الطّرْف
از الکتاب
«طَرْف» (بر وزن برف) به معناى پلک چشم است، و گاه، به معناى نگاه کردن نیز آمده است; توصیف زنان بهشتى به «قاصِراتُ الطَّرْفِ» (آنها که نگاهى کوتاه دارند) اشاره به این است که: تنها چشم به همسران خود دوخته اند، فقط به آنها عشق مىورزند و به غیر آنان نمى اندیشند که این، از بزرگ ترین مزایاى همسر است.
بعضى از مفسران نیز، آن را به معناى حالت خمار بودن چشم که حالت جالب مخصوصى است دانسته اند، جمع میان این دو معنا نیز، بى مانع است. «طَرْف» مصدر است و به معناى گردش چشم نیز آمده، و «طرفة العین» یعنى ـ یک گردش چشم ـ ضمناً ضمیر در «علیها» در سوره «شورى» به عذاب باز مى گردد. درست است که «عذاب»، مذکر است ولى چون در اینجا به معناى نار و جهنم مى باشد، ضمیر مؤنث به آن بازگشته است.
ریشه کلمه
- طرف (۱۱ بار)
