الرحمن ٢٣
ترجمه
| الرحمن ٢٢ | آیه ٢٣ | الرحمن ٢٤ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيا ۱ - ۳۰، سوره الرحمن
- غرض و مفاد سوره مباركه الرحمن
- معناى ((الرحمن )) و اشاره به وجه اينكه در آغاز شمارش نعمت هاى مادى و معنوى ، تعليمقرآن را ذكر فرمود
- مقصود از اينكه خداوند به انسان ((بيان آموخت و اهميت بيان در زندگى بشر
- چند قول ديگر در معناى آيات : ((خلق الانسان ، علمه البيان ))
- مراد از سجده گياه و درخت براى خدا و وجه اينكه آيات دوم و سوم سوره عطف نشده اند
- منظور از رفع سماء و وضع ميزان
- مراد از ((ميزان )) در آيه (الا تطغوا فى الميزان و...)
- مخاطب در آيه : ((فباءى الاء ربكما تكذبان )) جن و انس است
- وجه اينكه در ضمن شمارش نعم الهى از شدائد و نقمت هاى قيامت خبر داده شده است
- مقصود از مشرقين و مغربين و معناى آيه : ((مرج البحرين يلتقيان ...))
- مراد از فناى هر كه بر زمين است و وجه اينكه آن را از جمله نعمتهاى الهى شمرده است
- مقصود از وجه خدا و بقاى آن ، و معناى ((ذوالجلال و الاكرام ))
- منظور از سؤ ال هر كه در آسمان و زمين است از خدا، و معناى اينكه خدا در هر روز در شاءنىاست
- (رواياتى در ذيلبرخى آيات گذشته )
- دو دريا على و فاطمه عليه السلام و لؤ لؤ و مرجان حسن و حسين عليه السلام اند
نکات آیه
۱ - جلوه هاى زیبایى در موجودات دریایى (چون مروارید و مرجان)، نعمت انکارناپذیر الهى براى آدمیان و غیر قابل تکذیب (یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان . فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان)
۲ - تأمین نیازهاى روحى و تجملى انسان در طبیعت، جلوه اى از ربوبیت انکارناپذیر الهى در حق وى (یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان . فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) با توجه به این که نقش مروارید و مرجان در بعد تجملى زندگى انسان آشکار مى باشد، نعمت شمرده شدن آن براى انسان، مى رساند که خداوند - در کنار همه نیازهاى اولیه بشر - نیازهاى ثانوى آنان را نیز در نظر داشته و تأمین کرده است.
۳ - خداوند، خواهان توجه جن و انس به مظاهر جمال و زیبایى در هستى و آموختن درس توحید از آن (یخرج منهما اللؤلؤ و المرجان . فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) برداشت یاد شده با توجه به این نکته است که آیات شریفه، در مقام توجه دادن جن و انس به مبدأ ربوبى است. تثنیه آمدن «کما» و «تکذّبان»، ممکن است به خاطر توجه خطاب به جن و انس یا مرد و زن باشد.
۴ - سرزنش کافران و تکذیب گران جن و انس از سوى خدا، به خاطر نادیده انگاشتن نعمت ها و جلوه هاى ربوبیت فراگیر الهى (فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) استفهام در«فبأىّ ءالآء» توبیخى است.
۵ - جن، همانند انسان بهره مند از مظاهر زیباى طبیعت و داراى درک و مسؤولیت (فبأىّ ءالآء ربّکما تکذّبان) در صورتى که خطاب در آیه شریفه متوجه جن و انس باشد، مطلب بالا استفاده مى شود.
موضوعات مرتبط
- آیات خدا: آیات آفاقى ۳
- انسان: مسؤولیت انسان ۵; نعمتهاى انسان ۵
- توحید: دلایل توحید ۳
- جن: تشابه جن با انسان ۵; سرزنش جنیان کافر ۴; شعور جن ۵; مسؤولیت جن ۵; نعمتهاى جن ۵
- خدا: تکذیب ناپذیرى نعمتهاى خدا ۱; توصیه هاى خدا ۳; سرزنشهاى خدا ۴; نشانه هاى ربوبیت خدا ۲
- ذکر: اهمیت ذکر زیبایى آفرینش ۳
- غفلت: غفلت از ربوبیت خدا ۴; غفلت از نعمتهاى خدا ۴
- کافران: سرزنش کافران ۴
- مرجان: زیبایى مرجان ها ۱
- مروارید: زیبایى مروارید ها ۱
- موجودات: موجودات دریایى ۱
- نیازها: منشأ تأمین نیازهاى روحى ۲
