ضَيْف

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

گر چه «ضَیْف» در اینجا به صورت مفرد است، ولى، همان گونه که بعضى از مفسران بزرگ گفته اند، هم معناى مفرد دارد و هم معناى جمع (مهمان و مهمانان).

ریشه کلمه

قاموس قرآن

ميهمان. [حجر:51]. اصل ضيف چنانكه راغب گفته به معنى ميل است «ضافَ اِلى كَذا» يعنى به سوى آن ميل كرد. علت تسميه ميهمان بضيف آن است كه به طرف انسان ميل مى‏كند و به منزل او وارد مى‏شود. در مفردات و اقرب گفته: ضيف چون در اصل مصدر است لذا مفرد و جمع در آن يكسان است و جمع بسته نمى‏شود. آن در آيه فوق جمع است و نيز در آيه [حجر:68]. ولى گاهى جمع آن اضياف، ضيوف، ضيفان و اضائف آمده (اقرب).