نتایج جستجو

حديث را ذكر كرده و اين عبارت در آن نيست و در اكمال، همين حديث را به همين سند با زيادتى بعضى از راويان در صدر حديث ذكر نموده و اين عبارت، در آن موجود است

كه خواص و خردمندان آن ها، مى توانستند با آن متذكر گردند. در كتاب علل، به سند خود، از اسماعيل بن منصور ابى زياد، از مردى، از امام صادق «عليه السلام» روايت

حديث شريف، در باب اشاره و نصّ بر حضرت صادق عليه السلام مذكور شد با اختلاف در سند و متن). __________________________________________________ (۱). بقره، ۱۳۲

اسرائيل باشند وگرنه ظهور آيه در خلاف معناى مزبور روشن است و در معانى الاخبار به سند خود از محمد بن سنان ، از مفضل بن عمر، روايت كرده كه گفت : از امام صادق (عليه

از آن خاندان نقل شده نيز استفاده مى شود، از آن جمله صدوق در كتاب فقيه به سند خود از ابن ابى يعفور نقل مى كد كه گفت حضور حضرت صادق (عليه السلام ) عرض كردم :

«و لا تعاونوا على الاثم و العدوان » مؤ يد اين دو روايت است . و در خصال به سند خود از ابى امامه روايت كرده كه گف ت : رسولخدا (صلى الله عليه و آله و سلم )

مسلم است كه مساله حيات و مرگ از جهاتى مهمتر از مساله طلوع و غروب آفتاب است و سند گوياترى بر علم و قدرت پروردگار محسوب مى شود و به همين دليل ابراهيم نخست به

اند كه اعمالشان بر ضد آن است ، و اگر بگويند آن عذاب بر اين نعمت برترى دارد سند بى عقلى خود را امضاء نموده اند، و اين درست به آن ميماند كه ما به جوان گريزپائى

ترجمه تفسير الميزان جلد ۱۰ صفحه ۱۵۳ مولف : اين روايت را صاحب علل الشرايع به سند خود از محمد بن اسماعيل از صالح از عبداللّه و عقبه از آن جناب نقل كرده ، و

مى خورد، ولى اگر در اسناد اين احاديث دقت كنيم تصديق خواهيم كرد كه هيچ كدام سند معتبرى ندارد، و غالبا روايات مرسله است . آيا بهتر اين نيست كه از اين روايات

تفسير نمونه جلد ۶ صفحه ۲۷ اقامه شهود معتبر به طور قطع عاجزند، چه اينكه هيچ سند و مدركى از انبياى الهى و كتب آسمانى بر تحريم اين امور ندارند، بنابراين تنها

ديگر نسبت به مطالب فرعى منشعب مى گردد، و تمامى اين سلاسل الا يك سلسله همگى سند طريقه خود را به على بن ابى طالب (عليه السلام ) منتهى مى كنند، در اين بين يكدسته

) بهبود يافت . ولى مرحوم طبرسى و بعضى ديگر از محققان اينگونه روايات را كه سند آن فقط به دو نفر ابن عباس و عايشه منتهى مى شود زيرا سؤ ال قرار دادند، زيرا:

صورت، تو را تركيب مى كرد. مؤلّف: اين روايت را، صاحب مجمع البيان، بدون ذكر سند، از امام صادق «عليه السلام» آورده. و نيز در همان تفسير، در ذيل آيه «وَ إنّ

حسابشان مى رسند، و در آخر هم، به سوى آتش باز مى گردند. و در معانى الاخبار، به سند خود، از ابن سنان، از امام ابى جعفر «عليه السلام» روايت آورده كه فرمود: رسول

از عبد بن حميد، از آن جناب روايت شده. و از تفسير عياشى نقل مى كنند كه به سند خود، از جابر، از امام باقر «عليه السلام» روايت كرده كه فرمود: على «عليه السلام»،

دسته روايات وارده از طرق اهل سنت و جماعت تمسك كرده اند، رواياتى كه صرفنظر از سند، در بين خود تعارض دارند، و بهمين جهت قابل اعتماد نيستند. دليل عمده اى كه ضعف

معناى اين آيات روشن است . بحث روايتى در كتاب كمال الدين و روضه كافى ، با ذكر سند روايتى از ابو حمزه ثمالى از ابى جعفر محمد بن على باقر (عليه السلام ) آورده

ناگزير اسرائيلى را رها كرده و پا به فرار گذاشت و در كتاب عيون الاخبار به سند خود از على بن محمد بن جهم روايت كرده كه گفت : من در مجلس ماءمون حضور يافتم

هاى قبل از آن با جمله هاى بعد از آن به كلى فاسد مى شود و در كتاب بصائر به سند خود از محمد بن فضيل از ابى الحسن (عليه السلام ) روايت كرده كه در ذيل آيه ((و