الواقعة ٩٦: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
(افزودن سال نزول) |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
|-|معزی=پس تسبیح گوی به نام پروردگار بزرگ خویش | |-|معزی=پس تسبیح گوی به نام پروردگار بزرگ خویش | ||
|-|</tabber><br /> | |-|</tabber><br /> | ||
{{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = | {{آيه | سوره = سوره الواقعة | نزول = [[نازل شده در سال::2|٢ بعثت]] | نام = [[شماره آیه در سوره::96|٩٦]] | قبلی = الواقعة ٩٥ | بعدی = الواقعة ٩٧ | کلمه = [[تعداد کلمات::4|٤]] | حرف = }} | ||
===معنی کلمات و عبارات=== | ===معنی کلمات و عبارات=== | ||
«فَسَبِّحْ بِاسْمِ ...»: (نگا: واقعه / ). | «فَسَبِّحْ بِاسْمِ ...»: (نگا: واقعه / ). | ||
نسخهٔ ۳۱ خرداد ۱۳۹۴، ساعت ۰۵:۲۸
ترجمه
| الواقعة ٩٥ | آیه ٩٦ | الواقعة ٩٧ | ||||||||||||||
| ||||||||||||||||
معنی کلمات و عبارات
«فَسَبِّحْ بِاسْمِ ...»: (نگا: واقعه / ).
آیات مرتبط (تعداد ریشه‌های مشترک)
تفسیر
- آيات ۵۷ - ۹۶، سوره واقعه
- بيان جهت اينكه لازمه اعتقاد به آفريدگار تصديق قيامت و معاد است (نحن خلقناكم فلولاتصدقون )
- مرگ تقدير شده است و ناشى از غلبه اسبابزوال بر قدرت و اراده خداوند نيست
- حكمت و غرض از تقدير مرگ : تبديل امثال ، و انشاء مجدد اموات
- توضيح اينكه چگونه علم به دنيا و خصوصيات آن مسلتزم اذعان به معاد است
- بيان اينكه آيه : ((و لقد علمتم النشاة الاولى فلولا تذكرون )) مبتنى بر قياس نيست
- اثبات ربوبيت پروردگار با بر شمردن سه تا از مهمترين حوائج مردم : زراعت ، آب وآتش
- معناى آيه : ((فسبح باسم ربك العظيم
- معناى اينكه قرآن كريم و ((انى كتاب مكنون )) است
- مراد از ((مس )) و ((مظهرون )) در آيه : ((لا يسمه لا المطهرون ))
- معناى اينكه فرمود: روزى خود را تكذيب قرار مى دهيد
- اگر قيامتى در كار نيست پس چرا جان به گلوگاه رسيده را بر نمى گردانيد؟!
- وضع طوائف سه گانه (مقربون ، اصحاب اليمين و اصحابالشمال ) در حال مرگ و پس از مرگ
- (رواياتى در ذيل برخى آيات گذشته )
نکات آیه
۱ - ساحت خداوند، منزه و مبرّا از هر عیب و نقص است. (فسبّح باسم ربّک العظیم) «تسبیح»، به معناى تنزیه کردن از هر نقص و کاستى است.
۲ - برپا ساختن قیامت براى کیفر و پاداش، نمودى از کمال خداوند و مبرّا بودن ساحت او از هر نقص و کاستى (فسبّح باسم ربّک العظیم) تفریع «فسبّح باسم ربّک» بر مطالب پیشین (فأمّا إن کان من المقرّبین...) حاکى از مطلب یاد شده است.
۳ - خداوند، پروردگارى بزرگ و بلند مرتبه (فسبّح باسم ربّک العظیم) واژه «العظیم» مى تواند صفت براى «ربّ» و یا صفت براى «اسم» باشد. برداشت یاد شده بر پایه احتمال اول است.
۴ - نام خدا، بزرگ و ارجمند است. (فسبّح باسم ربّک العظیم) برداشت یاد شده بدان احتمال است که «العظیم» وصف «اسم» باشد.
۵ - پیامبر(ص)، مأمور تسبیح گفتن خداوند و مبرّا اعلام کردن ساحت او از هر عیب و نقص (فسبّح باسم ربّک العظیم)
۶ - تسبیح خدا، از مهم ترین ذکرها است. (فسبّح باسم ربّک العظیم)
۷ - پیامبراکرم(ص)، مورد عنایت و توجه ویژه خداوند (فسبّح باسم ربّک ) اضافه «ربّ» به «کاف»، اضافه تشریفى و بیانگر مطلب یاد شده است.
موضوعات مرتبط
- اسماء و صفات: صفات جلال ۱
- پاداش: زمینه پاداش اخروى ۲
- تسبیح: تسبیح خدا ۵، ۶
- خدا: تنزیه خدا ۱; خدا و عیب ۱، ۲; خدا و نقص ۱، ۲; دلایل تنزیه خدا ۲; ربوبیت خدا ۳; عظمت خدا ۳; عظمت نام خدا۴; نشانه هاى کمال خدا ۲
- ذکر: مهمترین ذکر ۶
- قیامت: فلسفه قیامت ۲
- کیفر: زمینه کیفر اخروى ۲
- لطف خدا: مشمولان لطف خدا ۷
- محمد(ص): تکلیف محمد(ص) ۵; فضایل محمد(ص) ۷
