غَالِب

آیات شامل این کلمه

ریشه کلمه

• غلب‌ (۳۱ بار)

قاموس قرآن

و غلبه: پيروزى. مقهور كردن حريف. [بقره:249]. اى بسا گروه كم كه به اذن و يارى خدا بر گروه كثير پيروز شدند [يوسف:21]. خدا بر كار خود پيروز است و در كار خود عاجز نيست ليكن بيشتر مردم نمى‏دانند. [روم:2-3]. رجوع شود به «روم». [مجادله:21-22]. ظاهراً اذل بودن براى آن است كه به خدا و رسولش دشمنى كرده‏اند چون خدا بسيار عزيز و قوى است. لذا دشمن اذل خواهد بود نه ذليل. مفعول «لَاَغْلِبَنَّ» را بايد از «يُحادُّونَ» به دست آورد يعنى «لَاَغْلِبَنَّ عَلَى الْمُحادّينَ» معنى آيه چنين است: آنان كه با خدا و رسول دشمنى مى‏ورزند در رديف ذليل‏ترين اشخاص‏اند خدا حكم و حتمى كرده كه من و پيامبرانم حتماً حتماً بر دشمنان پيروز خواهيم بود كه خدا نيرومند و تواناست. به نظرم مراد از غلبه بقاء دين خدا و كوبيده شدن دشمنان حق است يعنى: آنان كه در هر عصر با پيامبران مخالفت كرده و خواسته‏اند جلو حق را بگيرند سرنوشتشان كوبيده شدن و از بين رفتن است ولى دين باقى خواهد ماند. احتمال ديگر آن است كه: مقصود مغلوب شدن كسانى باشد كه در عصر پيغمبر با او مبارزه كرده و خواسته‏اند مانع پيشرفت دين باشند كه خدا قول داده اينگونه اشخاص را در زمان همان پيغمبر يا پس از رفتن او بكوبد و از بين ببرد مثل قوم نوح، صالح، شعيب، بت‏پرستان مكّه و غيره. قرآن كريم ناطق است براينكه پس از آمدن پيامبران آنان كه ايمان آوردند نجات يافتند و آنان كه با پيغمبر مبارزه كرده و او را (نعوذباللَّه) دروغگو نام دادند منكوب شده و از بين رفتند چنانكه فرموده: [يونس:47].

کلمات نزدیک مکانی

وَ اللّه لَکُم إِن مِن لا النّاس فَلا عَلَى أَمْرِه قَال الْيَوْم الْأَحَادِيث يَنْصُرْکُم أَعْمَالَهُم لٰکِن الْمُتَوَکّلِين يَخْذُلْکُم تَأْوِيل أَکْثَر الشّيْطَان فَمَن يُحِب ذَا لَهُم لِنُعَلّمَه إِنّي زَيّن جَار الّذِي الْأَرْض يَنْصُرُکُم إِذ يَعْلَمُون فِي فَلَمّا

تکرار در هر سال نزول

در حال بارگیری...