الأنبياء ١٥

فَمَا زَاَلَتْ‌ تِلْکَ‌ دَعْوَاهُمْ‌ حَتَّى‌ جَعَلْنَاهُمْ‌ حَصِيداً خَامِدِينَ‌

ترجمه

و همچنان این سخن را تکرار می‌کردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم!

|سخنشان پيوسته همين بود تا آنان را درو كرديم و خاموش ساختيم

سخنشان پيوسته همين بود، تا آنان را دروشده بى‌جان گردانيديم.

و پیوسته همین گفتار (حسرت بار) بر زبانشان بود تا آنکه ما همه را طعمه شمشیر مرگ و خاموش هلاکت ساختیم.

پس همواره سخنشان همین بود تا آنکه آنان را ریشه کن و خاموش ساختیم.

و همواره سخنشان اين بود، تا همه را چون كِشته درويده و آتش خاموش گشته گردانيديم.

و همچنان سخنشان این است تا آنکه آنان را همچون [گیاه‌] درو شده پژمرده گردانیم‌

پس پيوسته گفتارشان اين بود تا آنها را دروشده و خاموش و بيجان كرديم.

پیوسته این، فریاد ایشان خواهد بود (و «وای بر ما» را تکرار می‌کنند) تا این که آنان را درویده و فرو افتاده می‌نمائیم (و ایشان را از پای می‌اندازیم و هلاکشان می‌سازیم).

پس خواستشان پیوسته همان بود، تا آنان را دروشدگانی (بی‌جان و) خاموشان گردانیدیم.

پس بود پیوسته این سخن ایشان تا گردانیدیمشان درویدگانی خموش‌

الأنبياء ١٤	آیه ١٥	الأنبياء ١٦
سوره : سوره الأنبياء نزول : اطلاعات آماری تعداد کلمات : ٨ تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«دَعْوَاهُمْ»: فریاد و صدای ایشان. «حَصِیداً»: درو شده. مراد از پای انداخته و پی کرده می‌باشد. «خَامِدِینَ»: خاموش شدگان. مراد هلاک شوندگان و از نفس افتادگان است.

آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)

فَمَا کَانَ‌ دَعْوَاهُمْ‌ إِذْ... (۱)

تفسیر

• آيات ۱ - ۱۵ سوره انبياء
• غرض و مفاد كلى سوره مباركه انبياء
• معناى نزديك شدن حساب -قيامت -به مردم (اقترب للناس حسابهم )
• وجوهى كه درباره جمع بين غفلت (كه متضمن عدم توجه است ) و اعراض (كه مستلزم توجه است ) در جمله : ((و هم فى غفلة معرضون (( گفته شده است
• گفتارى پيرامون معناى حدوث و قدم كلام (در ذيل آيه :((و ما ياءتيهم من ذكر من ربهم محدث ...((
• تجزيه و تحليل حقيقت و واقعيت ((كلام -سخن (( و بيان اينكه قديم بودن كلام متصورنيست
• آيا كلام از جهت كلام بودن ، فعل متكم است يا صفت او يا هيچكدام ؟
• اشاره به معنايى ديگر براى كلام از جهت اينكه مكنونات ضماير را كشف مى كند
• بيان اينكه بحث درباره حدوث و قدم قرآن بى مورد بوده است
• نقل سخنان و افترائات مكذبان پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله ) در تكذيب و انكار آنحضرت (صلى الله عليه و آله )
• ترقى درجه به درجه افترائات كفار عليه پيامبر اسلام (ص )
• پاسخ خداوند به احتجاج مشركين بر نفى نبوت به بشر بودن پيامبر(ص )
• انحلال آيه شريفه به دو حجت حلى و نقضى
• مقصود از ((ذكر(( و ((اهل ذكر(( در (فسئلوااهل الذكر)
• بحث روايتى (حديثى از امام رضا عليه السلام درباره حادث و قديم بودن كلام خدا
• مقصود از اهل الذكر در آيه (فسئلوا اهل الذكر)اهل بيت عليهم السلام است

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

• تفسیر آیات

نکات آیه

۱- مرفهانِ ستمگر در تأسف و پشیمانى، از زمان احساس عذاب تا هنگامه هلاکت و نابودى (فما زالت تلک دعویهم حتّى جعلنهم حصیدًا خمدین)

۲- ایمان آوردن و اعتراف به ظلم و گناه، پس از دیدن علایم و نشانه هاى عذاب الهى، بى ثمر است. (إنّا کنّا ظلمین . فمازالت تلک دعویهم حتّى جعلنهم حصیدًا ) این که خداوند فرمود: «گناه کاران از وقت مشاهده عذاب تا وقت هلاکت دائماً اعتراف به ظلم خویش مى کردند»، نشان مى دهد که اعتراف به گناه در وقت مشاهده عذاب، مؤثر نیست و توبه باید پیش از دیدن آن انجام گیرد.

۳- بسیارى از جوامع ستمگر و مترف در نتیجه عذاب شدید الهى، کاملاً نابود شدند. (و کم قصمنا ... حتّى جعلنهم حصیدًا خمدین ) «حصید» فعیل به معناى مفعول (محصود) است; یعنى، دِرو شده و «خامد» اسم فاعل از «خمدت النار خموداً» به معناى شعله خاموش شده آتش است و در این آیه کنایه از مرگ مى باشد (مفردات راغب).

موضوعات مرتبط

• اقرار: اقرار به ظلم ۲; اقرار به گناه ۲
• اقوام پیشین: تاریخ اقوام پیشین ۳; عذاب اقوام پیشین ۳; عوامل انقراض اقوام پیشین ۳
• ایمان: ایمان بى ثمر ۲
• ظالمان: پشیمانى ظالمان ۱; ظالمان هنگام عذاب ۱
• عذاب: آثار رؤیت عذاب ۲; پشیمانى هنگام عذاب ۱
• مرفهان: پشیمانى مرفهان ۱; مرفهان هنگام عذاب ۱