بَعْلِي

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• بعل‌ (۷ بار)
• ى‌ (۱۰۴۴ بار)

قاموس قرآن

شوهر. [هود:72]، من پير زنم و اين شوهرم پير است مثل [بقره:228]. [صافات:125]، گفته‏اند بعل نام بتى بود در بعلبك، رجوع شود به «الياس». نا گفته نماند در بَعل معنى استعلا است و آن از معناى اصلى آن كه شوهر است و يك نوع تفّق بر زن دارد ملحوظ شده است. راغب گويد به درختى كه بزرگ شده و رطوبت زمين را به وسيله ريشه هايش جذب مى‏كند بجهة استعلا بَعل گفته‏اند. قهراً بايد گياهان كه رطوبت جذب مى‏كنند نيز چنين باشند در وسائل ج 6 ص 125 از امام صادق «عليه السلام» نقل است «فى الصدقة فيما سَقَتِ السّماءُ و الانهار اذا كانت سيحاً او بعلا العُشر»: در زكوة در آنچه آسمان و نهرها آن را آبيارى كرده هر گاه به وسيله ريشه باشد ده يك است. راغب گويد: عرب به معبود خود كه بوسيله آن به خدا تقرب مى‏جويد، بعل مى‏گويد. على هذا ممكن است معنى آيه فوق: چنين باشد: آيا معبود نكره‏اى مى‏خوانيد و احسن الخالقين را ترك مى‏كنيد؟. در اين صورت مفرد آن اشاره به واحد نا معلوم از خدايان آنهاست.

کلمات نزدیک مکانی

هٰذَا وَ شَيْخا إِن أَ عَجُوز لَشَيْء أَنَا عَجِيب قَالُوا أَلِد تَعْجَبِين وَيْلَتَا يَا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...