نتایج جستجو

گويند قرآن سحر باشد، إِنَّهُ تَذْكِرَةٌ: بدرستى كه قرآن پندى است شريف و موعظه‌اى عظيم. كَلاَّ وَ الْقَمَرِ (32) وَ اللَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ (33) وَ الصُّبْحِ

اندازه‌ بزرگان‌ محترم‌ و گويندگان‌ زبردست‌ ‌با‌ چه‌ بيانات‌ شيوا مردم‌ ‌را‌ موعظه‌ ميكنند غايت‌ تأثيرش‌ ‌در‌ نيكان‌ ‌ما ‌اينکه‌ ‌است‌ ‌که‌ چه‌ خوب‌ صحبت‌ كرد

خيال مى‌كند هدايت يافته است. «يَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ» 3. ديگر موعظه‌پذير نيست. «وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ» «10» 4. توبه نمى‌كند چون خود

فرمود: تا زمانى كه مؤمن در راه كمك برادرش باشد، خدا در راه كمك باوست. از موعظه سود بريد و در كار خير رغبت كنيد. محمد بن يحيى، از احمد بن محمد، از حسن بن

آهنين بدن آنها را شانه كردند بر اينكه كافر شوند، كشته شدند و كافر نشدند. در موعظه لقمانيه- قال لقمان يا بنىّ انّ اللّه يجرّب العبد الصّالح بالمحن و البلايا

اند اصرار و پافشارى مشركين در پيروى هوى و مقاومت بدوندليل در برابر حق و موعظه پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) آنان را به قيام الله وصف حال مشركين در

گفتگو به متهم ساختن موسى (عليه السلام ) به توطئه و ساحرى منجر مى شود... موعظه موسى (عليه السلام ) به فرعون و فرعونيان در نهى از بت پرستى بازتاب اندرز موسى

نقصان ثواب حسنه، يا زيادتى عذاب سيّئه او، بلكه بر وفق عدل جزا داده شوند. موعظه: يكى از احوال قيامت، دادن اعمال بندگان است به دست آنان؛ مؤمنين را به دست

فرعون‌ و نمرود و شداد و هزارها بلكه‌ ملياردها اشباه‌ اينها ‌هر‌ چه‌ باو موعظه‌ كنند تأثيري‌ نمي‌بخشد و ‌خود‌ ‌را‌ فعّال‌ ‌ما يشاء ميپندارد. ] (آیه 7)-

‌که‌ قساوت‌ قلب‌ و سياهي‌ دل‌ دارند ‌هر‌ چه‌ ‌آنها‌ جلد 16 - صفحه 348 ‌را‌ موعظه‌ و پند دهند و اقامه حجّت‌ و دليل‌ و معجزه‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ نمايند بآنها اثر نميكند

عبادت و تقوى حساب مى‏برد و بسا در برابر سلطان سخن‏هاى درشت مى‏گفت و او را موعظه مى كرد و امر به معروف و نهى از منكر مى‏نمود و سلطان به مصلحت خود از او در

شعيب‌ موسي‌ ‌که‌ ‌هر‌ معجزه‌ مشاهده‌ كنند حمل‌ ‌بر‌ سحر كنند و ‌هر‌ چه‌ موعظه‌ و نصيحت‌ بآنها شود عقب‌ سر مياندازند بلكه‌ ‌در‌ مقام‌ اذيت‌ و ظلم‌ بانبياء

‌هر‌ قدر متمكن‌ باشند كوتاهي‌ ‌در‌ امر بمعروف‌ و نهي‌ ‌از‌ منكر و ارشاد و موعظه‌ نكنند. ] (آیه 9)- سپس به تلاش و کوشش آنها برای به سازش کشیدن پیامبر صلّی

چنانچه‌ ميفرمايد: وَ كَتَبنا لَه‌ُ فِي‌ الأَلواح‌ِ مِن‌ كُل‌ِّ شَي‌ءٍ مَوعِظَةً وَ تَفصِيلًا لِكُل‌ِّ شَي‌ءٍ اعراف‌ ‌آيه‌ 142 لذا ميفرمايد: وَ آتَينا مُوسَي‌

مجازات‌هاى چهارگانه براى مجرم عادلانه و كافى است. «1» براى اصلاح جامعه، هم موعظه و ارشاد لازم است، هم شمشير و برخورد قاطع و انقلابى. (آيه قبل، پيام و هشدار

حتى نسبت به خويشان و دوستان. اما گوشت خوك مشوّه الخلقه او را قرار داده، موعظه و عبرت براى خلق دليل است بر اينكه آنچه مسخ شده از مخلوقات، تغذيه آن اقذر

اتَّخَذُوا دِينَهُمْ لَعِباً ... غَرَّتْهُمُ الْحَياةُ الدُّنْيا 3- تذكّر و موعظه، مى‌تواند سبب نجات از قهر و عذاب الهى گردد. «وَ ذَكِّرْ بِهِ» 4- در تذكّر

بكليّه اوامر و عهود الهى در باب قضا و غيره عمل و وفا نمود و اين احكام وصيت و موعظه الهيّه است كه بايد بندگان بآن عمل نمايند و متعظ شوند و در مجمع از ابن عباس

آنان آمده . يَأَيهَا النَّاس قَدْ جَاءَتْكُم مَّوْعِظةٌ مِّن رَّبِّكُمْ ... توضيح معناى مفردات آيه شريفه : «موعظه »، «شفاء لما فى الصدور»، «هدى» و «رحمت »

مرتكبين به جايى نرسيده كه ديگر موعظه در ايشان اثر نكند و تكليف نهى از منكر ساقط شود به شهادت اينكه وقتى خودشان از تاءثير موعظه و اندرزشان ماءيوس شدند بلا درنگ