اشْمَأَزّت
از الکتاب
«اِشْمَأَزَّت»ازماده «اشمئزاز» به معناى «گرفتگى و تنفّر» از چیزى است. «وَحْدَهُ» منصوب است به عنوان حال، یا مفعول مطلق.
ریشه کلمه
- شمئز (۱ بار)
قاموس قرآن
تنفّر. [زمر:45]. چون خدا به وحدانيّت خوانده شود دلهاى آنانكه به قيامت ايمان ندارند رميده و متنفّر شود. آن به عكس شادمان شدن است چنانكه در ذيل آيه آمده «وَ اِذا ذُكِرَ الَّذينَ مِنْ دُونِهِ اِذا هُمْ يَسْتَبْشِرُونَ». اين لفظ در قرآن تنها يكبار آمده است.