نتایج جستجو

کنید در صورتی که اجر و مهرشان را بدهید. و هرگز متوسل به حفاظت (و عقد و پیمان) زنان کافره نشوید و (اگر زنانتان از اسلام به کفر برگشتند و نزد کافران رفتند)

استفاده مى‏شود كه صندوق در بنى اسرائيل بود و وجود آن مايه آرامش خاطر و سبب اطمينان قلبشان بود و در آن چيزهائى از موسى و هارون به يادگار مانده بود بنابر آن چه

مرگ مطلق و غيره‏اطلاق مى‏شده و اعتبار ذمّ و تحقير در آن از مستحدثات مى‏باشد و شايد از اين جهت است كه طبرسى رحمه الله و غيره در باره آن چيزى نگفته و در آيات

پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم مروى است: هر كه قرائت كند سوره حشر را، باقى نماند بهشت و نه جهنم و نه عرش و نه كرسى و نه حجابى و نه آسمان هفتگانه و زمين

جداسازی و روشن می‌کنیم. بگو: «پروردگار من فقط زشتکاری‌های متجاوز - چه آشکارش و چه پنهانش - را و گناه دنباله‌دار را و تجاوز بنا حق را حرام گردانیده است و (نیز)

و سلّم فرموده بگو اگر تمام انس و جنّ جمع و متّفق شوند كه مانند اين قرآن در اشتمال بر علوم و معارف و احكام نافعه مفيده بحال بشر و فصاحت و بلاغت و لطافت

به زمان باشد و با سرآمدن زمان مصلحت از بين رفته و منسوخ مى‏شود و حكم ديگرى جاى آن را مى‏گيرد. ابوبكر نحاس در كتاب «الناسخ و المنسوخ» صدوسى و هشت آيه شمرده

و سلّم فرموده بگو اگر تمام انس و جنّ جمع و متّفق شوند كه مانند اين قرآن در اشتمال بر علوم و معارف و احكام نافعه مفيده بحال بشر و فصاحت و بلاغت و لطافت

بپرستند، و ایمان و عبادت را برای او از هرگونه شرکی خالص کنند، و حق گرا باشند، و نماز را برپا دارند، و زکات بپردازند؛ و این است آیین استوار و ثابت. و آنان را

عبارت از ايمان و اطاعت و تأخر را عبارت از كفر و معصيت دانسته و گفته‌اند مؤمن و مطيع مقدّم است در عقول و درجات و كافر و عاصى مؤخر است در آنها و هر نفسى گرو

مرگ مطلق و غيره‏اطلاق مى‏شده و اعتبار ذمّ و تحقير در آن از مستحدثات مى‏باشد و شايد از اين جهت است كه طبرسى رحمه الله و غيره در باره آن چيزى نگفته و در آيات

پرست خويش بيرون رفته و در غارى به فكر و استراحت دراز كشيدند و مدت سيصد و نه سال خفته و بعد بيدار شدند در اثر احساس گرسنگى يكى را به شهر فرستادند تا طعامى

قراء مكه و كوفه و فقهاء آن دو شهر گفته‏اند: بسمله آيه اى است از فاتحه و از هر سوره. شافعيو اصحاب نيز در همين عقيده‏اند و لذا آن را با جهر مى‏خوانند و گويند:

خداوندِ عالِم و غنى و خالق و باقى و عزيز و جليل، ميزبان انسان‌هاى جاهل و فقير و فانى و مخلوق و ذليل مى‌شود و مى‌گويد: من دعايتان را مستجاب مى‌كنم و براى هر نفسى

را از ثوابت و سيّارات و ملائكه و جنّ و انس و غيرهم در مدّتيكه بقدر شش روز بود از روزهاى بعد از خلقت آفتاب و زمين پس احاطه و استيلا يافت و حكمفرما شد بر

مختصرى و يا آيه اى در آن زياد و يا از آن كم شده و يا جا به جا و يا تغييرى در كلمات و يا اعراب آن رخ داده باشد و اما اصل كتاب الهى ، به همان وضع و اسلوبى

- كه جمع كتاب است - جرم كتاب نيست، بلكه منظور مكتوب و مطالبى است كه در كتاب نوشته شده، و كلمۀ «كتاب»، هم بر كاغذ و لوح هاى مختلف اطلاق مى شود و هم بر كلمات

كه قسم دروغ و راست زياد ميخورد و در انظار خوار و حقير شده و عيّاب و غيّاب و طعّان يعنى عيب‌جو جلد 5 صفحه 249 و غيبت كن و طعنه زن بمردم است و كارش دو بهم

نوشته‏ نشود و هر كه پنجاه آيه بخواند، در ذاكرين نوشته شود و هر كه صد آيه بخواند، در قانتين نوشته شود و هر كه دويست آيه بخواند، در خاشعين نوشته شود و هر كه سيصد

در شأن عثمان و ابن امّ مكتوم و او مؤذن پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بود و كور بود و آمد نزد آنحضرت در وقتى كه اصحاب در خدمت او بودند و عثمان هم بود