الْمَقْبُوحِين

آیات شامل این کلمه

«مَقْبُوح» از مادّه «قبح» به معناى زشتى است، و این که بعضى از مفسران «مَقْبُوح» را به معناى «مطرود» یا رسوا یا مغضوب و مانند آن تفسیر کرده اند، همه، تفسیر به لازمِ مطلب است و گرنه، معناى «مَقْبُوح» واضح است.

ریشه کلمه

• قبح‌ (۱ بار)

قاموس قرآن

ناپسندى. «قَبُحَ الشَّى‏ءُ قُبْحاً ضِدِّ حَسُنَ» قبيح: ناپسند هكذا مقبوح. ايضاً به معنى دورى از خير آمده «قَبَّحَهُ اللهُ عَن الخَیر: نَحّاهُ»[قصص:42]. «مَقْبُوحين» ممكن است به معنى «مبعدين» باشد يعنى در دنيا پشت سرآنها لعنت قرار داديم و آنها روز قيامت از رحمت خدا دوراند يعنى هم در دنيا و هم در آخرت معلون‏اند. راغب گويد: قبيح در اعيان آن است كه چشم ديدن آن را ناپسند دارد و قبيح از احوال و اعمال آن است كه نفس آن را ناپسند داند به نظر او«مَقْبُوحين» در آيه اشاره است به ناپسندى منظر و قيافه آنها از قبيل سياهى چهره، كبودى چشم، كشيده شدن در زنجيرها. ممكن است «مَقْبُوحين» را زشت‏ها معنى كرد اعم از آنكه از حيث قيافه باشد يا حال يعنى زشت‏اند از جهت ذلت، خوارى، بى‏يارى، قيافه صورت و غيره.

• ال

در حال بارگیری...