نتایج جستجو

امام باقر عليه السّلام فرمود: هر كس در دو درهم (با همه كمى و ناچيزيش) به خطا و ناروا حكم كند كفر ورزيده است (شرح: مراد از اين كفر، كفر طاعت است).

گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم: مردى در يكى از ماههاى حرام شخصى را به خطا كشته است حكم چيست؟ فرمود: بايد ديه تمام بپردازد، و دو ماه تمام پى در پى روزه

صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود: هر قاضى كه بين دو تن داورى كند و راه خطا رود از جايى دورتر از آسمان به زمين سقوط كرده است (يعنى از درجه قرب خدا آنقدر

امر جامع ... فإذا استئذنوک لبعض شانهم فاذن لمن شئت منهم و استغفر لهم اللّه) خطا بودن ترک عرصه حل و فصل مسائل اجتماعى، به منظور رسیدگى به کارهاى شخصى - که

نقبا و اخذ ميثاق‌ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبِيلِ‌: پس بتحقيق گمراه گشته و خطا نموده از راه راست و طريق واضح، و منحرف گشته از منهاج حق، ضلالتى كه هيچ شبهه

است. بنابراین توبه نصوح; یعنى، توبه خالصانه و صادقانه. ۲ - مؤمنان، هرگز از خطا و گناه مصون نبوده و نیازمند به توبه خالصانه به درگاه الهى اند. (یأیّها الذین

سال چهارم شده باشد، و سى شتر جوان كه داخل سال سوّم شده باشد، و ديه در قتل خطا، سى ناقه كه وارد سال چهارم شده باشد، و سى ناقه جوان كه داخل سال سوّم شده باشد،

بن مسلم گويد: از امام باقر عليه السّلام سؤال كردم: مكاتبى مردى را از روى خطا كشته است چه حكمى دارد؟ فرمود: چنانچه مولايش آن هنگام كه با او عقد مكاتبه مى‏بسته

قال : ابو الورد گويد: از امام باقر عليه السّلام پرسيدم مردى برده‏اى را از روى خطا كشته است حكم چيست؟ فرمود: قيمت غلام را بايد بپردازد، و از ده هزار درهم نبايد

كه نقل مى كنند كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) فرموده: «امت من بر خطا و ضلالت اتفاق و اجماع نمى كند» و نزد شيعه به اين است كه يا قول معصوم (عليه

(موى پيش سرش ) را گرفته (و به سوى عذاب مى كشانيم ). ۱۶ - همان ناصيه دروغگوى خطا كار! ۱۷ - سپس هر كه را مى خواهد صدا بزند (تا ياريش كند). ۱۸ - ما هم به زودى

می‌شود، و پیامبرش (هم) میان شماست‌؟ و هر کس به (وسیله‌ی) خدا (از هر گونه خطا) عصمت و بازداری جوید، و راه خدا را پوید، بی‌چون به راهی راست هدایت شده است

ادراكات - كه عبارت است از ادراك هاى حاصل از حواس ظاهرى ما - سرشار است از خطا و غلط. شعله آتشگردان را به صورت دایره مى بينيم و حال آن كه آن طور نيست، و

دلالت كند بر اينكه انحراف ايشان قصدا و از روى عمد بوده و هيچ عذرى از قبيل خطا و يا جهل نداشتند. و جمله (( ذلك بانهم كذبوا باياتنا(( صفات رذيله ايشان را

موضوع ديگرى كه بايد به آن توجه داشت اين است كه «نسيان » و «خطا» با يكديگر فرق روشنى دارد. «خطا» معمولا به كارهائى گفته مى شود كه از روى غفلت و عدم توجه از

آنها مى‏دانند لذا بر اينها سجده نمى‏كنند، در حالى كه غلط مى‏گويند و دچار خطا شده‏اند زيرا ما هرگز غير خدا را نمى‏پرستيم (و مقصودمان از سجده بر اينها آنست

در تميز آن از باطل واجب باشد)، و بر هر صوابى نور برهان گماشته كه آن را از خطا جدا مى‏سازد. پس آنچه با كتاب خدا موافقت دارد، آن را بگيريد و آنچه با كتاب

پيروان مسيح سه دسته شدند، برخى او را خدا دانستند و پرستيدند و برخى او را خطا كار و كافر پنداشتند و برخى بعقيده حق پا برجا بودند و بامامتش قائل شدند، و

مبعوث كرده و حفظ ميكند و نصرت ميدهد و كلامى چون قرآن بر من نازل كرده و از خطا و لغزشم نگه ميدارد و گواهى جانشينانم به برترى علم و صفات و كمال آنهاست بر

پياپى در قتل خطا براى كسى كه امكان آزاد كردن بنده را نداشته باشد. و اين به مقتضاى قول خداى عزّ و جلّ است كه فرمود: و كسى مؤمنى را از روى خطا بكشد، پس ميبايد