يُوبِقْهُن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن نمودار دفعات) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
(بروزن فلس) هلاكت. و ايباق به معنى هلاك كردن است [شورى:34]. ايباق به معنى حبس كردن نيز آمده چنانكه در قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده است بنابر آنچه در «بحر» ذيل فصل نهرهاى دريايى گفتهايم «يَوْبِقْهُنَّ» در آيه به معنى حبس كردنست يعنى: يا آن نهرها را حبس و متوقف مىكند. در اثر اعمال مردم و عفو مىكند از معاصى بسيارى. * [كهف:52]. مَوْبِق (به فتح ميم و كسر باء) مصدر است به معنى هلاك و نيز اسم مكان است. و آن در آيه ظاهرا اسم مكان و اشاره به بطلان رابطه ميان معبودات و عبادت كنندگان است و ميان آنها مهلكهاى واقع شده و رابطه را كه در دنيا گمان مىكردند از بين برده است و معبودان اعم از جن وانس وغيرهم نفعى به حال عبادت كنندگان ندارند. يعنى يادكن روزى را كه خدا گويد: شريكان مرا كه بزعم شما شريك من بودند با آواز بلند بخوانيد، آنها شريكان را ندا مىكنند اماشريكان جواب نمىدهند (وكارى نتوانند) و ميان شريكان و آنها مكانى پر از هلاكت قرار دادهايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم. | (بروزن فلس) هلاكت. و ايباق به معنى هلاك كردن است [شورى:34]. ايباق به معنى حبس كردن نيز آمده چنانكه در قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده است بنابر آنچه در «بحر» ذيل فصل نهرهاى دريايى گفتهايم «يَوْبِقْهُنَّ» در آيه به معنى حبس كردنست يعنى: يا آن نهرها را حبس و متوقف مىكند. در اثر اعمال مردم و عفو مىكند از معاصى بسيارى. * [كهف:52]. مَوْبِق (به فتح ميم و كسر باء) مصدر است به معنى هلاك و نيز اسم مكان است. و آن در آيه ظاهرا اسم مكان و اشاره به بطلان رابطه ميان معبودات و عبادت كنندگان است و ميان آنها مهلكهاى واقع شده و رابطه را كه در دنيا گمان مىكردند از بين برده است و معبودان اعم از جن وانس وغيرهم نفعى به حال عبادت كنندگان ندارند. يعنى يادكن روزى را كه خدا گويد: شريكان مرا كه بزعم شما شريك من بودند با آواز بلند بخوانيد، آنها شريكان را ندا مىكنند اماشريكان جواب نمىدهند (وكارى نتوانند) و ميان شريكان و آنها مكانى پر از هلاكت قرار دادهايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم. | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[کلمه غیر ربط::يُوبِقْهُن]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
[[رده:كلمات قرآن]] | [[رده:كلمات قرآن]] | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۱
ریشه کلمه
قاموس قرآن
(بروزن فلس) هلاكت. و ايباق به معنى هلاك كردن است [شورى:34]. ايباق به معنى حبس كردن نيز آمده چنانكه در قاموس و اقرب الموارد تصريح كرده است بنابر آنچه در «بحر» ذيل فصل نهرهاى دريايى گفتهايم «يَوْبِقْهُنَّ» در آيه به معنى حبس كردنست يعنى: يا آن نهرها را حبس و متوقف مىكند. در اثر اعمال مردم و عفو مىكند از معاصى بسيارى. * [كهف:52]. مَوْبِق (به فتح ميم و كسر باء) مصدر است به معنى هلاك و نيز اسم مكان است. و آن در آيه ظاهرا اسم مكان و اشاره به بطلان رابطه ميان معبودات و عبادت كنندگان است و ميان آنها مهلكهاى واقع شده و رابطه را كه در دنيا گمان مىكردند از بين برده است و معبودان اعم از جن وانس وغيرهم نفعى به حال عبادت كنندگان ندارند. يعنى يادكن روزى را كه خدا گويد: شريكان مرا كه بزعم شما شريك من بودند با آواز بلند بخوانيد، آنها شريكان را ندا مىكنند اماشريكان جواب نمىدهند (وكارى نتوانند) و ميان شريكان و آنها مكانى پر از هلاكت قرار دادهايم و رابطه موهوم دنيايى قطع شده وهيچ نتوانند آن فاصله را پيموده و بهم ديگر برسند. از اين ماده دو لفظ بيشتر در قرآن مجيد نداريم.
