نتایج جستجو

بدى كردند و از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه وقتى حضرت ابراهيم را در آتش انداختند برهنه‌اش كردند و جبرئيل پيراهنى از حرير بهشتى براى او آورد و بر او

الأرْضِ»: آگاهی از راز آسمانها و زمین. یعنی اطّلاع از غیب کائنات خاصّ خدا است و بس. «إِلَیْهِ یُرْجَعُ الأمْرُ»: کار و بار بدو حوالت می‌گردد. کار بندگان برای

‌را‌ ‌که‌ بزيارت‌ يكديگر ميروند و گويا ميشنوم‌ صيحه‌ و شيون‌ اهل‌ آتش‌ ‌را‌ ‌در‌ آتش‌، ‌رسول‌ ‌خدا‌ صلّي‌ اللّه‌ ‌عليه‌ و آله‌ و سلّم‌ فرمود ‌اينکه‌ بنده‌ايست‌

خداوند تمام معبودهاى بت پرستان را كه اميدوار بشفاعت آنها بودند براى آنكه آتش افروز جهنم باشند و پرستش كنندگان آنها به‌بينند بى‌مقدارى و پستى آنها را با

سپس سيل بر روى خود كفى حمل كرد، بعضى چيرها كه براى ساختن زيور يا ابزار در آتش مى گدازند نيز كفى مانند آن دارد، خدا حق و باطل را چنين مثل مى زند، و اما كف

بعضی از سران قریش نیز مایل بودند صلح کنند، ولی باز ابو جهل مانع شد. سر انجام آتش جنگ شعله‌ور گردید «حمزه» عموی پیامبر صلّی اللّه علیه و آله و «علی» علیه السّلام

متعيّن است چون موافق با ظاهر و اعتبار است و كبودى چشم در روايت از علائم اهل آتش ذكر شده و قمّى ره فرموده ميباشد چشمهاشان بر گردانده شده و سفيدى آنها ظاهر

مفرما براى ستمكاران مگر هلاكت را بسبب گناهانشان غرق شدند پس داخل كرده شدند در آتش پس نيافتند براى خود غير از خدا ياورانى‌ و گفت نوح پروردگارا مگذار بر زمين

همه مخلوقات دانا است(۷۹). آن خدايى كه براى شما از درخت سبز آتش پديد آورد، پس شما از آن آتش مى افروزيد(۸۰). آيا كسى كه آسمان ها و زمين را آفريده، نمى تواند

را كه ميرساند او را بنعيم ابدى و اما اشخاص متعدّى و متجاوز از طريق حق هيزم آتش جهنّم خواهند بود ظاهرا تا اينجا كلام جنّيان ختم شد حال خداوند در وحى خود به

پروردگارش راهى‌ و اعتماد كن بر خداى زنده كه نمى‌ميرد و تسبيح گوى او را بستايشش و بس است او كه باشد بگناهان بندگانش آگاه‌ آنكه آفريد آسمانها و زمين را و آنچه ميان

ثنايش او را مخلص خوانده . پس بطور قطع مى فهميم كه يوسف در اين مقام و موقف بس خطرناك و باريك ، ثبات قدم را از دست نداده، و با نفس خود مجاهدتى كرده كه جز

معنايش اين است كه: براى شكنجۀ وى، محلى بسازيد كه گنجايش آتش افروخته داشته باشد. سپس وى را در آن آتش بيفكنيد. «فَأَرَادُوا بِهِ كَيْداً فجَعَلْنَاهُمُ الاَسفَلِينَ»:

تكامل‌ ‌را‌ نپيمود و استعداد ‌خود‌ ‌را‌ 1‌-‌ ‌سورة‌ الواقعه‌ ‌آيه‌ 58 و 59 (بس‌ آيا ديديد ‌آن‌ آبي‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌در‌ رحم‌ زنان‌ ميريزيد (نطفه‌) آيا ‌شما‌ ميآفرينيد

شوم و مرجع سوء همان دوزخ است كه در آن وارد مى شوند و به آتش آن مى سوزند، و چه بستر بدى است آتش دوزخ !» (جهنم يصلونها فبئس المهاد). تفسير نمونه جلد ۱۹ صفحه

خلق و غايب بودن آن از خلق، قبل از قيامت. آن هم غايب بودن به درجاتى بس رفيع و مسافتى بس دور. «يُلْقِى الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلى مَن يَشاءُ مِنْ عِبَادِهِ»:

را در اين جهان بى كم و كاست به آنها مى دهيم : ۱۶ - (ولى ) آنها در آخرت جز آتش (سهمى ) نخواهند داشت و آنچه را در دنيا (براى نيل به مقاصد مادى و براى غير

يعنى چقدر بكارهاى اهل آتش ادامه ميدهند. مؤ لف : اين روايات از نظر معنى قريب به هم هستند، اولى صبر بر آتش را تفسير كرد، به صبر بر سبب آتش ، دومى تفسير كرد به

شود. و گويا مراد از «اطلاع آتش بر قلوب» اين است كه: آتش دوزخ، باطن آدمى را مى سوزاند، همان طور كه ظاهرش را مى سوزاند. به خلاف آتش ‍ دنيا كه تنها ظاهر را مى

دستور داده شد چهار ديوارى بزرگى ساختند، سپس در درون آن آتش افروختند، شايد به اين منظور كه هم آتش را از پراكنده شدن و خطرات احتمالى مهار كنند، و هم دوزخى