تَزْرَعُونَه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*[[ریشه زرع | زرع]] (۱۴ بار) [[کلمه با ریشه:: زرع| ]] | *[[ریشه زرع | زرع]] (۱۴ بار) [[کلمه با ریشه:: زرع| ]] | ||
*[[ریشه ه | ه]] (۳۵۷۶ بار) [[کلمه با ریشه:: ه| ]] | *[[ریشه ه | ه]] (۳۵۷۶ بار) [[کلمه با ریشه:: ه| ]] | ||
=== قاموس قرآن === | |||
روياندن. كاشتن. و نيز مصدر به معنى مفعول باشد كه خواهيم گفت. راغب گويد: زرع به معنى روياندن است و حقيقت آن با امور خدائى است نه بشرى [واقعة:64]. آيا شما آن را مىرويانيد يا مائيم روياننده... و اگر به انسان نسبت داده شود از اين جهت است كه انسان عامل و فاعل اسباب زرع است. طبرسى ذيل آيه فوق فرموده: آيا شما آن را مىرويانيد يا مائيم روياننده و از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» روايت است كه فرمود «لا يَقُولَنَّ اَحَدُكُمْ زَرَعْتُ وَ لْيَقُلْ حَرَثْتُ» كسى از شما نگويد زرع كردم و بگويد حرث كردم. ولى ذيل آيه [يوسف:47]. آن را كاشتن گفته است. در صحاح كاشتن و روياندن هر دو را گفته است همچنين است قول قاموس و اقرب. در قرآن مجيد چنان كه معلوم شد در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر حارث است لاغير چنان كه فرموده [واقعة:63]. زُرّاع به ضم (ز) جمع زارع است [فتح:29]. بر ساقههاى خود ايستاد زارعان را روئيدن آن به شگفت مىآورد. [نحل:11]. زرع در اين آيه و غيره به معنى مزروع (كشت) است چنان كه گذشت. جمع زرع در قرآن زروع است [دخان:25-26]. [شعراء:148]. | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۶ تیر ۱۳۹۳، ساعت ۱۸:۲۶
«تَزْرَعُونَه» از مادّه «زراعت» و به معناى «رویانیدن» است.
ریشه کلمه
قاموس قرآن
روياندن. كاشتن. و نيز مصدر به معنى مفعول باشد كه خواهيم گفت. راغب گويد: زرع به معنى روياندن است و حقيقت آن با امور خدائى است نه بشرى [واقعة:64]. آيا شما آن را مىرويانيد يا مائيم روياننده... و اگر به انسان نسبت داده شود از اين جهت است كه انسان عامل و فاعل اسباب زرع است. طبرسى ذيل آيه فوق فرموده: آيا شما آن را مىرويانيد يا مائيم روياننده و از رسول خدا «صلى اللّه عليه و آله» روايت است كه فرمود «لا يَقُولَنَّ اَحَدُكُمْ زَرَعْتُ وَ لْيَقُلْ حَرَثْتُ» كسى از شما نگويد زرع كردم و بگويد حرث كردم. ولى ذيل آيه [يوسف:47]. آن را كاشتن گفته است. در صحاح كاشتن و روياندن هر دو را گفته است همچنين است قول قاموس و اقرب. در قرآن مجيد چنان كه معلوم شد در روياندن و كاشتن هر دو به كار رفته است و بنابر قول راغب زارع فقط خداست و بشر حارث است لاغير چنان كه فرموده [واقعة:63]. زُرّاع به ضم (ز) جمع زارع است [فتح:29]. بر ساقههاى خود ايستاد زارعان را روئيدن آن به شگفت مىآورد. [نحل:11]. زرع در اين آيه و غيره به معنى مزروع (كشت) است چنان كه گذشت. جمع زرع در قرآن زروع است [دخان:25-26]. [شعراء:148].
