نتایج جستجو

(قاموس) نجم ثاقب يعنى ستاره نورانى (مجمع البيان، صحاح، نهايه) گويا كه با نور خود ظلمت را مى‏شكافد و تا مى‏توانيد نفوذ مى‏كند چنانكه در افرب الموارد از اساس

مى‏دانسته، ولى روى هوى و هوس و غلبه مشتهيات نفسانى كه خود يك نوع جهالت است آن كار را بكند چنين كسى بعد از به خود آمدن و دانستن معصيت بايد فوراً توبه كند «ثُمَّ

داده اند که «سبع» اشاره به هفت سوره بزرگ آغاز قرآن است، و مَثانِى کنایه از خود قرآن،، چرا که قرآن دو بار بر پیامبر(صلى الله علیه وآله) نازل شد یک بار به

در آنجاست خدا واسع الاحاطه و دانا است. [نور:32]. اگر فقير باشند خدا از فضل خود بى نيازشان كند خدا قادر و دانا است. موسع: ثروتمند و آنكه در وسعت نعمت است

جمله [مائده:114]. نيز اين مطلب روشن مى‏شود كه خدا رازقان را بسيار شمرده و خود را بهترين آنها خوانده است. تشريح قرآن توسعه و تنگى روزى در دست خداست [اسراء:30]

تفصيل سخن گفته از جمله گويد: سبت اسم آن روزى است كه قوم يهود از تمامى اعمال خود دست كشيده استراحت مى‏كردند و اين لفظ از عبرانى معرّب گشته و معنى استراحت مى‏دهد

از آن پيغمبر است يعنى مشتبه مى‏كرديم بر آنها آنچه را كه خود بر خودشان و ديگران مشتبه مى‏كنند، خود خيال مى‏كنند كه پيامبر نيست و به ديگران نيز امر را مخلوط

بايد به آن حمل (به كسر) گفته شود چنانكه در قرآن مجيد آمده است. آيه گذشته خود از دلائل روشن اين مسئله است و ما قبل آن چنين است «مَنْ اَعْرَضَ عَنْهذ فَاِنَّهُ

شما ملامتى (از جانب من) نيست خدا شما را مى‏آمرزد. على عليه السلام در نامه خود به عمر بن ابى سلمه مخزومى كه وى را از بحرين خواند، نوشت: «نَزَعْتُ يَدَك بِلاذّمٍ

است چنانكه در اقرب گفته است. [اعراف:148] قوم موسى بعد از وى از زينت آلات خود گوساله‏اى ساختند. [كهف:31] در بهشت زينت داده مى‏شوند با دستبندهاى مخصوص از

علم به حكم نمى‏شود آن حضرت را از پشت ديوار و غيره صدا كرد بايد صبر نمود تا خود تشريف بياورد [حجرات:4]. صوت ک ل لا انن من غضض نکر هم کم ب الذين ا حمر فوق

يا «جَزاءَ وَصْفِهِمْ» است يعنى در مقابل اين توصيف و تحليل و تحريم كه از خود در آورده‏اند خدا كيفرشان مى‏دهد. ما عن هم ل وله اله ه الله ربب علم ف ب قول

براى شوهر خود يا پدر خود يا پدر شوهر خود يا پسر خود يا پسر شوهر خود يا برادر خود يا پسر برادر خود، يا پسر خواهر خود يا زنان همكيش خود، يا بندگان خود، يا مردان

فرزندان خود را مى‌شناسند. كسانى كه خود را به زيان افكنده‌اند ايمان نمى‌آورند كسانى كه كتاب [آسمانى‌] به آنان داده‌ايم، همان گونه كه پسران خود را مى‌شناسد،

يَمْهَدُونَ‌: پس براى نفسهاى خود مى‌گسترانند فراش خود را، يعنى به جهت عمل صالح، مواضع خود را در بهشت تسويه مى‌نمايند و تمهيد فراش خود كنند تا بر وجه استراحت

از اینکه خود را بی‌نیاز ببیند! همين كه خود را بى‌نياز بيند همين كه خود را بى‌نياز پندارد. چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. برای اینکه خود را بی نیاز

مصدر ميمى و اسم مكان است [نساء:46]. از آنانكه يهودى شدند كلمات را از مواضع خود كنار و منحرف مى‏كنندرجوع شود به «حرف - تحريف» * [غاشيه:13-14]. در آن بهشت

بگوئيم: نجات با سوار شدن بكشتى تحقّق يافته است، در اين صورت ثمّ در معناى معمولى خود به كار رفته است. ولى در دو آيه [نحل:110] براى ترتيب خبر است زيرا ترتيب در

جامه بر خود پيچيده، ای مرد جامه بر خود پیچیده‌ اى جامه به خود پيچيده ای جامه به خود پیچیده! ای جامه بر (جان و تن خویشتن) فرو پیچیده‌، ای جامه به خود پیچیده‌

پیروى خود مى کند و یا مى خواهد نقص خود را با ادعاى عظمت و تکبر ظاهراً بر طرف سازد، هر گونه حقى براى خود بر مردم قائل است ولى هیچ حقى براى کسى بر خود قائل