الْقُبُور

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• قبر (۸ بار)

قاموس قرآن

مدفن انسان. در قاموس و اقرب گفته: مدفن الانسان. در مفردات گفته: مَقَرُالْمَيِتِ.در نهج البلاغه حكمت 5 فرموده: «اَلْاِحْتِمالُ قَبْرُالْعُيُوبِ» [توبه:84]. بر احدى از منافقان نماز مخوان و بالاى قبرش نايست طبرسى فرموده: رسول خدا«صلى اللَّه عليه و آله» چون بر مؤمنان نماز مى‏خواند مدتى بالاى قبرش مى‏ايستاد و بر آنها دعا مى‏كرد ولى از نماز خواندن و ايستادن بر قبر منافقان نهى شد. [عبس:21]. سپس او را بميراند و در قبركرد. جمع آن قبور است [حج:7]. *مقبره (به فتح وكسرميم) محل قبر را گويند جمع آن مقابر است [تكاثر:2-1]. ظاهرا مراد از «زُرْتُمُ الْمَقابِرَ» مرگ است يعنى رقابت در كثرت مال سرگرمتان كرد تا مرديد و به مقابر رسيديد به عبارت ديگر غفلت همه عمر شما را گرفت. بعضى آن را اظهار فخر با شمردن اموات دانسته‏اند كه انشاالله در «كثر» خواهدآمد. * [انفطار:5-4]. رجوع شود به «بعثر». * [فاطر:22]. مراد از «مَنْ فِى الْقُبُورِ» كسانى اند كه گوش شنوا ندارند و از شنيدن كلام خدا معرض اند اينجاست كه قرآن كفار عنود و لجوج را مرده و دفن شده تعبيركرده است. يعنى: خدا آنكه را خواهد مى‏شنواند (مومنيكه خدا قلبش را زنده كرده) و تو چيزى را به مردگان قبور نمى‏شنوانى.

• ال

در حال بارگیری...