مُرَاغَما

از الکتاب

آیات شامل این کلمه

«مُراغَم» از مادّه «رَغام» (بر وزن کلام) به معناى «خاک» گرفته شده، و «ارغام» به معناى به خاک مالیدن و ذلیل کردن است و «مراغم»، هم صیغه اسم مفعول است و هم اسم مکان، اما در آیه فوق به معناى اسم مکان آمده، یعنى مکانى که مى توانند در آن حق را اجراء کنند و اگر کسى با حق از روى عناد مخالفت کند، او را محکوم سازند و بینى او را به خاک بمالند.

ریشه کلمه

قاموس قرآن

[نساء:100]. مراغم (به صيغه مفعول) به معنى جايگاه و موضع است (مجمع) يعنى هر كه در راه خدا از موطن خود هجرت كند در زمين جايگاه بسيار و وسعت مى‏يابد كه در آن به خداى خود بندگى كند. رغام به فتح راء به معنى خاك نرم است (راغب) مجمع و اقرب آن را مطلق خاك گفته‏اند «رغم انف فلان» يعنى بينى اش به خاك افتاد «ارغم اللّه انفه» يعنى بينى اش را به خاك ماليد. به نظر مى‏آيد مراغم از اين جهت است كه شخص مهاجر در آن محل برغم انف دشمن به راحتى مشغول عبادت خداى خود مى‏شود. اين كلمه فقط يك بار در قرآن آمده است.