الْإِنْجِيل
«انجیل» در اصل، کلمه یونانى است به معناى «بشارت» یا «آموزش جدید» و نام کتابى است که بر حضرت عیسى(علیه السلام) نازل شده است. این واژه 12 بار در قرآن مجید، به همین معنا استعمال شده است، و همه جا به صورت مفرد است; ولى قابل توجّه این که آنچه امروز به نام «انجیل» معروف است، کتاب هاى زیادى است که از آنها به «اناجیل» تعبیر مى شود، و معروف از میان آنها انجیل هاى چهارگانه «لوقا»، «مرقس»، «متى» و «یوحنا» است و مسیحیان اعتقاد دارند که این چهار انجیل به وسیله این چهار تن از یاران مسیح(علیه السلام)، یا شاگردان آنها نگاشته شده، و تاریخ تألیف آنها به 38 سال بعد از حضرت مسیح(علیه السلام)، تا حدود یک قرن بعد از او مى رسد; بنابراین کتاب اصلى مسیح(علیه السلام)به عنوان یک کتاب آسمانى مستقل، به دست فراموشى سپرده شده و تنها بخش هایى از آن که در حافظه این چهار تن بوده است، آمیخته با افکار خودشان در این «چهار انجیل» تحریر یافته است.
ریشه کلمه
- انجيل (۱۲ بار)
