حَمِيم

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

قاموس قرآن

حميم. آب داغ. در مجمع گويد: «اَلْحَميمُ الْماءُ الْحارِّ» راغب گويد: «اَلْحَميمُ: اَلْماءُ الشَّديدُ الْحَرارَةِ» [انعام:70] . در مفردات گويد: آب گرمى را كه از منبع خود مى‏شود، حمّه گويند. و بدين اعتبار به عرق انسان و حيوان حميم آب گرم و يا به جهت اينكه سبب عرق كردن است حمّام گفته‏اند. علّت اينكه تب را حمّى گفته‏اند آن است كه در آن حرارت زياد هست و يا سبب عرق كردن است. و به خويشاوند مهربان حميم گفته‏اند گوئى كه در حمايت قرابت خود حادّ و داغ مى‏شود. * [شعراء:101] براى ما واسطه هائى نيست و نه دوست مهربانى هست . به نظرم حميم به معنى مطلق مهربان باشد كه در حمايت طرف، گرم و محكم است و احتياج به خويشاوند بودن نيست مثل آيه گذشته كه درباره صديق است ومثل [غافر:18]. حميم بيست بار در قرآن مجيد به كار رفته شش مرتبه به معنى مهربان و بقيّه به معنى آب جوشان .