روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۶۰: تفاوت میان نسخهها
(Edited by QRobot) |
جز (Move page script صفحهٔ من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۶۰ را بدون برجایگذاشتن تغییرمسیر به روایت:من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۶۰ منتقل کرد) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ شهریور ۱۳۹۶، ساعت ۰۴:۵۷
آدرس: من لا يحضره الفقيه، جلد ۱، أَبْوَابُ الصَّلَاةِ وَ حُدُودِهَا-بَابُ وَصْفِ الصَّلَاةِ مِنْ فَاتِحَتِهَا إِلَى خَاتِمَتِهَا
و ذكر الفضل بن شاذان عن الرضا ع :
من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۵۹ | حدیث | من لايحضره الفقيه جلد ۱ ش ۲۴۶۱ | |||||||||||||
|
ترجمه
محمد جواد غفارى, من لا يحضره الفقيه - جلد ۱ - ترجمه على اكبر و محمد جواد غفارى و صدر بلاغى, ۴۷۳
و فضل بن شاذان گويد: حضرت رضا عليه السّلام در اين باره علّت ديگرى نقل كرده و آن اينست كه: فرمود: همانا تكبيرات در اوّل نماز هفت تكبير است بدان جهت كه اصل نماز واجب بر مردمان دو ركعت بود و ابتداى افعال آن در هفت موضع است: اوّل تكبيرة الاحرام، دوّم، تكبير رفتن بركوع، سوّم و چهارم تكبير براى رفتن به دو سجده، و پنجم تكبير ركوع ركعت دوّم، و ششم و هفتم دو تكبير رفتن به سجدههاى ركعت دوّم (پس مجموعا هفت تكبير مىشود) حال اگر شخصى در اوّل نماز هفت تكبير را با هم بگويد آنگاه در نماز تكبيرى را فراموش و يا سهو كند نقصى از اين جهت متوجّه نماز او نمىشود. و اين علتهاى گوناگون كه ذكر شد همگى درست و صحيح است، و علّت بسيار كه براى امرى ذكر مىكنند بجهت افزايش تأكيد در آنست و داخل در تناقض گوئى نيست، و البتّه يك تكبير هم در افتتاح هر نماز كافى است.