يَقْتَرِف
«اقتراف» در جمله: وَ مَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیْها حُسْناً:«هر کس حسنه اى را کسب کند، ما بر حسن آن مى افزاییم» در اصل از «قرف» (بر وزن حرف) به معناى کندن پوست اضافى از درخت یا پوست هاى اضافى از زخم است که گاه مایه پیراستن و بهبودى مى گردد. این کلمه بعداً در اکتساب به کار رفته، اعم از این که اکتساب خوبى باشد یا بدى. ولى به گفته «راغب»، این واژه در بدى ها بیش از خوبى ها به کار مى رود (هر چند در آیه مورد بحث در خوبى ها به کار رفته). لذا ضرب المثلى در عرب معروف است که مى گویند: أَلْاِعْتِرافُ یُزِیْلُ الاِقْتِرافُ: «اعتراف به گناه، گناه را از بین مى برد». جالب این که، در بعضى از تفاسیر از «ابن عباس» و یکى دیگر از مفسران نخستین به نام «سدّى» نقل شده، که منظور از «اقتراف حسنة» در آیه شریفه، مودّت آل محمّد(صلى الله علیه وآله)است.
ریشه کلمه
- قرف (۵ بار)
قاموس قرآن
(بر وزن فلس) راغب گويد: قَرْف و اِقْتِراف در اصل به معنى كندن پوست از درخت و كندن پوست روى زخم است و به طور استعاره بر اكتساب اقتراف گفتهاند اعم از آنكه كار خوب باشد يا بد. [انعام:113]. و تا كسب كنند از معاصى آنچه كسب مىكنند، اين آيه درباره اقتراف گناه است [شورى:23]. اين آيه در اكتساب حسنه است و مراد از آن به موجب صدر آيه و روايات اهل بيت عليهم السلام مىباشد.
