الأحقاف ١: تفاوت میان نسخه‌ها

از الکتاب
(افزودن جزییات آیه)
 
خط ۳۵: خط ۳۵:
المیزان=
المیزان=
{{ نمایش فشرده تفسیر|
{{ نمایش فشرده تفسیر|
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link189 | آيات ۱ - ۱۴، سوره احقاف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link189 | آيات ۱ - ۱۴ سوره احقاف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link190 | غرض و مفاد كلى سوره مباركه احقاف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link190 | محتوای كلى سوره مباركه احقاف]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link191 | احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۲#link191 | احتجاج عليه پرستش بت ها و معبودهاى زمينى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link192 | معناى واژه ((اثاره )) و مفاد آيه با توجه به معناى آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link193 | احتجاج عليه مشركان كه منکر قرآن و رسالت پيامبر«ص» شدند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link193 | احتجاج عليه مشركين كه قرآن را افتراء به خدا دانسته رسالت پيامبر (ص ) را منكرشدند]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link194 | معنا و مفاد آيه: «قُل مَا كُنتُ بِدعاً مِنَ الرُّسُل وَ مَا أدرِى مَا يُفعَلُ بِى وَ لا بِكُم»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link194 | معنا و مفاد آيه : ((قل ما كنت بدعا من الرسل و ما ادرى مايفعل بى و لا بكم ))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link195 | توضیحی پیرامون علم غيب پيامبر«ص»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link195 | نفى علم غيب از پيامبر (ص ) در جمله ((و ما ادرى ...)) از جهت بشر بودن او است و بااثبات علم غيب براى آن حضرت از طريق وحى منافات ندارد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link198 | بحث فلسفی و دفع یک شبهه]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link196 | عدم منافات نفى علم غيب از پيامبر در اين آيه با عالم بر غيب بودن ايشان به وسيله وحىالهى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link199 | بیان این که «علم غیب»، اثری در جریان حوادث خارجی ندارد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link197 | (درباره عالم بودن پيامبر (ص ) و ائمه (ع ) به غيب ، و اثر و رابطه آن با زندگى ورفتار ايشان )]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link200 | مقصود از «شَاهِدٌ مِن بَنِى إسرَائِيل»، در آيه: «قُل أرَأيتُم إن كَانَ مِن عِند اللهِ وَ كَفَرتُم...»]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link198 | بيان اينكه علم غيب اثرى در جريان حوادث خارجى ندارد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link202 | بحث روايتى]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link199 | على ملازم با اراده موافق است كه تواءم با التزام قلب نسبت به آن باشد]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link200 | مقصود از ((شاهد من بنى اسرائيل )) در آيه :((قل اراءيتم ان كان من عند الله و كفرتم ...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۳#link201 | وجوه مختلف در معناى آيه : ((و قال الذين كفروا للذين امنوا لو كان خيرا ما سبقونا اليه...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link202 | رواياتى درباره مراد از ((اثارة من علم )) و راجع بهنزول آيه : ((ام يقولون افتريه ...))]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link203 | روايتى در ذيل جمله : ((و ما ادرى ما يفعل بى ولابكم )) و اشكالات آن]]
*[[تفسیر:المیزان جلد۱۸_بخش۲۴#link204 | روايتى درباره نزول آيه : ((و شهد شاهد من بنىاسرائيل ...))]]


}}
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۱۲:۰۸

کپی متن آیه
حم‌

ترجمه

حم‌

حا، ميم
حاء، ميم.
حم (قسم به خدای حمید و مجید که)
حم
حا، ميم.
حم [حا میم‌]
حاميم.
حا. میم.
حم.
حم‌

Ha, Meem.
ترتیل:
ترجمه:
سوره الأحقاف آیه ١ الأحقاف ٢
سوره : سوره الأحقاف
نزول : ٢ هجرت
اطلاعات آماری
تعداد کلمات : ١
تعداد حروف :

معنی کلمات و عبارات

«حم»: (نگا: بقره / .


تفسیر


تفسیر نور (محسن قرائتی)


تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

حم «1»


«1» ثواب الاعمال، باب ثواب قراءة السور، ص 141، چاپ مكتبة الصّدوق.

جلد 12 - صفحه 66

حم‌: اقوال در تفسير آن ذكر شد.


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

حم «1» تَنْزِيلُ الْكِتابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِيزِ الْحَكِيمِ «2» ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ الَّذِينَ كَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ «3» قُلْ أَ رَأَيْتُمْ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِي ما ذا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْكٌ فِي السَّماواتِ ائْتُونِي بِكِتابٍ مِنْ قَبْلِ هذا أَوْ أَثارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «4»

وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ يَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا يَسْتَجِيبُ لَهُ إِلى‌ يَوْمِ الْقِيامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعائِهِمْ غافِلُونَ «5»

ترجمه‌

فرو فرستادن اين كتاب از جانب خداى ارجمند درست كردار است‌

نيافريديم آسمانها و زمين و آنچه را ميان آن دو است مگر براستى و درستى و مدّتى نامبرده شده و آنانكه كافر شدند از آنچه بيم داده شدند روى گردانندگانند

بگو خبر دهيد از آنچه ميخوانيد بخدائى غير از خدا و بنمايانيد بمن كه چه چيز آفريدند از زمين يا براى آنها شركتى است در آسمانها بياوريد نزد من كتابى كه باشد پيش از اين يا اثر باقى مانده‌اى از دانش اگر هستيد راستگويان‌

و كيست گمراه‌تر از آنكه ميخواند غير از خدا كسى را كه اجابت نميكند او را تا روز قيامت و باشند آنها از خواندنشان بيخبران.

تفسير

خداوند متعال بعد از افتتاح اينسوره مباركه به حم و بيان نزول قرآن از جانب خود كه شرح آن در سور سابقه گذشت براى اثبات معاد ميفرمايد كه ما آسمانها و زمين و موجودات ما بين آن دو را بيهوده و عبث و بباطل خلق ننموديم بلكه بحق و حقيقت و غرض صحيح عقلى آفريديم كه موجبات ترقى و تعالى بندگانرا بيان نمائيم و اسباب انحطاط و تنزّلشان را گوشزد كنيم تا در دنيا كه مدّت محدود معيّنى در نزد خدا دارد هر كس بكمال لايق خود برسد و پاداش اعمالش‌


جلد 4 صفحه 646

را در آخرت كه نامحدود است در ثواب و عقاب به بيند ولى كفّار بكلّى از استعداد و تهيّه براى آنروز رو گردان و بآيات الهى كه راجع بترس و بيم‌دادن مردم است از عذاب آنروز اعتنائى ندارند و به پيغمبر خود دستور فرموده كه بآنها بفرمايد بگوئيد به‌بينم اين بتها كه شما پرستش مينمائيد و ميخوانيد آنها را بخدائى و براى قضاء حوائجتان چه چيزى از اجزاء و اعضاء زمين را خلق نموده‌اند يا با خدا در خلقت آسمانها شركت داشته‌اند كه براى آن استحقاق پرستش و ستايش را پيدا كرده‌اند يكى از كتابهاى آسمانى سابق بر قرآن را يا اثرى و خبرى كه از پيغمبرى يا امامى رسيده باشد و موجب علم شود بياوريد كه دلالت بر وجوب يا جواز بت‌پرستى داشته باشد اگر راست ميگوئيد در ادّعاء خودتان كه جواز يا وجوب پرستش بت باشد خلاصه آنكه ادّعاء بدون دليل پذيرفته نيست دليل هم يا دليل عقلى است يا نقلى نقلى هم يا كتاب خدا است يا خبر قطعى از انبياء و اوصياء ايشان و شما هيچ يك را نداريد در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه پرسيدند از اين آيه فرمود مراد از كتاب تورية و انجيل است و مراد از أثارة من العلم علم اوصياء انبياء است و در مجمع از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه او أثرة بسكون ثاء بدون الف قرائت فرموده است و كسى گمراه‌تر نيست از آنكه بخواند جز خداوند سميع بصير قادر مجيب كسى يا بتى را كه عاجز و محتاج يا از جمادات بى ادراك و شعور است كه دعاء آنها را نميشنود و اگر فرضا بشنود نميتواند اجابت كند تا روز قيامت كه آخر دنيا است و در آنروز جز خدا حكم فرمائى نيست و چون معبود باطل كه جز خدا است اعمّ از ذوى العقول و غير آنست در ضمير جمع بلفظ مناسب با عقلاء از باب تغليب تعبير شده و محتمل است مقصود فقط بتها باشند كه معبود مشركين مكّه بودند و تعبير بجمع ذوى العقول در و هم عن دعائهم غافلون بملاحظه نسبت مدعوّ شدن و غفلت بآنها باشد كه مناسب با ذوى العقول است مانند قول خداوند در سوره يوسف عليه السّلام رأيتهم لى ساجدين كه مراد آفتاب و ماه و كواكبند و نسبت سجده كه مناسب با عقلاء است بآنها داده شده و باين مناسبت گفته‌اند از ان بجمع عقلاء تعبير شده است.


جلد 4 صفحه 647

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ

حم‌ «1» تَنزِيل‌ُ الكِتاب‌ِ مِن‌َ اللّه‌ِ العَزِيزِ الحَكِيم‌ِ «2»

اما الكلام‌ ‌في‌ فضلها:

‌از‌ ‌إبن‌ بابويه‌ مسندا ‌از‌ ‌إبن‌ ابي‌ يعفور ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ ‌که‌ فرمود:

«‌من‌ قرء ‌کل‌ يوم ‌او‌ جمعة ‌سورة‌ الاحقاف‌ ‌لم‌ يصبه‌ اللّه‌ بروعة ‌في‌ الحيوة الدنيا و امنه‌ ‌من‌ فزع‌ يوم القيامة ‌ان‌ شاء اللّه‌»

و ‌از‌ خواص‌ القرآن‌ ‌هم‌ اخبار زيادي‌ روايت‌ ‌شده‌ ‌که‌ ‌از‌ نقلش‌ خودداري‌ ميكنم‌ بعلاوه‌ آنچه‌ ‌در‌ حواميم‌ گذشت‌ و آنچه‌ ‌در‌ فضيلت‌ تلاوت‌ قرآن‌ مجيد ‌است‌.

حم‌ گذشت‌ ‌که‌ ‌از‌ رموز ‌است‌.

تَنزِيل‌ُ الكِتاب‌ِ نزول‌ قرآن‌ ‌از‌ طرف‌ و جانب‌ خداست‌.

مِن‌َ اللّه‌ِ العَزِيزِ الحَكِيم‌ِ ‌است‌ و تفسيرش‌ مكرر بيان‌ ‌شده‌ حاجت‌ بتكرار نيست‌.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 1)- آفرینش این جهان بر اساس حق است: این سوره آخرین سوره از سوره‌های هفتگانه «حم» است که مجموعا «حوامیم» نام دارد. و در آیه اول این سوره نیز به حروف مقطعه «حا- میم» (حم). برخورد می‌کنیم.

در تفسیر این حروف همین قدر می‌گوئیم که این آیات تکان دهنده و حرکت آفرین و پرمحتوای قرآن از حروف ساده الفبا، از «حا و میم» و مانند آن، ترکیب یافته، و در عظمت خداوند همین بس که چنان ترکیب عظیمی را از چنین مفردات ساده‌ای به وجود آورده.

نکات آیه

روایات و احادیث

۱- «المروى عن أئمتنا - علیهم السلام - انّها من المتشابهات التى إستأثر اللّه تعالى بعلمها و لایعلم تأویلها إلاّ هو;[۱] از امامان ما(ع) روایت شده است: این ها (حروف مقطعه که سوره ها با آنها آغاز مى شود) از متشابهاتى است که خداوند علم آنها را به خود اختصاص داده و تأویل آنها را غیر از او کسى نمى داند».

موضوعات مرتبط

  • حروف مقطعه :۱
  • خدا: اختصاصات خدا ۱; علم خدا ۱
  • قرآن: متشابهات قرآن ۱

منابع

  1. مجمع البیان، ج ۱، ص ۱۱۲; نورالثقلین، ج ۱- ، ص ۳۰، ح ۸.