المُطمَئِنَّةُ (٢٧)

هان ای نفس مطمئنه‌[:آرمیده]‌!

ارجِعى إِلىٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرضِيَّةً (٢٨)

خشنود (از خدا) و خوشایند سوی پروردگارت باز گرد.

فَادخُلى فى عِبٰدى (٢٩)

پس در میان بندگان ویژه‌‌ام در آی‌،

وَ ادخُلى جَنَّتى (٣٠)

و در بهشت ویژه‌‌ام داخل شو.

محتوای سوره

• تفسیر آیات