ریشه رمى: تفاوت میان نسخه‌ها
(Edited by QRobot) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
__TOC__ | __TOC__ | ||
{{#ask:[[رده:آیات قرآن]] [[نازل شده در سال::+]] [[ریشه غیر ربط::رمى]] | |||
|?نازل شده در سال | |||
|mainlabel=- | |||
|headers=show | |||
|limit=2000 | |||
|format=jqplotchart | |||
|charttype=line | |||
|charttitle=نمودار تکرار در هر سال نزول | |||
|labelaxislabel=سال نزول | |||
|smoothlines=yes | |||
|numbersaxislabel=دفعات تکرار | |||
|distribution=yes | |||
|min=0 | |||
|datalabels=value | |||
|distributionsort=none | |||
|ticklabels=yes | |||
|colorscheme=rdbu | |||
|chartlegend=none | |||
}} | |||
=== قاموس قرآن === | |||
انداختن. اعمّ ار آنكه شىء باشد مثل تير و سنگ [انفال:17]. و يا نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى به طريق كنايه است. درباره آيه اول در مجمع گويد: جماعتى از مفسّران مثل ابن عباس و غيره گفتهاند: روز بدر جيرئيل به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله گفت: مشتى خاك بردار و به طرف آنها بيانداز. چون سپاه اسلام با كفار روبه رو شدند حضرت به على عليه السلام فرمود مشتى از سنگريزههاى اين بيابان به من ده پس آن را به طرف دشمنان انداخت و فرمود قبيح باد صورتهايشان... و اين سبب هزيمت آنها بود قتاده و انس گفتهاند به ما نقل شد كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در روز بدر سه سنگريزه برداشت يكى به ميمنه و يكى را به ميسره و يكى را به وسط قوم انداخت و فرمود: قبيح باد رويشان پس كفار شكست خوردند. آنگاه گويد: براى اين است كه خدا سنگ انداختن را به خود نسبت داد زيرا كه احدى غير او بر اين قادر نبود عياشى در تفسير خود سه روايت نبود عيلشى در تفسير خود سه روايت در اين باره از امام سجاد و امام صادق عليهما السلام نقل شده كه على بن ابيطالب عليه السلام آن قيضه را به آن حضرت داد. مىشود گفت تكميل تأثير آن در صورتى بود كه بدست على عليه السلام در دست مبارك آن حضرت قرار مىگرفت . | |||
===ریشه‌های [[راهنما:نزدیک مکانی|نزدیک مکانی]]=== | |||
<qcloud htmlpre='ریشه_'> | |||
هم:100, وله:85, اله:80, الله:76, رمى:67, ب:65, الذين:58, لکن:56, امن:54, من:52, ل:49, اذ:49, انن:47, بلو:43, حصن:41, ما:41, ه:41, ثم:39, رحم:39, ف:36, غفر:36, على:36, لم:34, قتل:32, او:28, فى:27, اثم:27, أبابيل:27, ها:25, طير:25, زوج:25, لا:23, لهب:23, غفل:23, شرر:23, قصر:21, ذلک:21, حجر:21, برء:21, کون:19, لعن:19, ضلل:19, خطء:19, ک:19, کان:19, غنى:19, حرم:19, شهد:19, اتى:19, رسل:19, شرک:17, سجيل:17, قد:17, جعل:17, کسب:17, حمل:16, حکم:16, جمل:16, ربع:16, ظلل:16, دنو:16, صفر:14, زنى:14, اخر:14, بهت:14, علم:14, حسن:14, جلد:12, الا:12, نفس:10, بين:10 | |||
</qcloud> | |||
== کلمات مشتق شده در قرآن == | == کلمات مشتق شده در قرآن == | ||
{|class="wikitable sortable" | {|class="wikitable sortable" | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ دی ۱۳۹۵، ساعت ۰۴:۴۲
تکرار در قرآن: ۹(بار)
قاموس قرآن
انداختن. اعمّ ار آنكه شىء باشد مثل تير و سنگ [انفال:17]. و يا نسبت دادن چيزى به كسى باشد نحو [نور:23]. كه مراد از رمى نسبت دادن زنا به زنى است راغب گويد استعمال آن در دوّمى به طريق كنايه است. درباره آيه اول در مجمع گويد: جماعتى از مفسّران مثل ابن عباس و غيره گفتهاند: روز بدر جيرئيل به حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله گفت: مشتى خاك بردار و به طرف آنها بيانداز. چون سپاه اسلام با كفار روبه رو شدند حضرت به على عليه السلام فرمود مشتى از سنگريزههاى اين بيابان به من ده پس آن را به طرف دشمنان انداخت و فرمود قبيح باد صورتهايشان... و اين سبب هزيمت آنها بود قتاده و انس گفتهاند به ما نقل شد كه رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلم در روز بدر سه سنگريزه برداشت يكى به ميمنه و يكى را به ميسره و يكى را به وسط قوم انداخت و فرمود: قبيح باد رويشان پس كفار شكست خوردند. آنگاه گويد: براى اين است كه خدا سنگ انداختن را به خود نسبت داد زيرا كه احدى غير او بر اين قادر نبود عياشى در تفسير خود سه روايت نبود عيلشى در تفسير خود سه روايت در اين باره از امام سجاد و امام صادق عليهما السلام نقل شده كه على بن ابيطالب عليه السلام آن قيضه را به آن حضرت داد. مىشود گفت تكميل تأثير آن در صورتى بود كه بدست على عليه السلام در دست مبارك آن حضرت قرار مىگرفت .
ریشه‌های نزدیک مکانی
کلمات مشتق شده در قرآن
| کلمه | تعداد تکرار در قرآن |
|---|---|
| يَرْمِ | ۱ |
| رَمَيْتَ | ۲ |
| رَمَى | ۱ |
| يَرْمُونَ | ۳ |
| تَرْمِي | ۱ |
| تَرْمِيهِمْ | ۱ |
