کَلْبُهُم
از الکتاب
ریشه کلمه
قاموس قرآن
سگ. [اعراف:176]. حكايت او مثل حكايت سگ است كه اگر به آن حمله كنى زبانش را بيرون مىكند و اگر با آن كار نداشته باشى باز زبانش را بيرون مىكند اين جريان انشاالله در «لهث» بازگو خواهد شد. مُكَلِب (به صيغه فاعل) كسى است كه به سگ تعليم شكار مىدهد [مائده:4]. پاكيزهها به شما حلال شده و آنچه از سگهاى شكارى تعليم دادهايد كه تعليم دهنده آنها يا صاحبان شكار با سگها هستيد آنچه از شكار براى شما نگه داشتهاند بخوريد و نام خدا رابر آنها بخوانيد رجوع كنيد به «جرح». * «وَ كَلْبُهُمْ باسِطٌ ذِراعَيْهِ بِالْئَصيدِ» كلمه كَلْبُهُم كه راجع به سگ اصحاب كهف است چهاربار در سوره كهف :18 و 22 آمده است و نشان مىدهد كه در داستان آنها مورد اعتنا است اگر چيزى در اين باره بدست آيد در «كهف» انشاالله خواهيم آورد. لابد سگ نيز در آن مدت با آنها بوده است.
