روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۲ ش ۲۹۶

آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۲، كِتَابُ الصَّوْم

: 

وَ سَأَلَ‏ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَصْرٍ اَلْبَزَنْطِيُ‏ أَبَا اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا ع‏ عَنِ اَلرَّجُلِ يَحْتَقِنُ تَكُونُ بِهِ اَلْعِلَّةُ فِي‏ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ فَقَالَ اَلصَّائِمُ لاَ يَجُوزُ لَهُ أَنْ يَحْتَقِنَ‏

ترجمه

‏محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۲ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۴۱

و احمد بن محمّد بن ابى نصر بزنطى از امام ابو الحسن رضا عليه السّلام در باره مردى سؤال كرد كه مبتلا به علّتى باشد و در ماه رمضان تنقيه كند. پس امام فرمود: براى شخص روزه دار تنقيه جايز نيست.و براى روزه‏دار استعمال انفيه جايز نيست، ولى باكى نيست كه دوا را در گوش خود بريزد، و باكى نيست كه براى غذا دادن جوجه‏ها آن را در دهان خود آماده سازد، و نان را براى تغذيه كودك شيرخوار بجود، بى‏آنكه چيزى از آن را فرو برد، و باكى نيست كه عطر را ببويد، مگر سوده آن را زيرا كه آن به دماغ او صعود مى‏كند، و باكى نيست كه شخص آشپز در حال روزه شور با را با زبانش بچشد، بى‏آنكه آن را فرو برد، تا شيرينش را از ترشش باز بشناسد.